قدس آنلاین- جایگزینی معصومه ابتکار به جای شهیندخت مولاوردی در معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری شاید تحرک بیشتر و حرکت منطقی‌تری را به این حوزه بدهد. پس از گذراندن یک دوره چهارساله با مسئولیت مولاوردی در حوزه امور زنان و خانواده ریاست جمهوری که همراه با نگاه‌های تند و گاه روشن فمینیستی به حوزه زنان بود، انتظار می‌رود که انتساب ابتکار در این حوزه، با تعادل و عملگرایی بیشتری همراه باشد.

شهیندخت مولاوردی در حوزه زنان هیچ دستاورد درخشان و قابل اشاره‌ای نداشت و شاهد این امر نیز اولاً جابجایی او از این حوزه بود و ثانیاً این که در هیچ یک از گزارش کارهای رئیس‌جمهور یا سخنرانی‌های وی، اشاره‌ای به فعالیت‌های ویژه در این حوزه نشده است. مولاوردی بیش از این که در میان جامعه زنان و با آن‌ها باشد و در جریان مشکلات آنان قرار گیرد و سعی در حل مشکلات و مسائل زنان داشته باشد، درگیر همایش‌های رنگارنگ و نشست‌های داخلی و خارجی و البته  گرفتار فضاهای نظری در حوزه مباحث مربوط به زنان بود. همین موضوع وی را از نگاه عملگرایانه در حوزه کاری خود دور کرد و نتیجه چنین نگاهی هم، تهی بودن کارنامه چهارساله این بانوی معاون رئیس‌جمور می‌باشد.

ابتکار اما به دلیل شخصیت اجرایی قوی‌تر نسبت به سَلَف خود در معاونت امور زنان و خانواده و با توجه به این که در مسئولیت سازمان محیط زیست نیز بیشتر با مسائل عملی و اجرایی درگیر بود تا فضاهای تخیلی و نظری فمینیستی، شاید قدری بهتر بتواند در این معاونت، اثرگذار باشد.

اما نکته‌ای که در این میان مهم به نظر می‌رسد این است که اگر معصومه ابتکار نیز تحت‌الشعاع فضای فمینیستی حاکم بر معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری قرار گیرد و در این فضا هضم شود و نتواند تغییری عملگرایانه در آن به‌وجود آورد، او نیز از حضور در این مسئولیت طَرفی بر نخواهد بست.
خانم ابتکار باید توجه کند که نگاه نظام جمهوری اسلامی و اساساً نگاه دین مبین اسلام به «زن» به عنوان نیمی از ساختار سازنده جامعه، نگاهی ارزشمدار و دارای چارچوب و و با هویت ویژه است. در یک چنین پارادایم فکری جایی برای التقاط فکری و درهم‌آمیزی دیدگاه‌های اسلامی یا شبه اسلامی با نظریات غربی و شبه‌روشنفکرانه وجود ندارد. اگر معاون ریاست جمهوری در این حوزه بخواهد پارادایم فکری حاکم بر نظام لیبرالیستی غرب را ترجیح دهد و زیاده از حد درگیر مباحث و دام‌های فمینیست‌ها و نوفمینیست‌ها شود، به طور قطع از  وظایف ذاتی و تعریف شده خود بازخواهد ماند و نخواهد توانست گرهی از گره‌های بانوان در جامعه ایرانی اسلامی باز کند.