قدس آنلاین-خواننده داستان همواره تمایل شدیدی به پذیرش موقعیت‌های داستانی و درگیر کردن خود با رویدادها و ماجراها دارد. در عین حال که خواننده امروزی با خواننده نسل‌های قبل بسیار متفاوت است. خواننده امروز به‌راحتی هر مسئله‌ای را باور نمی‌کند و به اصول دلالت‌گری و مستندسازی بسیار پای‌بند است. در صورتی‌که خواننده دیروز به‌راحتی حوادث و رویدادهای غیرمنتظره و جذاب را می‌پذیرفت و برای پایان‌بندیهای خوشایند و دست یافتن قهرمانان داستان به اهداف دور از ذهن لحظه‌شماری می‌کرد.

خواننده امروز دوست ندارد بازیچه دست نویسنده قرار گیرد. او از فریب خوردن بیزار است و همواره هوش و توانمندی خود را ‌در تحلیل موشکافانه داستان و پیش‌بینی حوادث آن می‌داند. او در صورتی‌که احساس کند فریب نویسنده را خورده است، احتمال دارد از ادامه مطالعه داستان سر باز زند و گاه دیگر آثار آن نویسنده خاص را نیز مطالعه نکند.

خواننده داستان معمولاً هنگامی‌که صفحات آغازین داستان را پشت سر می‌گذارد، خود را بر سر یک دوراهی می‌یابد. او در وجود خود نوعی کشمکش را احساس می‌کند مبنی بر اینکه حوادث روی داده در داستان را همچون حوادث حقیقی بپذیرد و یا خود را درگیر رویدادهای آن نکند و به‌نوعی از داستان و شخصیت‌های آن فاصله بگیرد. در این ارتباط، نوع شخصیت خواننده، گرایش‌های درونی و پیشینه او، در نوع برخوردش با رویدادهای داستانی تأثیرگذار خواهد بود. لازم به ذکر است نوع برخورد خواننده با داستان، در میزان تأثیرپذیری‌اش سهم بسزایی ایفا می‌کند. خواننده‌ای که خود را در بستر داستانی رها می‌سازد و حقایق داستانی را چون حقایق زندگی می‌پذیرد، از مطالعه بیشتر لذت می‌برد تا خواننده‌ای که در مقابل تأثیر داستان سد می‌بندد و احساسات و عواطف ناب خود را بروز نمی‌دهد.

باید به این مسئله توجه داشت که ناتوانی در ایجاد رابطه حسی با داستان و دور ساختن فرد از رویدادهای داستانی، با مطالعه دقیق انتقادی تفاوت زیادی دارد. در نوع دوم، فرد خود را در جریان حوادث داستانی قرار می‌دهد اما سعی می‌کند به نکات پشت پرده و مفاهیم ارزشمند نهفته در اثر هم توجه کند. او هم از حوادث داستانی لذت می‌برد و هم از درک مفاهیم پیچیده و مبهم آن. طبق نظر منتقدین صاحب‌نام، بهترین شیوه، تلفیق میان پی‌گیری حوادث داستانی و نقد موشکافانه و اصولی داستان است. اگر در شیوه تحلیل داستان زیاده‌روی شود، امکان دارد قدری از لذت مطالعه داستان از میان برود. از این‌رو، منتقدان به علاقه‌مندان داستان توصیه می‌کنند که آثار ارزشمند را دوبار مطالعه کنند: یک‌بار برای لذت بردن از پی‌گیری حوادث و نشان دادن عواطف و احساسات، و یک‌بار هم به‌منظور کشف مفاهیم پشت پرده و مهم. در عین حال که خواننده بسیار پرتجربه، قادر است در هنگام مطالعه هردو شیوه را به کار گیرد چراکه او حتی لذت مطالعه را در نقد داستان و کشف رازها می‌داند.