دراین روزها ذکر چند نکته به تمام کسانی که درایران و میان مردم این کشور زندگی میکنند ضروری است .

اول با معلمان ومدیران ومتصدیان امر آموزش: اگرچه درایران رسم نیست که معلمان ومتصدیان امر آموزش وتربیت درایام فراغت اقدام به تحقیق وتتبع درنحوه کارخود کنند یا سراغ بازآموزی و بالابردن معلومات شغلی خودشوند اما حداقل دراین آغازین روزهای سال تحصیلی جدید با خودعهد کنند که درساعاتی که کار کمتری درمحل کارخود اعم ازمدارس ، دبیرستانها و یا دانشگاهها دارند درمورد شیوه های تدریس یا اموزش خود اندکی اندیشه کنند . راهکارهایی که به نتیجه نرسیده دور بیاندازندو درباره انهایی که برای متعلمان جذاب بوده و نتیجه داده است بیشتر تحقیق کنندو با تکمیل وتجهیز انرا اولویت کار خود درسال جدید قراردهند.

از دیگر سو مدیران مدارس که این روزها تمام فکر وذهنشان به شیوه های نوآورانه برای دریافت اجباری پول شهریه ازوالدین دانش اموزان است هم چه خوب است که بخشی از وقتشان را صرف مدیریت واحد آموزشی کنند . نظارت بر بوفه مدارس یکی از جدی ترین دغدغه های والدین است که دربسیاری موارد یا به فراموشی سپرده میشود یا تبدیل به کانون سودجویی برخی افراد میشود. از دیگرمواردی که یک مدیر باید مورد توجه قراردهد ایمنی دانش اموزان درمحل تحصیل یا اردوهایی است که قرار است درطول سال برگزار شود. این درحالی است که هرساله شاهد حوادثی تلخ درمحیطهای اموزشی یا اردوهستیم که همه انها ناشی از عدم برنامه ریزی مدیران درابتدای سال تحصیلی است .

و درنهایت مدیران بالادستی دراموزش و پرورش باید شعارعدالت در اموزش را سرلوحه کارخود قراردهند. همه معلمان ممتازرا راهی مدارس بالای شهر نکنندو حداقل بخش اندکی از انها را هم به مدارس پایین ویا حاشیه شهر بفرستند. سایر امکانات و بودجه هاراهم به همین نحو توزیع کنندو حداقلهایی را برای مدارسی که دانش اموزانی نیازمند را درخود جای میدهند باقی بگذارند. شاید اگر اینگونه رفتارکنند شاهد این نباشیم که در یک کلاس درس 40دانش آموز به معلمی سپرده شوند که توانایی اموزشی چندانی نداردو درمقابل گوشه دیگر شهر درمدرسه دولتی دیگری کمتر از 20 دانش اموز مرفه درمقابل معلمی قرار گیرند که توانسته رتبه های بالایی درارزشیابی کسب کند. این درنظامی که خودرا رهروی عدالت علوی میداند نه شایسته است و نه قابل توجیه .

دوم با اولیا دانش اموزان : این روزها دانش اموزان یک دوره چند ماهه تعطیلات را پشت سرگذاشته اندو باید درخانواده برای روزهای درس واموزش اماده شوند.بجاست که خانواده ها رویه چند ماهه گذشته را هرچه سریعتر تغییر دهند . ساعت خواب و بیداری فرزندانشان را به گونه ای تنظیم کنند که خسته وخواب الوده راهی کلاس درس نشود.از دیگر سو والدین باید طی روزهای اول سال حواسشان به سرویس مدرسه ورفت وامد فرزندانشان باشد که خدای ناکرده دراین روزها که هنوز وضعیت بسیاری ازسرویسهای مدارس نامشخص است و برخی رفت و امدها دچار مشکل است گرفتار حادثه ای ناگوار نشوند.

