قدس آنلاین- سالیانی است، بحث عزاداری و شیوه‌های آن، بویژه در آستانه محرم بالا می‌گیرد و هرکس به فراخور دغدغه‌ها و میزان شناختی که از دستگاه سیدالشهدا(علیه السلام) دارد در مورد آن نظر می‌دهد. در اواخر دهه ۷۰ و با ظهور سبکی نوین از مداحی که شاید بتوان آن را مداحی پست‌مدرن نامید، فصلی جدید از این نقد و انتقادها شروع شد تا آنجا که بزرگان و مراجع شیعه که در طول تاریخ با حساسیت ویژه‌ای نسبت به این مسئله، حدود و ثغور و انحرافات احتمالی آن برخورد کرده بودند به میدان آمدند و در مقابل آن واکنش نشان دادند و تمام تلاش خود را کردند تا آن‌گونه که واقعاً درخور شأن سیدالشهداست، این دستگاه را رو به جلو و در حرکت نگه دارند و این امانت را برای نسل‌های آینده اسلام و تشیع حفظ نمایند؛ از طرفی دیگر دشمنان مکتب تشیع تلاش کردند به این انحرافات دامن زده و دایره آن را گسترش دهند، آن‌ها از هیچ حرکتی دریغ نکرده و ازتغییر تعریف‌ها تا تحریف رویکرد برای این مکتب نقشه کشیدند.
در این میان وقتی به دسته‌ای از محبان سیدالشهدا(علیه السلام) در مورد بعضی از انحرافات تذکر می‌دهی استناد می‌کنند به جمله‌ای از زعیم بزرگ شیعه مرحوم آیت الله العظمی بروجردی(ره) و می‌گویند که ایشان فرموده است: من جرئت نمی‌کنم در مورد دستگاه امام حسین(علیه السلام) حرفی بزنم.
صرف نظر از اینکه آیا این جمله از آن زعیم بزرگ شیعه صادر شده یا نه، باید درستی این حرف را بدون در نظر گرفتن گوینده آن مورد بررسی قرار دهیم.
نکته اول آنکه آیا می‌شود مرجعیت شیعه در مسئله مهمی از مسائل دین که با خطر جدی انحراف روبه‌روست ورود پیدا نکند؟ از مسلمات فقه شیعه این است که در عصر غیبت امام معصوم، نگاهبان اصلی شریعت فقهای عظام هستند و اگر فقیهی زعامت پیدا کرد و به عنوان فقیه علی‌الاطلاق شمرده شد، این مسئولیت در او تعین پیدا می‌کند و عملاً نمی‌تواند بگوید من جرئت دخالت در خصوص انحرافات یکی از ارکان دین یعنی دستگاه حسینی را ندارم.
دیگر کلام آنکه دخالت نکردن در مسئله مهمی مانند انحرافات مداحی و عزاداری یعنی بی سپر گذاشتن دستگاه حسینی و بدان معناست که اگر دشمن به این حریم حمله کرد و خواست آن را به چالش بکشد مرجعیت که جوشن دین است خود را از این رویارویی کنار بکشد و این از زعیمی چون آیت الله العظمی بروجردی محال است.
نگارنده در جست وجوی منابع، اثری از این جمله از آیت الله العظمی بروجردی(ره) پیدا نکرد و بی‌گمان اگر این جمله از این بزرگوار صادر شده باشد در مورد انحرافات در دستگاه سیدالشهدا(علیه السلام) نبوده و بیشتر ناظر به آداب و سنن متداول و ریشه دار عزاداری است وگرنه هر عقل سلیمی دفاع از آرمانی‌ترین جریان تاریخ تشیع را واجب می‌شمرد.
نظر شما