او درباره تقاضا برای سفر به میانمار نیز توضیح داد: باید امکان این سفرها وجود داشته باشد. مثلاً جایی مثل میانمار، پیداکردنش در نقشه هم سخت است چه برسد به اینکه مقدمات رفتن نویسندگان را به آنجا فراهم کنیم ولی اینکه نویسنده، هنرمند، روشنفکر و روزنامه‌نگار ما به چنین جاهایی برود نه‌تنها مستحب می‌باشد بلکه واجب نیز هست.

به گفته وی، آدم‌های جدی حوزه ادبیات و ژورنالیسمِ دنیا همیشه در صف اول معرکه هستند. رسانه‌های خارجی از کجا در سوریه و عراق روایت می‌کنند و ما از کجا؟ این ضعف ماست. مثلاً درباره میانمار حساسیت داریم پس باید از رسانه‌های دیگر جلوتر باشیم. متأسفانه ما در این فضا حضوری نداریم.

حضور نویسنده در اتمسفر

قزلی خاطرنشان کرد: بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان در حال پیگیری هست تا امکان حضور تعدادی از نویسندگان در سوریه فراهم شود. طبیعی است که این حضور در بخش‌های اول محدود هست و امیدوارم کسانی که دست‌اندرکار این موضوع هستند، زمینه‌های سفر را فراهم کنند. تقاضا هم وجود دارد و قرار نیست که نویسنده مثل یک رزمنده در خط مقدم باشد.

مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان گفت: نویسنده باید در فضا و اتمسفر آنجا حضور داشته باشد. این اتمسفر به لحاظ نظامی لزوماً پشت ادوات جنگی نیست بلکه خود نویسنده بهتر آن را پیدا می‌کند. من اگر به عنوان نویسنده به سوریه بروم، اول سراغ مردم می‌روم؛ آن‌ها که هنوز در شهرهای جنگ‌زده زندگی می‌کنند و با آن‌ها حرف می‌زنم. امیدوارم زمینه‌ای فراهم شود تا عده‌ای از اهالی ادبیات به سوریه بروند.

او درباره دستاورد سفر تعدادی از نویسندگان به بوسنی و هرزگوین به منظور شرکت در پیاده‌روی صلح موسوم به «مارش میرا» و حضور در برنامه «۱۰ روز در بالکان» (که توسط بنیاد اجرا شد)، خاطرنشان کرد: ما از این سفر به دنبال بیرون‌آمدن اثر نبوده و نیستیم. ما موظف به زمینه‌سازی حضور نویسنده و روشنفکر در آنجا بودیم که این کار را هم انجام دادیم. البته اطلاع دارم که نویسندگان دارند کارهایی انجام می‌دهند اما حرفه‌ای‌تر این است که نویسنده و ناشر، اثری را خود منتشر کنند. کار بنیاد فقط زمینه‌سازی برای این حضور است که با تمام توان به وظیفه‌اش عمل می‌کند.