تحولات لبنان و فلسطین

نمی‌دانیم چرا مردم ما عادت کرده‌اند برای اجناس خارجی حتی اگر دست دوم هم باشد، پول گزاف بپردازند، اما برای البسه نو داخلی پرداخت نصف آن مبلغ هم زجر آور باشد.

«لباس‌های تاناکورا» متعلق به مردگان کشورهای آسیای شرقی است

حالا ما هی بیاییم بنویسیم کیفیت فلان محصول وطنی با فلان اسم اگر بهتر از محصول خارجی نباشد، دست کمی هم ندارد، باز هم مردم ترجیح می‌دهند به هم آدرس البسه دست دوم را بدهند تا مبلغی بیشتر بپردازند اما پُزِ برند بدهند. اصلاً عادت کرده‌ایم به لباس ایرانی اطمینان نکنیم. آن وقت این فروشنده است که مجبور می‌شود مانتوی دوخت وطن را بگذارد پشت ویترین و به مردم بگوید ترک است تا به مزاق مشتری خوش بیاید. این‌ها را از باب تأسف می‌گوییم تا شما را سر درد ‌و دل تولید کننده‌های داخلی بنشانیم.

 موج تماس‌های تلفنی

گزارش لباس‌های تاناکورا که در تاریخ هشتم مهر در همین ویژه نامه به چاپ رساندیم، موجی از تماس‌های فروشنده‌های البسه داخلی و بخصوص تولید کننده‌ها را به دفتر روزنامه در پی داشت.

نیک‌فرجام، یکی از همان تولید کننده‌هاست که از مردم شهرمان خیلی گلایه دارد. او می‌گوید: ضربه این اجناس به تولید داخلی آن قدر است که موجب شده کارگرانِ منِ تولید کننده از ۲۵ نفر به هفت نفر کاهش یابد و بقیه هم بیکار شوند. آیا واقعاً مقابله با این فروشنده‌ها این قدر سخت است که باید به قیمت بیکاری تولید کننده داخلی تمام شود؟ مگر دستور رهبری مقابله با کالای خارجی نبود، پس چرا مقابله نمی‌کنند؟

وی خاطرنشان می‌کند: مشکل این است که ما نتوانسته‌ایم در ایران برند درست کنیم. چون شرایط داشتن برند، محدودیت‌های خاص دارد. وقتی صنعت و معدن ویژگی‌های ایجاد برند را تفهیم می‌کند، می‌بینی چاره‌ای نداری جز اینکه به یک کارگاه ساده بسنده کنی، در حالی که در صورت حمایت کیفیت اجناس ما قابل رقابت با اجناس خارجی است.

 عاشقان مارک!

یکی دیگر از تولید کننده‌ها هم بیان می‌دارد: مردم حاضرند به یک کت دست‌دوم که ۵۰۰۰ تومان بیشتر نمی‌ارزد، ۱۵۰ هزار تومان بدهند، ولی مارک پشتش خارجی باشد و به جای نو هم جا بزنند! خب این مردم چرا حاضر نیستند کتی به همان تمیزی و البته ایرانی را با قیمت مناسب‌تر بخرند!؟ در واقع با این نوع خرید کردن فقط پول مارک را می‌دهند، آن هم برچسبی که داخل کت هست و کسی نمی‌بیند.

یکی دیگر بیان می‌دارد: مردم ما حاضرند یک تی شرت گشاد و از ریخت افتاده دست‌دوم که جای گردی شکم صاحب قبلی رویش زرد شده، با قیمت گران بپوشند صرفاً به خاطر مارک لباس! آن وقت از تولید کننده داخلی حمایت نکنند تا زمین بخورد!

آن یکی می‌گوید: مردم شلوار ورزشی ۲۵ هزار تومانی مغازه ما را نمی‌خرند ولی حاضرند به مشابه این شلوار ۱۰۰ هزار تومان بدهند و شلوار استفاده شده کاروانسرای عزیزالله اف را بپوشند.

