تحولات لبنان و فلسطین

سمنان-این روزها دیگر هیچ‌چیزی عجیب نیست بعد از زمین‌خواری،کوه خواری،دریا خواری نوبت به کویر خواری رسیده است.

پای کویر خواران به استان سمنان باز شد

قدس آنلاین-گروه استان ها: افراد سودجو ازجمله زمین‌خواران، قاچاقچیان چوب و یا شکارچیان حیات‌وحش که تاکنون غارت منابع طبیعی را درازای پر کردن جیب خود رسم کاسبی قراردادند حالا پایشان به کویر ایران و استان سمنان نیز بازشده است و ریشه آخرین گیاهان مقاوم به قهر طبیعت را نیز با تیشه از زمین خارج می‌کنند. 

این روزها به دلیل تنش آبی، فرونشست زمین و قاچاق بی‌رویه تاغ در مناطق بیابانی ، وضعیت عرصه‌های طبیعی استان سمنان به مرز هشدار رسیده است و باید با تلاش و انسجام ملی و استانی و با تخصیص اعتبار لازم برای رفع این معضل اقدام کرد.

قاچاقچیان چوب که سعی دارند با سوزاندن تاغ‌ها برای قلیان شهرنشین‌ها آتشی سرخ تهیه کنند این روزها حوالی منطقه حصار تیشه به دست به جان منابع طبیعی افتادند.

خشک‌سالی متوالی ازیک‌طرف و این روزها به دلیل تخریب پوشش گیاهی توسط قاچاقچیان موجب شده تا فرسایش خاک با شدت بیشتری صورت گرفته و دود این اقدام به چشم اهالی حاشیه کویر برود.

مهاجرت روستائیان

تخلیه روستاها ازجمله روستای «رامه پایین» در شهرستان آرادان به دلیل تنش آبی و گردوغبار خود شاید گواه این رنج و جفای بر مردمان حاشیه کویر باشد.

کویر خواران پایشان به کویر ایران و استان سمنان باز شده و ریشه آخرین گیاهان مقاوم به قهر طبیعت را نیز با تیشه از زمین خارج می کنندبنا بر گفته اهالی این روستا در ۱۰ سال گذشته تعداد ۲۵۰ خانوار در دو روستای رامه پایین و رامه بالا زندگی می‌کردند اما به دلیل افزایش فرسایش بادی و تنش بیابان‌زایی هم‌اکنون بیشتر این روستانشینان به مناطق شهری کوچ کردند.

البته این تمام ماجرا نیست و متأسفانه بخش قابل‌توجه از اراضی کشاورزی آرادان به دلیل تشدید بادهای شدید و پخش نمکزارها غیرقابل کشت شدند و بیشتر اهالی روستاهای رامه در نواحی و شهرک‌های صنعتی گرمسار و آرادان مشغول به کار شدند.

کمبود نیروهای حفاظتی شاید اساسی‌ترین مشکلی است که روستائیان را بی‌پناه گذاشته است و از سوی دیگر چرای بی‌رویه شترها در این منطقه و در تمام فصول که باعث از بین رفتن پوشش گیاهی در منطقه شده است و تمامی عرصه منابع طبیعی را به خطر انداخته است.

افزایش بیابان‌ها

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان  در این رابطه با ابراز نگرانی از وضعیت موجود بیان می‌کند: اگر چالش فرسایش بادی جدی نگرفته نشود در آینده‌ای نزدیک شاهد کاهش تولید محصولات کشاورزی و مهاجرت از مناطق روستایی خواهیم بود.

 علینقی حیدریان پدیده بیابان‌زایی را چالش عرصه‌های طبیعی سمنان می‌داند و بیان می‌کند: کمبود آب، پدیده بیابان‌زایی و فرونشست زمین از چالش‌های اصلی و تهدیدآمیز در عرصه‌های طبیعی این استان است.

وی می‌افزاید: تاکنون ۲۹ کانون فرسایش بادی در عرصه‌های بیابانی استان سمنان شناسایی‌شده که لازم است با افزایش پوشش گیاهی در این عرصه از تشدید بحران زیست‌محیطی جلوگیری کرد.

وی می‌افزاید: قاچاق تاغ از چالش‌های اساسی در تشدید روند بیابان‌زایی در عرصه‌های طبیعی سمنان است که در چند سال گذشته برای رفع این بحران تفاهم‌نامه‌هایی بین اداره کل منابع طبیعی و دستگاه قضایی و انتظامی استان سمنان امضاشده است.

قاچاق داشته‌های کویر

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان  با اشاره به این موضوع که سالانه بیش از ۲۰ تن گونه گیاهی تاغ به دلیل کمبود نیروی حفاظتی از عرصه‌های بیابانی این استان قاچاق می‌شود یادآور می‌شود:  شهرستان‌های سمنان، گرمسار و دامغان به دلیل وسعت عرصه‌های بیابانی در معرض خطر حرکت ماسه روان و ریز گردها قرار دارند و باید با کاشت نهال و افزایش پوشش گیاهی به جنگ این پدیده نامبارک رفت.

وی اذعان می‌کند: از۹.۷ میلیون هکتار از عرصه‌های طبیعی سمنان تنها کمتر از ۷۰ نیروی انسانی حفاظت می‌کند و این تعداد نیرو جوابگوی حفظ و احیا منابع طبیعی این استان نیست.

حیدریان افزایش تدریجی ریز گردها و کانون‌های فرسایش بادی در عرصه‌های بیابانی سمنان را یک معضل جدی می‌داند و می‌گوید: بیش از یک هزار هکتار از عرصه‌های بیابانی سمنان با پدیده فرسایش بادی مواجه است که باید با جلوگیری از روند افزایشی قاچاق تاغ در این عرصه‌ها اقدام کرد.

وی اذعان می‌کند: قاچاق بی‌رویه تاغ از عرصه‌های بیابانی گرمسار و کمبود آب از علل اصلی افزایش ریز گردها در این شهرستان استان سمنان به شمار می‌رود.

ضرورت تأمین اعتبار

وی با تأکید بر این موضوع که تنها با حفظ پوشش گیاهی می‌توان با پدیده ریز گردها وزنده نگاه‌داشتن حیات در کویر اقدام کرد ادامه می‌دهد: بیش از ۱۰۰ هزار هکتار عرصه‌های بیابانی تاغ کاری شده در این استان وجود دارد.

به گفته وی۴۷۷ هزار هکتار کانون فرسایش بادی در استان سمنان وجود دارد که برای مهار آن در یک دوره ۲۰ ساله، سالانه به بیش از ۱۵۰ میلیارد ریال اعتبار نیاز است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.