قدس آنلاین- هیچ‌کدام از فیلم‌های به‌نمایش‌درآمده در سال‌های اخیر دارای اصالت فرهنگی و ملی نبوده‌اند. اغلب این فیلم‌ها به تقلید از فیلم‌های پیش از انقلاب یا آثار خارجی ساخته شده‌اند و به گونه‌ای مبلّغ فرهنگ بیگانه‌اند.
جای تأسف است که در هیچ‌یک از این آثار نه از فرهنگ ایرانی نشانی می‌بینیم و نه باورهای اسلامی به‌درستی نمایش داده می‌شوند. پس وقتی در کشور ما چیزی به نام سینمای ملی وجود ندارد، داشتن روز ملی سینما چه دردی از سینما و ملتمان درمان خواهد کرد؟
در واقع داشتن این روز در تقویم نوعی دهن‌کجی به سینمای ملی است. من معتقدم سینمای کنونی ایران به تغییرات اساسی ساختاری فنی و محتوایی نیاز دارد. ما فیلمسازان خوب کم نداریم. امکانات خوب فیلمسازی هم داریم ولی هیچ‌گاه مدیریت درستی که این‌ها را به سمت ایجاد سینمای ایرانی و ملی سوق بدهد، نداشته‌ایم.
از همین روست که در همة این سال‌ها سینمای ما نه در داخل به بالندگی رسیده و نه آن‌طور که انتظار می‌رفت در عرصه جهانی خودنمایی داشته است. با این اوصاف آیا بهتر نیست به جای برگزاری این برنامه‌ها که صرفاً تشریفاتی و نمایشی هستند و هیچ سودی به حال سینما ندارند، به فکر ساختن فیلم‌های ایرانی منطبق بر فرهنگ ایرانی و خواسته ملت باشیم؟
آن زمان اگر ما روز ملی سینما هم در تقویم داشته باشیم، موضوعیت چنین روزی موجه خواهد بود وگرنه وجود روز ملی در تقویم صرفاً یک انحراف و سرگرمی برای دورکردن مخاطبان فرهنگ و سینمای کشور از کاستی‌ها و کج‌روی‌های مدیران و مسئولان سینما و سازندگان مقلّد از خارجی‌ها است و هیچ ربطی به مناسبات اجتماعی و فرهنگ غنی ایران و باورهای دینی ندارد. بنابراین روز ملی سینما تنها می‌تواند به تمسخر سینمای ملی ایران بینجامد.
اما بد نیست اگر در این روز کمی هم از وضعیت سینما و فروش فیلم‌ها در این سال‌ها بگوییم. اوضاع اسفناک تولید و پخش فیلم‌های سینمایی در کشور ما چون با زد و بندها و یکه‌تازی‌های باندهای مختلف سینمایی همراه است، سبب شده تا فیلم‌های مناسب و درست و منطبق بر آداب و رسوم ایرانی در سینماها ساخته نشود و به اکران درنیاید.
علی‌رغم جوّسازی‌ها و ارائه آمارهای دروغین مبتنی بر فروش خوب بعضی از فیلم‌ها در سینما، واقعیت این است که هیچ تغییر مستتر و منطقی برای پیشرفت فروش فیلم‌ها در گیشه‌ها وجود ندارد. با آماری هم که به‌تازگی وزارت ارشاد منتشر کرده، مشخص است که آمارهای مسئولان پیشین سینما دروغی بیش نبوده است زیرا فروش یک فیلم به دلایل زیادی بستگی دارد که مهم‌ترین آن‌ها خوش‌ساخت‌بودن، جذابیت و داشتن محتوا و نیز تطابق با استانداردهای سینما است.
محصولات سینمای ما - به جز موارد بسیار اندک- متأسفانه سال‌هاست از روند سالم و استاندار به دور افتاده‌اند. به همین دلیل هیچ تغییری نه‌تنها در بالارفتن فروش فیلم‌ها رخ نداده که به میزان قابل توجهی هم از تعداد مخاطبان سینما کاسته شده است. اگر چند فیلمِ صرفاً تجاری و سرگرم‌کننده در گیشه به فروش چند میلیاردی دست پیدا کرده‌اند، بر اساس جوّسازی‌های موجود بخشی از آمارهایی که ارائه می‌شود، دروغ است و وجود خارجی ندارد و برای ساختنِ فضای نادرستی ایجاد شده است که مخاطبان را به سالن‌های سینما بکشانند.
چون آثار خوبی ساخته نمی‌شود، بدیهی است که مخاطب هم از سینما فاصله می‌گیرد. از همین رو است که متأسفانه هم مشتری‌های ماهواره‌ها بیشتر شده‌اند و هم بخش دیگر از روی ناچاری به دیدن سریال‌های شبکه خانگی روی آورده‌اند.
پس با این وصف آنچه در مورد فروش صعودی فیلم‌ها گفته می‌شود، واقعیت ندارد و کیفیت فیلم‌ها هم رشد قابل توجهی نداشته است زیرا اغلب فیلم‌های روی پرده هم که گاه با توفیق تجاری روبه‌رو می‌شوند، بسیار ضعیف هستند که صرفاً با سر هم کردن مشتی شوخی و دیالوگ‌های نه‌چندان مناسبِ فرهنگی سعی در خالی‌کردن جیب مردم دارند. حقیقت این است که محصولات سینمایی ما هم از واقعیت‌های جامعه و هم از استانداردهای سینمایی فاصله دارند.
نظر شما