قدس آنلاین- به لطف الهی چند سالی است که پیاده روی اربعین با شکوه و عظمت خیره کننده‌ای در کشور عراق و بخصوص حدفاصل شهرهای نجف و کربلا برگزار می‌شود؛ به اعتقاد بنده این پیاده روی میلیونی که باید آن را رزمایش بزرگ شیعه و در معنای وسیع‌تر محبان دوستداران اهل بیت(علیهم السلام) در دنیا اعم از شیعی و سنی و حتی مسیحی و یهودی و غیره نامید، دارای دو دستاورد بسیار مهم و کلیدی است:

نخست آنکه عظمت و گستردگی این راهپیمایی موجب یأس و نااُمیدی کفار و منافقان و جبهه حامیان آن‌ها می‌شود؛ دوم هم اینکه این اجتماع بزرگ یکی از بهترین عواملی است که سبب تقویت و افزایش وحدت عزت آمیز در بین مسلمین می‌شود، زیرا بیشتر مسلمانان فارغ از اختلافاتی که دارند در محبت به اهل بیت(علیهم السلام) دارای وجه اشتراک هستند.

در سال‌های گذشته به عینه مشاهده کرده‌ایم که راهپیمایی ۲۰میلیونی اربعین به نوعی در حکم قیام و رستاخیز شیعه علیه تکفیرگرایی داعش و حامیان آن‌ها بود و به برکت خون مطهر سیدالشهدا(علیه السلام) و عنایت الهی به زائران حسینی، امروز داعش و گروه‌های تکفیری در بدترین وضعیت خود بخصوص در کشور عراق هستند و از آن سو شیعه و محبان اهل بیت(علیهم السلام) و جبهه مقاومت در بهترین حالت قرار دارند.

از سویی به تعبیر آیت الله مکارم شیرازی، موسم اربعین و پیاده روی آن بهترین فرصت برای انجام کارهای فرهنگی است که البته در آن باید مراقب بود که به وحدت مسلمین و یکپارچگی آن‌ها در برابر کفار و منافقان و مشرکین خلل و آسیبی وارد نشود.

خوشبختانه برخی گروه‌های خودجوش مردمی به این مهم عنایت خاصی دارند و ما باید بدانیم که در هیچ جای دیگری با چنین اجتماع و جمعیت بزرگی مواجه نیستیم که بخواهیم کار خوب و ارزشمندی در زمینه تبیین معارف اهل بیت(علیهم السلام) و امور فرهنگی به منظور تحکیم بنیه اعتقادات شیعیان و مسلمانان انجام دهیم.

به هر صورت آنچه قابل توجه است اینکه ورای تأثیرات جهانی این راهپیمایی، خود اصل زیارت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) بویژه در روز اربعین در کلام حضرات معصومین(علیهم السلام) از جایگاه بسیار رفیعی برخوردار است، چنان که امام حسن عسکری(علیه السلام) یکی از پنج نشانه انسان مؤمن را زیارت اربعین عنوان می‌کنند.

در حدیث داریم که خداوند متعال برای زیارت کربلای سیدالشهدا(علیه السلام)، پاداش هزار حج و عمره قرار داده و به تعبیر بزرگان ما این جایگاه و عظمت منحصر به فرد آن به این دلیل است که حج نیز به برکت عاشورای حسینی باقی مانده و به طور کلی تداوم حیات اسلام در پرتو جانفشانی امام حسین(علیه السلام) و یاران باوفایش حاصل گشته است.

مرحوم آیت‌الله بهجت می‌فرماید: «امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) پس از ظهور، خود را به واسطه امام حسین(علیه السلام) به همه عالم معرفی می‌کند، بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین(علیه السلام) را شناخته باشند و پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای این کار است».

اگر نگاهی به منابع روایی شیعی بیندازیم یک نکته ظریف و در عین حال بسیار مهمی دستگیرمان می‌شود و آن هم اینکه در مورد امام حسین(علیه السلام) به هر مناسبتی سعی شده که به شکلی مردم به کربلا و عاشورای حسینی ارجاع داده شوند، چرا که برای ایامی چون نیمه شعبان، روز عید غدیر، ۲۷ رجب، شب قدر و... آمده که زیارت سیدالشهدا(علیه السلام) بسیار مستحب است و همه این‌ها نشان می‌دهد که حفظ دین خدا و قوام آن مرهون قیام حضرت ثارالله (علیه السلام) است و بی گمان پیاده روی اربعین تجلی بیعت ما با امام حسین(علیه السلام) و تبعیت ما از راه و مرام و سیره خون خدا تا قیامت می‌باشد.