قدس آنلاین-در جایی از استاد علی معلم پرسیدم: ... جنگ در جهان اجتناب ناپذیر است؟ استاد پاسخ دادند: نه اصلا به این معنی که حرکت یعنی این. اگر حرکت هست خواهی نخواهی اصطحکاک هست، برخورد هست. در غیر این صورت حرکت وجود ندارد. این هم یک امر ذاتی است در دنیا...**

از دیدگاهی دیالکتیکی نظر استاد معلم کاملاً قابل توجه و اعتناست. جنگ با تمام زشتی و پلیدی‌اش نه تنها در ذات این جهان نهفته است بلکه برای تکامل آن ضروری است. پذیرش این سخت و پیچیده است اما از منظر یاد شده اجتناب ناپذیر هم هست.

شعر لادن آهور ترجمه شاعرانه این باور صعب و ناگزیر است. باوری که طی آن حتی صلح ترس‌آور و هولناک است چون ناگزیر آبستن جنگی دیگر است.

آهور می‌داند نفس این باور شعر نیست پس با نگاه به اجزا جنگ به این مفهوم وجهی تخیلی و عینی می‌بخشد. به این ترتیب که مین‌های به جا مانده از جنگ را موجوداتی زنده اما سپرده به گور خوانده است. زنده به گوران که هر لحظه احتمال احیا (انفجار) آنها وجود دارد. در این شعر صلح هم آن مفهوم تجریدی مرسوم نیست بلکه کاراکتری زنده است که دچار غفلت از حضور همیشگی جنگ شده و ساده‌لوحانه آن را فراموش کرده است.

لادن آهور با استاد علی معلم اگر هم عقیده نباشد مخالف هم نیست!

*سرگیجه‌های سپید ـ لادن آهورـ نشر مدید ـ ۱۳۹۵ ـ صفحه ۱۰۷

**حماسه کلمات ـ تألیف:حمیدرضا شکارسری ـ بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس ـ ۱۳۷۹ ـ صفحه ۹