قدس آنلاین- درست ۱۰ سال پیش در چنین روزهایی «عباس جعفری دولت‌آبادی» به عنوان دادستان تهران در پاسخ به گفته‌های نایب رئیس شورای شهر تهران که گفته بود: «دولت در بحث آلودگی هوا پاسخگوی اجرا و نتیجه طرح‌های اجرا شده نیست و باید دادستان کل کشور به عنوان مدعی العموم وارد عمل شود» گفته بود: «بهتر است فضا را قضایی نکنیم زیرا مسئولان عزم خود را جزم کرده‌اند تا موضوع آلودگی هوای تهران را برطرف کنند که نمونه آن طرح موفقیت آمیز زوج و فرد در تهران بوده است». او البته در ادامه گفته بود: «مردم می‌توانند در صورت بروز هرگونه نقض حقوق شهروندی به علت آلودگی هوا به دادسراها شکایت کنند». حالا این مطلب را بگذارید کنار گفته‌های دادستان فعلی کلانشهر تهران یعنی حجت الاسلام و المسلمین منتظری که دیروز در جمع خبرنگاران گفت: «دادستان هم به عنوان مدعی العموم ورود کرده و مکاتبات زیادی نیز صورت گرفته است، جلساتی نیز در این خصوص برگزار شده، اما هیچ خروجی نداشته، علت آن هم این است که دست اندرکاران امر یک یا دو دستگاه نیستند، بلکه یک مجموعه‌ای هستند که باید به طور کلی با یکدیگر تعامل و همکاری داشته باشند تا زندگی مردم از این معضل مهم و اثرگذار نجات پیدا کند».
* راه‌حل‌های تکراری و نخ‌نما
آلودگی هوا در تهران و برخی از کلانشهرهای دیگر از جمله مشهد، کرج، تبریز و... در سال‌های اخیر به بحثی تکراری تبدیل شده است، ولی متأسفانه همچنان که آقای منتظری اعتراف کرده به نتیجه‌ای نرسیده است و در این میان آن چه اتفاق افتاده و می‌افتد بازی با سلامتی مردم است.
در همه این سال‌ها تنها و تنها به این بسنده کرده‌ایم که طرح زوج و فرد را پیاده کنیم که در اجرای آن هم بخشی از مردم یاد گرفته‌اند آن را دور بزنند. یا ماشین‌های فرسوده را از رده خارج کرده‌ایم که البته هنوز تعداد فراوانی از آن‌ها در خیابان‌ها رفت و آمد می‌کنند و خلاصه در کلانشهرها نتوانسته‌ایم قدمی اساسی برای مهار افزایش آلودگی هوا برداریم و متأسفانه این معضل روز به روز بیشتر خود را نشان می‌دهد. در برابر غول آلودگی هوا در دولت‌های مختلف به این نتیجه رسیده‌ایم که مدارس را تعطیل کنیم و به سالمندان گوشزد کنیم که در خانه بمانند، اما باید به این پرسش اساسی پاسخ گفت که سرانجام این ماجرا به کجا خواهد رسید؟
*ما مردم هم مقصریم
در بحث آلودگی هوا، هم ما مردم مقصریم و هم دستگاه‌های مختلف حاکمیتی. ما مردم از این جهت مقصریم که همه از این که هوا آلوده باشد شکایت می‌کنیم، اما این که سهم ما در آلودگی هوای شهرمان چه اندازه است پرسشی است که هرگز آن را مطرح نمی‌کنیم و تنها انگشت اتهام را به سوی دیگران نشانه می‌رویم. در بخش حاکمیتی به اندازه کافی در این زمینه فرهنگسازی نکرده‌ایم و از طرفی تولید کننده خودروهایی هستیم که در آلوده کردن هوا توانایی بالایی دارند. در روزگاری که دنیا به سمت استفاده از انرژی‌های پاک می‌رود ما هنوز پرایدی تولید می‌کنیم که مصرف آن ۱۰ لیتر در صد کیلومتر است! پس به قول معروف از ماست که بر ماست و خود کرده را تدبیر نیست.
خاصیت خوب ما ایرانی‌ها کنار آمدن با مشکلات و معضلات است. هزینه بالایی از قِبل آلودگی هوا بر کشور تحمیل می‌شود، اما باز هم آب از آب تکان نمی‌خورد؛ دستگاه‌های زیادی در بحث مدیریت آلودگی هوای دخیل هستند، اما باز هم آب از آب تکان نمی‌خورد و طبق معمول صورت مسئله را پاک می‌کنیم. چشممان به آسمان است که کِی باران بیاید و یا نسیمی که آلودگی‌ها را با خود ببرد و این غم‌انگیزترین سرنوشت برای مردم یک شهر است که خود به دست خود آلودگی درست می‌کنند، اما از طبیعت انتظار دارند تا مشکل آن‌ها را حل کند.
*بروید شکایت کنید!
حالا دوباره این روزها تهران، مشهد، تبریز، ارومیه و... روزهای آلوده‌ای را تجربه می‌کنند. ما به عنوان خبرنگاران، خبرهای این آلودگی‌ها را مخابره می‌کنیم و مدیران مرتبط با بحث آلودگی هوا، روبه‌روی دوربین‌ها می‌ایستند و می‌فرمایند: «مشکل آلودگی هوا باید حل شود». اما مگر مشکل آلودگی هوا را می‌توان با حرف حل کرد؟ نتیجه این می‌شود که این ماجرای غم انگیز از سالی به سالی دیگر منتقل می‌شود. راستی آقای جعفری دولت آبادی در همان ۱۰ سال قبل فرموده بودند: «مردم همچنان می‌توانند در صورت بروز هرگونه نقض حقوق شهروندی به علت آلودگی هوا به دادسراها شکایت کنند».
کارشناسان می‌گویند کیفیت بنزین و گازوییل‌هایمان نامناسب است. رسانه‌ها می‌نویسند پلیس عزم جزمی در برخورد با خودروهای دودزایی که آزادانه در کلانشهرها رفت و آمد می‌کنند ندارد. وزارت بهداشت می‌گوید سالانه ده‌ها هزار نفر بر اثر عوارض آلودگی هوا جان می‌بازند. مردم می‌گویند دیگر نفسمان در کلانشهرها بند آمده است. رئیس سازمان محیط زیست می‌گوید باید دعا کنیم باد بیاید این آلودگی‌ها را جابه جا کند! و سرانجام آقای دادستان به عنوان مدعی‌العموم وارد می‌شود، اما رسماً اعتراف می‌کند که مکاتبات و جلسات ما خروجی نداشته است! براستی چه باید کرد؛ کسی هست پاسخ بدهد آیا؟
نظر شما