قدس آنلاین- گروه استانها- مریم کروشاوی؛ آرامش شهر با صدای یک گلوله از هم پاشید، وضعیت از قرمز گذشت و شهر به کما رفت، هواپیماهای جنگی جای پرنده ها را در آسمان گرفته بود و آن شهر آرام را به توپ بستند. ناجوانمردی های بنی صدر در ارائه تاکتیک دفاع جنگی، صدها رزمنده را در هویزه شهید و شهر را از مردم خالی کرد، گویی که خاک مرده بر شهر پاشیدند و آسمانش دیگر از سرخی رنگ عوض نکرد. آن روزها، کشتن دختر بچه هایی که به جرم آب نوشیدن به گلوله بسته می شدند، خبر از کربلایی دیگر می داد. ارتش دست خالی آن زمان چاره ای جز اعتماد به تاکتیک های بنی صدر نداشت غافل از اینکه این تاکتیک ها، یقه هویزه را گرفت و ناجوانمردانه بر زمین کوبید، اما عشایر با همان دست خالی ۶ ماه مقاومت کردند.
مظلومیت هویزه در سالروز آزادی
هویزه۳۶ سال پیش درعملیات بیت المقدس با رمز (یاعلی ابن ابی طالب) آزاد شد و مردم در شورآزادی، پای شادی برای ساختن شهر خود از نو، می کوبیدند غافل از اینکه، هویزه مانند سایر شهرهای جنگ زده خوزستان، در ایستگاه زمان متوقف شد و دیگر کسی صدایش را نشنید، چهره متضرر شهر که با نگاه کردن به در و دیوارهایش هنوز هم صدای گلوله و آتش می دهند صدای جوانانی که بیکاری امان از آینده شان بریده، زمین های کشاورزی بی جانی که دیگر نان آور نیستند و روستاهایی که از آشامیدن آب سالم محروم مانده اند.
احداث شرکت هایی که برای مردم بی فایده مانده اند، مردم را از نعمت داشتن یک هور محروم کرده، تمام این مشکلات و سایر گره های زیر و رو نشده را اگر کنار هم بگذاریم، باید صبر و تحمل مردم این شهر جنگ زده ایثارگر را، به عنوان یک رکورد ثبت کرد. ۱۸ اردیبهشت سال ۹۷، یعنی سالروز آزادسازی شهر هویزه، دیگر شاهد شادی مردمش نیست، هرکدام سر در لاک چگونه صبح خود را شب کنم فرو کرده اند و منتظر یک اتفاقی برای سر و سامان داده شدن به اوضاع هستند.
فرار مردم از مشکلات شهر هویزه و پناه بردن به کلانشهرها
یکی از ساکنین شهرستان هویزه و فعال فرهنگی شهر، بیکاری جوانان این شهر که با وجود حضور شرکت های بزرگ نفتی باز هم اشتغالزایی صورت نگرفته و از جهتی، عدم وجود آبرسانی برای زمین های کشاورزی را منجر به مهاجرت مردم به شهرهایی مانند اهواز می داند و می گوید: عدم وجود امکانات رفاهی در شهر و بهسازی روستا ها دیگر مشکلاتی است که مردم شهر هویزه را درگیر خود کرده و بر دلیل مهاجرت آن ها افزوده است. از جهتی دیگر، توزیع ناعادلانه اعتبارات بین شهرها باعث عقب ماندگی شهری مانند ما می شود، با وجود اینکه شهر هویزه مناطق نفتی دارد اما به دشت آزادگان اعتبارات بیشتری تعلق می گیرد.
علی بوعذار با گله مندی از شرکت نفت هویزه به دلیل عدم ارائه خدمات به مردم و ممانعت از پر شدن هور، عنوان می کند: در اخبار مشاهده می کنیم که می گویند هور هویزه ۷۰ درصد آبگیری شده اما چنین چیزی وجود ندارد زیرا آبگیری این هور به ضرر شرکت نفت حاضر در هویزه می شود. اگر تنها ۵۰ درصد از هور آبگیری شود دیگر شرکت نفتی برای هویزه باقی نمی ماند. نماینده ها نیز ادعای پیگیری موضوع و گرفتن اعتبارات برای شهر را می کنند، اگرهم اعتباری برای شهر جذب شده، باید بیان کرد با آن دو زمین چمن حق مردم شهر ادا نشده است. روستاهایی داریم که دارند دود شرکت نفت را می خورند اما امکاناتی حتی در حد آب شرب و گاز هم ندارند.
