قدس آنلاین- چندی پیش در همین ستون از «دین لیبرال» نوشتیم و اینکه چگونه یک نظام انقلابی و اسلامی در خطر سکولاریزه شدن قرار می‌گیرد و کار به جایی می‌رسد که سخن از نقد معصوم(ع) به میان می‌آید در حالی که در همان روزها شاهد اوج ماجرای بر سر چوب رفتن روسری‌ها به بهانه «آزادی» بودیم. آزادی‌ای که «دین» را بزرگترین مانع خود  می‌بیند و معتقد است برای آزاد بودن، باید از قید و بند دین رها شد.

این دقیقاً و بی‌کم و کاست یعنی سکولاریزه کردن دین. دینی که در آن «معصومیت» مفهومی ندارد و حد و حدود آزادی را نه «دین» بلکه «انسان» تعیین می‌کند. در چنین دین «آزاد»، «عرفی» یا سکولاری، می‌توان در مراسم میلاد اسوه حجاب و عفاف، دخترکان بی‌حجاب را در برابر نگاه حریص نامحرمان بر روی صحنه برد و رقصاند تا با رقص و آواز و پایکوبی، تولد حجاب و عفاف را جشن بگیرند!

آیا برای سکولاریزه شدن دین، مصداقی از این واضح‌تر می‌توان یافت؟ در روز میلاد بانویی که از مرد نابینا هم روی می‌پوشاند، در برج «میلاد» و در پایتخت یک کشور اسلامی، یک مسئول عالیرتبه به تماشای رقص و آواز دست جمعی دخترکانی می‌نشیند که بزک شده‌اند تا روی صحنه‌ی غفلت و فراموشی از ارزش‌ها و معیارهای اسلامی و انقلابی، دلبری کنند و مایه مسرّت آقای شهردار و حاضران شوند.

هزاران آفرین به آقای شهردار و صد آفرین به حاضران در این محفل معنوی که صدایی از هیچ‌کدامشان برنمی‌آید که: «آی ره به خطا رفتگان! این نیست رسم زهرای مرضیه! این نیست سیره بانوی متانت و عفاف؛ این نیست شیوه دین‌داری مادر ولایت؛ این نیست راهی که فاطمه(س) بابت حفظ آن جانفشانی کرد؛ ‌ ای ره به خطا رفتگان! جمع کنید این بساط انحراف را».

اگر تا دیروز باید به دخترکان موی به باد سپرده و روسری بر چوب آویخته یادآور می‌شدیم که راهتان کج است و بارتان به منزل نمی‌رسد، امروز باید به آقای شهردار نهیب بزنیم که بزرگمرد! شما آیا فاطمه زهرا(س) را این‌گونه شناختی؟ چرا از جای خود برنخاستی و اعتراضی نکردی؟ چرا دست‌کم این مجلس آغشته به گناه را ترک نکردی تا مجریان و دیگران و دیگران، حساب کار دستشان بیاید که هنوز در مسئولان این کشور، غیرت و تعصبی نسبت به هنجارهای دینشان هست.

اگر این وارونه شدن ارزش‌ها نیست پس چیست؟ اگر آقای شهردار و معاونان و مشاوران وی به این راحتی رقص دخترکان را در برج میلاد به نظاره می‌نشینند، قربانی شدن دین و ارزش‌ها را می‌بینند و سکوت می‌کنند یا شاید در دل لذت می‌برند، ما به دخترکان خیابان انقلاب چه بگوییم؟ پاسخ آنها را چه بدهیم؟

همایش بانوان شاغل شهرداری تهران به مناسبت ولادت بانوی مظلومه حضرت زهرای مرضیه(س)، انسان را یاد این آیه شریفه از قرآن کریم می‌اندازد که: «وَمَا کَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکَاءً وَتَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ؛ و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت کشیدن و کف زدن نبود ...