از این رو به گفته «وفا ثابتی» مدیر پایگاه میراث فرهنگی بافت تاریخی پیرامون حرم، این بنا بیشتر کارکرد هویتی داشته و مردم به آن تعلق خاطر دارند و احیای دوباره آن صرفاً به همین دلیل است.

در تأیید این قضیه می‌توان به تاریخ ساخت این بنا اشاره کرد که به سال ۱۳۲۵ بر می‌گردد یعنی ۷۲ سال پیش. از این رو این بنا حتی قدمت ۱۰۰ ساله هم ندارد که یک بنای تاریخی محسوب شود.

در این خصوص وفا ثابتی هم تاکید می‌کند که این بنا ارزش تاریخی ندارد، ولی هویت بخشی آن همچنان پا برجاست.

 در مورد این بنا «رضا سلیمان نوری» یکی از پژوهشگران خراسان شناسی نیز اشاره می‌کند که این بنا نخستین مهدیه کشور بوده است.

به گفته «علی کهن» مدیر روابط عمومی شهرداری منطقه ۳، چهار سال پیش بود که جامعه المصطفی خودسرانه شروع کردند به تخریب مهدیه عابدزاده. چرا که نیازمند ساخت ساختمانی جدید بودند، ولی نداشتن پروانه ساخت باعث شد، شهرداری جلوی آن را بگیرد.

البته ناگفته نماند که گفته شده این بنا هبه بوده و نباید تغییر شکل می‌یافته در حالی که خودِ جامعه المصطفی اگر چه از مصاحبه خودداری می‌کنند، ولی لا به لای حرف هایی که نمی‌خواهند رسانه‌ای شود، اظهار می‌دارند این بنا را خریده‌اند.

خلاصه اینکه به گفته علی کهن کار تخریب این بنا توسط جامعه المصطفی طوری بالا گرفت که به کمیسیون عالی شهرسازی رسید و این کمیسیون هم ساخت آن را منوط کرد به تأیید میراث فرهنگی. میراث فرهنگی هم شرط بازسازی آن را ساخت عین به عین آن در چند متر جلوتر عنوان کرد که هنوز هم در کش و قوس نقشه‌های عین به عین! هستند.

نکته جالب اینکه با یک جست‌وجو در شبکه‌های اجتماعی می‌توان دید که از سال ۹۵ تا کنون هیچ مسئولی در مورد وضعیت این بنا حرف تازه‌ای نزده است. آنچه امروز به خبرنگار قدس گفته می‌شود، حرف‌هایی است که سال ۹۵ هم در رسانه‌های مجازی منتشر شده، اما همچنان مهدیه عابدزاده روی نقطه "تخریب" درجا زده است.

در این زمینه حتی وفا ثابتی هم به ما می‌گوید: این بنا به اضافه سایر بناهایی که مرحوم عابدزاده ساخته در قالب پرونده‌ای کلی در دست اقدام است تا به ثبت میراث فرهنگی برسد.

اما اینک ما در سال ۹۷ به سر می‌بریم و این بناها همچنان در دست اقدام برای ثبت ملی هستند!

این را وی در حالی می‌گوید که خودش تصریح می‌کند: تا وقتی این بناها به ثبت ملی نرسند، تحت حمایت قانون واقع نمی‌شوند. و این یعنی دور از ذهن نیست یکی از همین روزها تخریب سایر مدارس عابدزاده مانند مدرسه عسگریه و جوادیه و مهدیه و... هم روی خط خبرها برود.

امروزاولین مکان جشن‌های مذهبی در کشور به تلی از خاک می‌ماند و

تأسفبارترین بخش موضوع در تاریخ ۳/۱۱/۹۵ از زبان نوروزیان فرماندار وقت در ایرنا بیان می‌شود که اظهار می‌کند اداره کل میراث فرهنگی تا قبل از آن تاریخ(زمان تخریب) در سال ۹۴ اطلاعی از وجود این بنا نداشته!

حالا ساخت عین به عین یک بنا چون مهدیه عابدزاده اگرچه ظاهراً جبران مافات است، اما در واقع کلاهی است که می‌خواهند سر معترضان بگذارند. در حالی که تصمیم گیرندگان خودشان هم می‌دانند ساخت دوباره آن به همان شکل نه ممکن است و نه آن هویت را به بنا می‌دهد.

نخستین بنایی که در آن دعای ندبه به صورت دسته جمعی قرائت شد و نخستین مدرسه علمیه شبانه کشور برای بازاریان، نقاشی‌های دیواری حاشیه‌ای این مهدیه، ‌ نخستین جایی که هفت شعر عشق و یا هفت قبله تشیع شامل مکه، مدینه، نجف، کربلا، کاظمین، سامرا و مشهد را به صورت نقاشی بر دیوارهای آن منقش کردند، کی دوباره می‌تواند اولین باشد هرچند عین به عین! سر خودمان را کلاه نگذاریم.