به گزارش گروه اقتصادی قدس آنلاین، آقای نماینده! مستمع شما حق دارد درباره قیمت پراید از جنابعالی بپرسد. او حق دارد از شما سؤال کند، وقتی دستمزدش مدت‌هاست ثابت مانده، چرا قیمت پوشک نوزادش ناگهان چند برابر شده است؟ آقای نماینده! او احمق و نادان نیست. او گرفتار است و در آن شهر دور افتاده، وقتی یکی از مسئولان ارشد کشورش را از نزدیک می‌بیند، در پوست نمی‌گنجد و به امید پاسخ تمام آلام خود و همکاران و همسایگانش، خود را به شما رسانده و مشکل لاینحل خود را مطرح می‌کند. سفره او و خویشانش هر روز کوچک‌تر می‌شود، اما کسی دلیل آن را به او نمی‌گوید. مهرماه نزدیک است و فرزندانش لباس و کفش و کتاب می‌خواهند و او متحیر است با این حقوق مختصر و ثابت در برابر این تورم هولناک و گرانی کمرشکن که هیچ آماری نیز حاضر به تأیید آن نیست، چه خاکی باید بر سر بریزد؛ بنابراین به نماینده خود پناه می‌آورد و راه چاره می‌طلبد. اما در پاسخ از او چه می‌شنود؟
آقای نماینده! اگر حتی همدلی با موکلین خویش را به شما نیاموخته‌اند، بدانید که به ‌ناحق بر آن صندلی سبزرنگ تکیه زده‌اید. باید به عنوان یکی دیگر از آن موکلین احتمالاً از نظر شما نادان، خدمت‌تان یادآوری کنم که وظیفه شما این نیست که شهر به شهر راه بیفتید و در این اوضاع واویلای اقتصادی مردم، برای آن‌ها موعظه کنید! برای این مهم، وعاظ چیره دست و خبره‌تر از شما بسیارند. کار شما نگارش و تصویب قوانینی است که بتواند پاسخ این موکلین درمانده از گرانی را بدهد. موکلینی که روزها را سخت کار می‌کنند اما شامگاه نمی‌توانند برای زن و فرزندشان اندک مایحتاج مورد نیازشان را فراهم کنند. مسئول این اوضاع کیست؟ جناب آقای نماینده! آیا مسبب این مصیبت اوست که شما احمق و نادان خطابش می‌کنید؟ نادانی و حماقت چه کسانی باعث این اوضاع شده و او باید یقه چه کسی را به عنوان مسئول این فاجعه بگیرد؟
آقای نماینده! در این وضعیت امثال شما باید به سؤالات اساسی مردم پاسخ دهید که فرمود؛ من لا معاش له، لا معاد له... شما که این‌ها را بهتر از ما بلدید و بلکه خود شما پیشتر این‌ها را به ما آموخته‌اید. چرا تاوان بی‌لیاقتی مدیران نالایق را موکلین شما باید بپردازند و تازه به «گونی» نیز تهدید شوند؟
آیا زمان تبلیغات برای کسب رأی از همین مردم و موکلین نیز با آنان با همین لحن و لهجه سخن می‌گفتید؟ آیا این است نماینده استاندارد و نمونه مجلس شورای اسلامی مملکت من؟ آیا مردم به شما رأی داده‌اند تا شهر به شهر برای آنان منبر بروید و رهنمود اخلاقی به ایشان بدهید و چنانچه کسی وظیفه اصلی شما را در محفلی یادآوری کرد، پاداشش گونی خواهد بود؟ آیا مردمی که در کنار پدران غیور شما خون دادند تا امروز شما بر کرسی قدرت و قانون بنشینید، گمان چنین خلق و خویی را از فرزندان آن پدران رادمرد و غیور داشتند؟ توبه کنید آقای نماینده، باشد که خداوند به همه ما رحم کند.

انتهای پیام/