سرویس مدارس متاسفانه وضعیتی ناهنجار داشته ودارد و برغم همه وعده هایی که مسوولان طی ایام تعطیل میدهند با بازگشایی مدراس همچنان شاهد درگیریهای  شدید والدین با سرویسهای مدارس هستیم ازسوی دیگر هنوز تا قانونمندشدن سرویسهای مدارس واستفاده از خودروهای استاندارد فاصله ای طولانی است. فاصله ای که مسوولان امر گمان میکنند با افزایش کرایه سرویس مدارس قابل حل است وهرساله سرویسها را گرانتر میکنند اما مشکل درساختار این رویه و خودروهای مورد استفاده است که ربطی هم به گران کردن ندارد. درعین حال این والدین هستندکه باید با نظارت جدی خود بر رفت وامد دانش اموزان واستفاده از سرویسها حوادث ومشکلات رابه حداقل برسانند .

سوم با مسوولان امنیتی و پلیس: این روزها از یک سو ترافیک شدید خیابانها مردم را کلافه کرده و ازسوی دیگر امنیت اماکن اموزشی باید تامین شودو هر دوی این مطالبه به پلیس بازمیگردد. به طور قطع باید مسوولان پلیس راهور طی این روزها که رفت وامدها به اماکن اموزشی به صورت مضاعف انجام میگیرد نظارت جدی تر وحضوری پررنگتر درمعابر داشته باشند تا گره های ترافیکی بیش از این شهروندان را ازرده خاطر نکند و چه بسا با اجرای طرحی مقطعی این مشکل را تا حدی رفع نمانید وازسوی دیگر باید پلیس پیشگیری آستین همت را بالازده و برای تامین امنیت محصلان قدمهایی به مراتب بزرگتر از انچه قبلا انجام داده است بردارد.مسوولان پلیس باید بدانند که تامین امنیت دانش اموزان پایه های ابتدایی نیازمند تدبیری متفاوت از تامین امنیت دانشجویان است و تامین امنیت دختران دبیرستانی طرحی متفاوت از ایجاد امنیت برای خوابگاههای دانشجویی داردو برای هرکدام برنامه ای متناسب تدوین واجرا نمایند.

طی سالهای گذشته شاهد اجرای چنین طرح هایی از سوی پلیس نبودیم . پس بهتر است ارزو کنیم که حداقل امسال  و از امسال به بعد شاهدباشیم که طرح هایی برای تامین امنیت دانش اموزان اجرا میشودو انگونه نباشد که اول حادثه ای تاسف بار رخ دهدو بعد از ان پلیس به فکر بیافتد.

و دست اخر سخنم با خیران ونیکوکاران است . این قشر برخلاف مسوولان همواره درصحنه بوده وهستندو هرگز تعلیم وتعلم را تنها نگذاشته اند . خیران چه درساخت مدرسه وچه درحمایت از دانش اموزان نیازمند هیچگاه آموزش وپرورش ونهادهای حمایتی را تنها نگذاشته اند. این روزها پنجره ای دیگر به سوی کسانی بازشده که قصد کار خیر دارند . امسال متاسفانه مشکلات اقتصادی گریبان خانواده های زیادی را گرفته است و بسیارند کسانی که از تامین نیازهای اولیه فرزند دانش اموز خود بازمانده اند . این روزها چقدر زیباست اگر با مراجعه به مدیران و اولیا مدارس نسبت به شناسایی این دانش اموزان اقدام کنیم . زیباتر میشود اگر کمکهایمان را به طور کاملا نامحسوس به خانوادهها برسانیم و به گونه ای نباشد که دانش اموزان نیازمند درمیان همکلاسیهای خود سرافکنده شوند . شاید زیباتر از شروع اغاز سال تحصیلی وشوق اموزش، روییدن گلهای لبخندو رضایت بر لبان دانش اموزانی باشد که کفش ولباس مناسب و نوشت افزار لازم برای کسب علم را ندارند. و چه قدر زیباست روزیکه چشمه زلال عدالت را نه دربیان که درعمل حداقل درآموزش و پرورش جاری کنیم .

انتهای پیام /