قدس آنلاین-حر منصوری عبدالملکی فعال محیط زیست و گردشگری می گوید: یکی از مشکلات ما در سال‌های اخیر که به سبب رشد گردشگری در کشور به وجود آمده است، افزایش تقاضای خدمات در ایام نوروز می‌باشد که  به سبب تمرکز تعطیلات در ایام نوروز اتفاق می‌افتد، اما زیرساخت‌های لازم برای عرضه خدمات به اندازه کافی وجود ندارد تا مثلاً جاهایی که خدمات طبیعت گردشگری ارائه می‌دهند به یکباره در مقابل تقاضای بالا از طرف گردشگران مستأصل نشوند.

وی می افزاید: به طور مثال در شهری در شمال پیش بینی شده است آب برای ۵۰۰۰ شهروند آماده شود و یا زباله ۵۰۰۰ شهروند جمع شود، اما وقتی به یکباره در نوروز چندین برابر ظرفیت گردشگر به این مناطق وارد می‌شود موجب وارد آمدن فشار هم به گردشگر می‌شود و هم به جامعه میزبان.

 وی با بیان این که از طرف دیگر وقتی صحبت از تعطیلات می‌شود باید به مقوله اکوتوریسم هم پرداخت خاطرنشان می کند: به طور ساده اکوتوریسم سفری است مسئولانه به مناطق طبیعی، که موجب حفظ محیط زیست و بهبود زندگی مردم محلی شود و وقتی ما از اکوتوریسم می‌گوییم بحث دیدن مناطق حفاظت شده، پارک‌های ملی و... نیز به میان می‌آید و در تعطیلات  نوروزی ورود تعداد زیاد گردشگر به این مناطق عاملی برای آسیب رساندن به مناطق می‌شود که نباید از کنار آن بی تفاوت گذشت.

این فعال حوزه محیط زیست تصریح می کند: برای اینکه بتوانیم یک گردشگری مؤثر داشته باشیم گردشگران ما باید یاد بگیرند که به هر منطقه، هر روستا و... که وارد می‌شوند، باید بتوانند به اقتصاد منطقه کمک کنند نه این که رهاورد آن‌ها برای یک منطقه توریستی روستایی و طبیعت، تنها تولید زباله‌ها باشد و نصیب جامعه میزبان از حضور ما آلودگی‌های صوتی، آلودگی‌های زیست محیطی و دیگر آلودگی‌ها باشد.

 منصوری تأکید می کند: نباید سفر ما به گونه‌ای باشد که با خودمان یک چادر داشته باشیم، مواد غذایی را هم از شهر خودمان  تهیه کرده باشیم و بعد به سفر برویم.

 وی همچنین درباره نگاه اشتباه برخی از هموطنان به گردشگری می گوید:  متأسفانه از نظر برخی از افراد، گردشگری یعنی رفتن به طبیعت و خوردن جوجه کباب و برگشتن و گذاشتن زباله‌ها در محیط زیست؛ اما من بیشتر موافق با اصطلاح اکوتوریسمی می‌باشم که برای خود تعریف و شاخص هایی دارد که باید حتماً این شاخص‌ها رعایت شود تا یک برنامه ارزشمند اجرا شود.

 وی با بیان اینکه برای طبیعت گردی باید مقداری آموزش ببینیم تصریح می کند: اگر این کار انجام شود، گردشگران ما خواهند توانست اصولی را که برای رفتن به طبیعت لازم است، رعایت کنند و با این کار به منطقه‌ای که وارد می‌شوند آسیب کمتری وارد کنند.

منصوری در پایان تأکید می کند: وقتی جوامع محلی ما گردشگرانی را ببینند که رهاورد سفر آن‌ها ریختن زباله در محیط زندگی آن هاست و از طرفی به اقتصادشان نیز هیچ کمکی نمی‌کنند، با آن‌ها برخورد خواهند داشت پس کوتاه سخن وقتی به یک منطقه وارد می‌شویم سعی کنیم غذا از آن منطقه خریداری کنیم، خدمات از افراد محلی دریافت کنیم و تا جایی که می‌توانیم از اقامتگاه‌های محلی استفاده کنیم تا نگاه جوامع محلی به ما به عنوان فردی باشد که سبب پویایی اقتصاد آن منطقه می‌شود نه افرادی که نیامدن شان بهتر از آمدن آن‌هاست.