وی می‌افزاید: ما در خاورمیانه اصلاً لباس یا کفش مارک نداریم. همه این مارک‌های نو که به ایران می‌آیند، تولید چین است که آرم برندهای خارجی روی آن زده‌اند.

 خودی‌های بی‌انصاف

دیگری می‌گوید: اغلب این لباس‌ها از کشورهای اندونزی، چین، ژاپن و شرق آسیا می‌آید و بیشتر هم لباس مرده‌هاست؛ چون آن‌ها پوشیدن البسه مرده را خوب نمی‌دانند و از همین‌رو به کشورهای جهان سوم می‌فروشند. مردم ما حتی لباس مرده‌های خارجی‌ها را به لباس نوی تولید کننده داخلی ترجیح می‌دهند، آن وقت چطور انتظار دارند تولید کننده ایرانی در این کشور بماند و باز هم تولیدات داشته باشد. به طبع تولید کننده داخلی هم ترجیح می‌دهد برود آن طرف مرز در یک کشور دیگر تولید کند و بفرستد ایران تا این مردم مشتری بشوند!

 مداخله تعزیرات به شرط شکایت

مدیر کل تعزیرات حکومتی خراسان رضوی درباره وفور اجناس دست دوم به قدس می‌گوید: ما مثل دادگاه هستیم، باید شاکی داشته باشند تا ورود یابیم.

حمید رضا کریم درباره این شاکیان به سازمان صنعت و معدن یا دانشگاه علوم پزشکی اشاره می‌کند و بیان می‌دارد: پارسال تمام خیابان‌های ۱۷ شهریور، راهنمایی، عباسقلی خان حتی معلم و... را طی یک طرح ۱۰ روزه پاکسازی کردیم، اما این موضوع مانع از این نیست که دوباره این فروشنده‌ها اقدام به وارد کردن و فروش این اجناس نکنند.

وی ادامه می‌دهد: هر سال ما طرحی برای جمع‌آوری کردن این اجناس داریم و امسال هم با شکایت این ارگان‌ها وارسال پرونده‌های بهداشتی از طرف علوم پزشکی یا پرونده قاچاق از طرف صنعت و معدن و حتی با شکایت رسانه‌ها نیز آماده‌ایم به جمع‌آوری اجناس دست دوم که سلامت مردم و زیان تولید کننده‌ها و فروشنده‌های داخلی را هدف گرفته‌اند، اقدام کنیم.

  «عزیزالله اف» میراث فرهنگی است

کاروانسرای عزیزالله اف یک اثر تاریخی است که اگر چه ثبت میراث شده، اما همچنان به فروش اجناس آلوده دست دوم از انواع لباس گرفته تا کفش و کیف می‌پردازد. جای تعجب است که چرا مکانی با این سبقه تاریخی باید بشود محلی برای انتقال انواع آلودگی ها، در حالی که می‌توان از آن با بهترین استفاده‌ها تاریخ فرهنگی کاروانسرا را به نسل‌های بعد منتقل کرد. براستی در حال حاضر کدام جوان ما هنگام ورود به این مکان به سبقه تاریخی آن توجه دارد.

این در حالی است که رستوران بابا قدرت هم یک اثر تاریخی و جزو آثار میراث فرهنگی است که فضای داخلش تبدیل شده به رستوران و اطرافش هم تبدیل شده به مغازه‌های کوچک‌تر که در آن صنایع سنتی فروخته می‌شود.