فرود مدیران پروازی
او پروازی بودن مدیران شهر، که منجر به عدم شناخت درست مشکلات شهر توسط آن ها می شود را، دیگر معضلی برای هویزه می داند و بیان می کند: بیشتر مسئولین ادارات هویزه ساکن شهر ما نیستند و با شهر هویزه آشنایی ندارند، البته نماینده مردم هویزه در مجلس، اتخاذی قرار داده است تا از نیروهای بومی شهر استفاده شود؛ این مشکل در حال برطرف شدن است تا از این رو مشکلات معیشتی مردم رفع شود.
علی بوعذار برای جلوگیری از به دست فراموشی سپرده شدن آداب و رسوم شهر هویزه، حمایت از متولیان امور فرهنگی را لازم می داند و اظهار می کند: نماد ایثار عشایر باید معرفی شود اما می بینیم که سال به سال برگزاری برنامه ی سالگرد آزاد سازی هویزه ضعیف تر می شود و از شخصیت های کشوری دعوت به عمل نمی آید، این نیز منجر به نارضایتی مردم و استقبال کم از سوی آنها شده است.
او ادامه می دهد: اکثر مناطق جنگی شهر که باید از آن ها به عنوان یادمان، به دلیل قرار داشتن چند تن از شهدا در آن ها، حفاظت شود، اکنون در حال تبدیل شدن به خانه های مسکونی، فرهنگی یا ورزشی هستند، از جهتی دیگر می توانید به وضوح شاهد بی عدالتی در رسیدگی به یادمان هویزه و یادمان شهدای کرخه نور شوید.
بیکاری بزرگترین دل مشغولی مردم هویزه
رییس شورای شهر هویزه در بیان مشکلات اساسی شهر بیان می کند: به علت معضل بیکاری که بزرگترین دل مشغولی ساکنان اهل هویزه است، جوانان چهار ماه در حال تجمع رو به روی درب فرمانداری هستند، علی رغم وجود شورای اشتغال که فرماندار ریاست آن را به عهده دارد، اما تا کنون این مشکل به صورت ریشه ای حل نشده و شاید از بین هزاران نفر بیکار، برای چهل نفر ایجاد اشتغال کرده است.
عباس نیسی در رابطه با مبلمان شهری هویزه که از زمان جنگ تا کنون تغییر دکوراسیون نداده است می گوید: شهرداری بنا بر اعتبارات استانی که به آن می دهند، سعی و تلاش خود را برای تغییر چهره شهر من باب مبلمان شهری با وارد شدن در پروژه های بزرگ، کرده است. در طول سال دو میلیارد تومان بودجه برای یک شهر که همه آن باهم اختصاص پیدا نمی کند در نظر گرفته می شود، که با این هزینه می توان تنها شش خیابان را آسفالت کرد و این ماجرا مانع از رسیدگی به سایر امور شهر می شود زیرا این میزان بودجه پاسخگوی نیازهای شهری نیست، مشکلات هویزه آنقدر زیاد شده که سعی و تلاش مسئولین در این میزان پاسخگو نخواهد بود.
ممنوعیت کشت، کشاورزان هویزه را نگران کرده
رییس نظام صنفی کشاورزی شهرستان هویزه در خصوص مشکلات کشاورزی این شهر عنوان می کند: مردم هویزه اکثرا معیشتی وابسته به کشاورزی دارند به طوری که ۹۵ درصد از آن ها به این حرفه مشغول هستند، اما با کم شدن آب و ذخایر استانی به ما اعلام کردند که کشت تابستانه ممنوع شده است، با وضع پیش آمده مردم نگران معیشت خود شده اند، با پیگیری های انجام شده نیز به جوابی قانع کننده ای برای راحت کردن خیال مردم نرسیده ایم.
هویزه بعد از جنگ هم آزاد نشد
عشایری که جلوی پیش روی دشمن را گرفتند اکنون قدرت پیش روی در مسائل معیشتی خود را ندارند، شهری که با خاک یکسان شد و مردمش از نو آن را زنده کردند اکنون قربانی آدم هایی فراموشکار شده است که تاریخ نمی دانند. یاعلی ابن ابی طالب رمزی بود که مردم را از چنگ دشمن نجات داد، اما اکنون که دشمنی در میان نیست مردم به چه رمزی برای نجات خود از این وضعیت متوسل شوند؟ امید تنها چیزی است که میان مردم هویزه نمرده است، آن ها یک بار از ویرانه ها، شهری نو ساختند و این بار نیز چشم به راه دستی هستند تا گره ها را باز کند و نه دندانی که فقط آن ها را به هم بفشارد و اوضاع بدتر از سابق شود.
نظر شما