قدس آنلاین- یکی از مشکلات والدین در روزگار ما بخصوص در چند ساله اخیر، مسئله نظارت و کنترل کودکان و نوجوانان در فضای مجازی، شبکه‌های اجتماعی و رفت و آمدشان به اینترنت است که اکنون با حضور پررنگ گوشی‌های هوشمند در اطراف و اکناف جوانب زندگی ما، پیچیده‌تر هم شده است.

مدیریت فرزندان در فضای مجازی که به قول کارشناسان اکنون خطراتش از فضای واقعی هم بیشتر شده به دغدغه‌ای بزرگ تبدیل شده؛ البته برای والدینی که نگران امروز و فردای فرزندانشان هستند، وگرنه بسیاری از والدین برای اینکه به قول خودشان دهان بچه‌ها را ببندند یا از شرّ آن‌ها خلاص شوند(!) یک گوشی هوشمند برای فرزندشان می‌خرند و او را با خطرات بی‌شمار و بی‌پایان اینترنت و شبکه‌های اجتماعی تنها می‌گذارند و دلشان به این خوش است که فرزندشان «ساکت» است و ساعت‌ها در اتاقش یا در گوشه‌ای از خانه سرش توی موبایل است و ظاهراً کاری به کار هیچ کس ندارد.

یکی از نمونه‌های تلخ آسیب‌های این گوشی‌ها و فضای خطرناک مجازی، خودکشی ناآگاهانه دو دختر نوجوان تحت تأثیر القائات سوء بازی آنلاین «نهنگ آبی» بود که خود را از بالای پلی در اصفهان به پایین پرتاب کردند. یکی از این دو دختر در دم کشته شد و دیگری نیز هنوز با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند.

پیام روشن چنین رخدادهای تلخی برای خانواده‌ها این است که عجالتاً تا نظام آموزشی و رسانه‌ای ما بخواهد از خواب بیدار شود و درباره چنین پدیده‌هایی اطلاع‌رسانی کند و نوجوانان و خانواده‌ها را آموزش دهد، خانواده‌ها خودشان باید آستین بالا بزنند و نظارت دقیق‌تر، جدی‌تر و آگاهانه‌تری بر رفت و آمد فرزندانشان در فضای مجازی داشته باشند. فعلاً هیچ راهی جز این وجود ندارد! والدین باید بدانند که امروز صاحبان همین دیوهای زشت به ظاهر زیبا که در تمام شئون زندگی مردم نفوذ کرده‌اند، فرزندان خود را از حضور در این فضاها و شبکه‌ها باز می‌دارند. براستی چرا؟ دلیلش این است که آن‌ها خود بهتر از هر کسی می‌دانند که چه آشی برای بشریت پخته‌اند و با آثار سوئی که نرم‌افزارها، شبکه‌ها و بازی‌هایشان بر روح و روان و شخصیت کودکان و نوجوانان دارد، بهتر از هر کسی آشنا هستند.

باید پند کارشناسان را آویزه گوش کنیم و تا می‌توانیم حضور و استفاده کودکان و نوجوانان را در این شبکه‌ها به حداقل برسانیم و البته چه بهتر که خودمان هم وقتمان را کمتر و کمتر در این فضاها هدر بدهیم!