آیا برای تبدیل کاروانسرای عزیزالله اف به یک اثر قابل استفاده از جنبه فرهنگی و تاریخی محدودیت یا مانعی وجود دارد؟ آیا جای آن نیست که میراث فرهنگی ورود یافته و این اثر تاریخی را از پلشتی‌های اجناس بیماری زا پاک کرده و خود با تمهیدات لازم اقدام به ترویج فرهنگ و تاریخ ما بکند؟

نویسنده:  هنگامه طاهری

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 5
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • سهیل ۱۷:۴۴ - ۱۳۹۹/۰۴/۰۷
    3 1
    من لباس تولید شهر خودمون گرفتم بعداز یک ماه انگار ده ساله پوشیدی ولی لباس تاناکورا گرفتم هر موقع میشستمش نو میشد آخرش کردمش لباس کار ولی نه پاره شد نه رنگش رفت
  • سام ۱۶:۲۸ - ۱۴۰۲/۰۲/۳۱
    4 0
    اینطوریام نیست فروشگاههایی توی کانادا هست که اگه از جنسی که خریدی حتی یک ماه تا یک سال وقتی ضمانت داره راضی نباشی میتونی به فروشگاه برگردونی یا معاوضه کنی و یا پولو به صورت کامل بگیری،الان خیلی از لباسا از پاکستان میاد که به دلیل مزارع گسترده پنبه بل اجناس الیاف طبیعی و درجه یک وارد بازار رقابت با کشورهای اروپایی شده،کفشهایی که تولید میشه توی کشورهای اسیایی به سفارش برندای اروپایی بهترین کیفیت و داره که مردم حاضرن دست دومشو بخرن اما برند ایرانی نخرن،شما یادت نمیاد اون موقع که چین بازار دنیا رو نگرفته بود همین برندای ایرانی چه پوستی از مردم میکندن،همین الان هر چی تولید میکنن یه درصد نخ و پنبه نداره،پارچه پلاستیکی پرده رو باهاش مانتو میدوزن،دو سه تا کار خونه کتونی داریم که افتضاحن،یا کفی ندارن یه ابر داخلش به نازکی ورق کاغذه و دارن به قیمت خوب میفروشن.بعد اینهمه مشتری داریم که حاضرن برن ترکیه و تایلند پول لباس نو بدن حرفتون با اینا چیه اینهمه مشتری دارین که نمیتونین ساپورت کنین که با ده درصدشون همتون بارتونو میبندین اما چشم بستین به یه سری قدرت مالی ندارن و دنبال یه جنس خاص تر میگردن
    • ح ر ۰۰:۳۹ - ۱۴۰۳/۰۷/۱۲
      0 0
      سلام . آقای سام میشه یه راه ارتباطی از خودتون بدید ؟ اگر اطلاعات بیشتری در مورد لباس های تاناکورا و استوک دارید . من تمایل دارم بیشتر بدونم . تشکر
  • مشهدی ۱۲:۲۶ - ۱۴۰۲/۱۲/۱۳
    5 0
    نویسنده خیلی ضعیف نوشته. نمی‌تونی ننویس
  • ستاره ۱۴:۴۵ - ۱۴۰۳/۰۳/۲۰
    1 0
    والا مردم حق دارن با این وضعیت اقتصادی که برای نون شب شون محتاج هستن و حقوق ها فقط تا نصف ماه کفاف میده و در مخارج روزانه گیر کردن برن لباس دست دوم و لباس مُرده بپوشن. تولیدکننده های داخلی هم یه نگاه به کیفیت افتضاح رخت و لباساشون بندازن که هنوز دوبار نپوشیدی درز هاش بازه دو بارم بشوری روی پارچه یا گوله گوله است یا رنگش بور میشه و باید دیگه نهایتاااااا شش ماه پوشید دستمال کرد . از کفشهای خشک و غیر استاندارد هم که نگم براتون اتفاقا مردم انصاف دارن دوست دارن تولید داخلی و لباس نو و کفش نو بخرن بپوشن . ولی شما مث که هزار ساله بازار نرفتی قیمت ها رو ندیدی مو به تنت سیخ میشه . خوبه تولید داخلی هست و برای هم وطن شون دارن میسازن چه خبره این قیمتای فضایی ..