قدس آنلاین- یکی از آیات قرآن کریم که براساس اقوال صریح مفسران و محدثان در شأن مولی الموحدین حضرت علی(علیه السلام) نازل شده، آیه ۵۵ سوره مائده و معروف به آیه ولایت است.

خداوند در این آیه می‌فرماید: «اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَ یُوْتُونَ الزَّکَاهَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ؛ ولی و سرپرست و رهبر شما تنها خداست و پیامبر او و آن‌ها که ایمان آورده‌اند و نماز بر پا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌پردازند. »

سیوطی از ابن عباس آورده که علی(علیه السلام) در حال رکوع بود که سائلی کمک خواست و آن حضرت انگشترش را به او صدقه داد، پیامبر(صلی الله علیه وآله) از او پرسید: چه کسی انگشتر را به تو صدقه داد؟ او به امام علی(علیه السلام) اشاره کرد و گفت: آن مرد که در حال رکوع است. در این موقع آیه «انّما ولیّکم الله و رسوله...» بر قلب مطهر رسول خدا(صلی الله علیه وآله) نازل شد. این حدیث را علمای دیگر چون زمخشری، فخر رازی و طبری نیز در کتاب‌هایشان نقل کرده‌اند.

فخر رازی در تفسیرخود از عبدالله بن سلام نقل می کند؛ هنگامی که این آیه نازل شد، من به رسول خدا(صلی الله علیه وآله) عرض کردم که با چشم خود دیدم علی(علیه السلام) انگشترش را در حال رکوع به نیازمندی صدقه داد. به همین دلیل ما ولایت او را می پذیریم.

و نیز از ابوذر نقل می کند که می گوید: روزی نمازظهر را با پیامبر(صلی الله علیه وآله) می خواندم که نیازمندی در مسجد تقاضای کمک کرد. کسی چیزی به او نداد، نیازمند دست به سوی آسمان برداشت و عرض کرد: خداوندا! گواه باش، من در مسجد پیامبر تو، تقاضای کمک کردم، کسی چیزی به من نداد. علی(علیه السلام) در حال نماز بود و به انگشت کوچک دست راست خود که در آن انگشتری بود اشاره کرد؛ سائل آمد و انگشتر را در برابر چشم پیامبر(صلی الله علیه وآله) گرفت. پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمودند: خداوندا! برادرم موسی از تو تقاضا کرد که سینه مرا گشاده دار... و برادرم هارون را در کار نبوّت من شرکت ده. تو به او فرمودی: من بزودی بازوی تو را به وسیله برادرت قوی می کنم و برای شما قوّت و پیروزی قرار می دهم. خداوندا! من محمّد(صلی الله علیه وآله) پیامبر و برگزیده تو هستم، به من شرح صدر ده و کار را برای من آسان کن و برای من وزیری از اهل بیتم قرار ده و به وسیله او پشت مرا قوی کن. ابوذر می گوید: به خدا سوگند، رسول خدا(صلی الله علیه وآله) این سخن را تمام نکرده بود که جبرئیل نازل شد و گفت: ای محمّد بخوان اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ و ...»،

این همه روایت که در اقوال تاریخی ذکر شده، نشان می‌دهد که ولی و حجت خدا در هر شرایطی برای دستگیری از نیازمندان پیشقدم است.

مولی الموحدین علی(علیه السلام) در دستگیری از نیازمندان و رسیدگی به ایتام نمونه دوران خویش و همه دوران هستی است؛ چنانکه در تاریکی شب کوله باری از نان و خوراک بر دوش مبارک خویش می‌گرفت و به خانه نیازمندان و ایتام می‌رفت.

در احوال ایشان آمده حتی در برخی خانه‌ها با کودکان یتیم همبازی می‌شد و با دست مبارکش به آن‌ها غذا می‌داد. آن حضرت نخلستان‌های بیشماری را با دست مبارکش ایجاد کرد و به نیازمندان داد تا بتوانند روزی خود را از این مسیر به دست بیاورند.

علی(علیه السلام) مصداق عینی آیه ولایت است و انگشتر بخشی ایشان در حال رکوع نشان از روح متعالی حضرت در خداجویی و خدمت به خلق است؛ نشانه‌ای که برای امروز و فردای ما درس بزرگی است که بدانیم در کنار عبادت خدا هم می‌شود به خلق او خدمت کرد.