قدس آنلاین- سفر امسال رئیس جمهور به نیویورک، حول یک نقطه متمرکز است و آن پیگیری برجام و تعهدات کشورهای مذاکره کننده بخصوص آمریکاست. سفر امسال با چاشنی نگرانی از نقض برجام توسط آمریکا و وادار کردن سران این کشور به پایبند بودن به برجام است. رئیس جمهور، وزیرخارجه و هیئت همراه به دلیل اینکه از رفتارهای آینده ترامپ در قبال برجام و خروج از برجام نگران هستند، بیشتر زمانی کــه در نیویورک صرف خواهند کرد، مبتنی بر گفت و گو با سایر کشورها برای الزام آمریکا به اجرای تعهداتش است. اما اینکه آیا ترامپ انگیزه جدی برای خروج از برجام دارد، جــای تأمل دارد، زیرا ترامپ به دلیل خلأهایی که در زمان نوشتن برجام از ســوی ایران، صورت گرفته، نســبت به مزیت های برجام کاملاً آگاه و برخلاف بروز رســانه ای اش که خروج از برجام را برجسته کرده است، در سطح عمل و اجرا رفتارهای اوباما را ادامه می دهد. مجموعه رفتارهــای هیئت حاکمه آمریکا نشان می دهد، نسبت به دوره اوباما تغییری صورت نگرفته اســت. اوبامــا در همان ۲۶ دی ماه ســال ۹۴ که اجرایی شدن برجام صورت گرفت و اجرای تعهدات را شــروع کرد، همزمان شماری از افراد و شرکت های ایرانی را نیز به بهانه فعالیت های موشــکی در فهرســت تحریم های جدید قرار داد و این رفتــار را در هر دوره زمانی که تعلیق تحریم های برجام صورت می گرفت، تکرار کرد و ترامپ نیز تاکنون این رویه را ادامه داده است. سیاســت اصلی آمریکا چه در زمان اوباما و چــه در زمان ترامپ این اســت که با حفظ چهارچــوب برجام، فشــارهای تحریمی را افزایش دهد. حتی هدف از قانون جدیدی که در کنگره آمریکا به تصویب رسید و ۴۰ روز دیگر اجرایی خواهد شد این است که ایران را در حوزه های غیر هسته ای مانند موشکی، همچون هسته ای وارد مذاکره و بتدریج ایران را در حوزه های گوناگون متوقف کند. از طرف دیگر، صحبت و گفت و گوی صرف با کشورهای دیگر به کاهش تحریم ها از سوی آمریــکا منجر نخواهد شــد و اروپایی ها نیز نشان داده اند همراه با آمریکا و در زمین این کشور بازی می کنند و به آن ها نیز نمی توان امیدی داشــت. به هر حــال فاصله بین دو ســفر رئیس جمهور به نیویورک از ســال گذشته تاکنون نشان می دهد، به گفته امام خمینی(ره) اعتماد به آمریکا نتیجه ای را برای کشور در پی ندارد. از سوی دیگر، اگر ترامپ برجام را به هم بزند به نفع ایران است، زیرا علاوه بر اینکه می توان کشورهای دیگر را نسبت به بدعهدی آمریکا متقاعد ساخت و انزوای آمریکا را افزایش داد، می توان از طریق کشورهایی مانند روسیه و چین نیز همکاری هــای اقتصادی را با قوت بیشتری پیگیری کرد. در نهایت لازم است به این نکته توجه شود که تحریم های اقتصادی زمانی کم اثر خواهند شــد که اقتصاد ایران اقتصادی درون زا شود و روابط حداکثری با کشورهای همسایه برقرار کند. در این مسیر اروپایی ها نیز قابل اتکا نیستند، زیرا نشــان داده اند، تبعیت کامل از آمریکا دارند؛ اما کشــورهای منطقــه نقطه اتکای مناسبی برای توسعه روابط اقتصادی هستند.