قدس آنلاین - رقیه توسلی: از شطرنج و فوتبال دستی و بازی موبایلی و شستن اتومبیل ها در حیاط، از گل کوچیکی که با خنده و داد و بیداد به راه انداخته اند، از قرارهای جالب عمو و برادرزاده ای که برنده و بازنده، باید سفره غذاها را بچیند و ورچیند - با دور تند که بگذرم - به دو نکته قابل تامل می رسم.
یکی اینکه: آنها تصمیم می گیرند رفتارشان طوری باشد که بقیه به اخلاقشان در پایان این سفر خانوادگی، نمره بدهند. و نکته دوم: گفتگوی مبسوط آقای همسر و کوچولوی جمع در باب کلمه «جاری»...
به اتفاق خانوم های فامیل در حال تماشای این دو مرد کوچک و بزرگ ایم. که عمو می گوید: آقا محمدحسین می دانی «جاری» چیست؟ و او به خنده و خجالت از سر موضوع می پرد. اما عموجان اصرار دارد به پنج ساله فامیل درباره این عنوان توضیح بدهد.
پس دوباره سوال را با لبخند و طنازی بیشتری مطرح می کند. محمدحسین برای بار سوم و چهارم باز طفره می رود اما برای پنجمین بار، جوابش فامیل را می ترکاند.
به اعتقاد محمدحسین کوچولو، جاری یعنی دو تا آدم بنشینند روبروی هم. زیاد حرف بزنند. زیاد بخندند و با هم مهربان باشند.
دلم نرم شده است. ییلاق در شهریور، عجیب آدم را قِبراق می کند خاصّه آنکه در جمع تان پنج ساله ای با چال گونه، قلب تان را ببرد. که هم نمره اخلاقش بیست باشد و هم بداند عنوان ها را می شود زیرورو کرد. جاری، خواهرشوهر و مادرشوهر را.
واقعاً شهد سفر خانوادگی یکطرف و خاطره بازی هایش به یکطرف.
نظر شما