به گزارش قدس آنلاین، انتظار می رود رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ پروسه ای را شروع کند که موجب از بین رفتن معامله هسته ای ایران خواهد شد. تیم امنیت ملی اش و تقریباً همه کارشناسان گفته اند که این فکر بدی است. روزنامه نیویورک تایمز نوشته «این غیرموثر ترین تصمیم سیاست گذاری وی خواهد بود.»

آژانس بین المللی انرژی اتمی  بر برنامه هسته ای ایران از نزدیک نظارت می کند و جامعه اطلاعاتی آمریکا تصدیق نموده اند که ایران این توافق را رعایت کرده است. تصمیم ترامپ موجب افزایش تنش بین آمریکا و ایران و نیز بین آمریکائی‌ها و سایر شرکای این معامله از جمله آلمان، انگلیس، فرانسه، چین و روسیه خواهد شد.

این موضوع بر هند چه تاثیری می گذارد

اگر ایران نیز از این توافق خارج شود و برنامه هسته ای را از سر گیرد، این اقدام می تواند این منطقه را در آستانه جنگ قرار دهد. هند نیز از پیامدهای آن مصون نخواهد ماند. در حقیقت، اقدامات ترامپ، هم از نظر هزینه روابط باثبات با یک کشور نفت خیز در منطقه نزدیک ما و هم از نظر هزینه مستقیم در نتیجه درگیری احتمالی، تاثیر منفی بر هند خواهد داشت. این امر برای اقدامات جغرافیایی سیاسی هند نیز مشکلاتی ایجاد خواهد کرد. هند می خواهد در مقابل طرح یک نوار و یک جاده، با افغانستان، آسیای میانه و اروپا از طریق بندر عباس و چابهار ایران اتصالاتی برقرار کند. آمریکا در برخورد با کره شمالی احساس مشکل می کند لذا سئوال این است که چرا ترامپ می خواهد اجازه دهد که قدرت هسته ای دیگری ظهور کند و مسائل در خاور میانه پیچیده تر شود. تصمیم ترامپ این سئوال را مطرح می کند که آیا آمریکا دیگر قادر به اتخاذ تصمیم های منطقی و معقولی می باشد یا خیر و یا می توانیم اعتماد داشته باشیم که این کشور می تواند در امور جهانی نقش رهبری را ایفا نماید؟ پروژه چابهار و عضویت هند در کریدور بین المللی ترابری شمال و جنوب فرصت بزرگی را برای ما ایجاد می نماید که در مقابل طرح یک نوار و یک جاده، طرح قابل عملی را داشته باشیم. این قرارداد ۵۰۰ میلیون دلاری دو مرحله دارد. مرحله اول ۱۵۰ میلیون دلاری برای توسعه بندر است و مرحله دوم مربوط به توسعه خط راه آهن بین چابهار و زاهدان می باشد.هند به رغم مشکلاتی که پاکستان ایجاد نموده است کالاهایی به ارزش ۳۰۰ میلیون دلار را از افغانستان وارد می کند و به این کشور کالاهایی به قیمت ۶۰۰ میلیون دلار را صادر می کند. اگر مسیر جانشین بدست آید، وضعیت بسیار خوب خواهد شد. این امر علاوه بر کمک به تثبیت وضعیت افغانستان، جایگاه هند بعنوان بازیگری در بازسازی افغانستان را محکم تر خواهد ساخت.

فرصت های تجاری

فرصت ها در ایران حتی بزرگ تر از فرصت های افغانستان است.  در حال حاضر میزان صادرات ایران به هند حدود ۶ میلیارد دلار است. هند بعد از چین دومین مقصد صادرات ایران است. حجم صادرات هند به ایران حدود سه میلیارد دلار است. این آمار سال ۲۰۱۵ نشان می دهد که ایران تا پایان سال با توجه به مسئله هسته ای تحت تحریمها بوده است. شرکت های هندی مانند تاتا، ایسار، سیپلا، هیرو، بجاج و تی.وی.اس. از قبل در بازار ایرانی حضور دارند و شرکت های عمده نفت هند علاقمند به افزایش سرمایه گذاری ها در ایران نیز هستند. یک جاده خوب یک هزار کیلومتری که چابهار را به مشهد و سرخس در نقطه اتصال ایران با ترکمنستان و افغانستان وصل می کند از قبل وجود دارد. یک خط راه آهن که این سه کشور را باهم وصل می کند در سال ۲۰۱۴ افتتاح شده بود. خط ریلی تا زاهدان را می توان تا مشهد ادامه داده شود که از آنجا به آسیای میانه و افغانستان وصل خواهد شد.بعلاوه، طرح کریدور بین المللی در نظر دارد کاندلا و مومبایی را با بندر عباس ایران وصل کند و از آنجا از طریق خط راه آهن با بنادر بالتیک روسیه و نظام ریلی اروپا وصل شود. محموله های آزمایشی به وسیله کانتینرهای ۴۰ فوتی ارسال شده است. هزینه این ارسال سه هزار دلار در مقایسه با چهار هزار دلار از طریق دریا است. زمان گرفته شده نیز نصف می شود.

موضع مستقل

اقدام اشتباهی که ترامپ انجام خواهد داد این است که همه نکات مثبت  را که از معامله هسته ای ایران بدست آمده بود از بین خواهد برد و ما را به عصر تردید و حتی جنگ خواهد برد. هند نیز فرصت های احتمالی ذکر شده در بالا را از دست خواهد داد. اگر جنگ صورت گیرد وضعیت بدتر خواهد شد و تأمین نفت از خلیج فارس به هند تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و مهاجرین هندی شاغل در این منطقه مجبور به بازگشت به هند خواهند شد. هند بین سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ تحریمهای تصویب شده توسط سازمان ملل را رعایت کرده و میزان روابط اقتصادی خود با ایران را کاست. احتمال می رود که هند این بار این کار را نکند. اما اقدامات ترامپ مشکل بزرگ سیاسی را برای هند بوجود خواهد آورد که همه امیدهای خود را به آمریکا بسته است. دهلی نو در یک مرحله مجبور خواهد شد که با در نظر گرفتن منافع ملی خود گزینه های منطقی را اتخاذ نماید بجای این که تحت تاثیر لفاظی کشوری قرار داشته باشد که رهبر آن هم بی اعتدال و هم غیرمنطقی است.