قدس آنلاین- تکتم بهاردوست: مهدی سیم ریز متولد ۱۳۶۰ بوده و دارای لیسانس زبان انگلیسی می‌باشد. وی از حدود سال ۱۳۷۳ کار خود را با نمایش‌های دانش آموزی آغاز کرده و در زمان دانشجویی فعالیت خود را گسترده‌تر کرده است.

او چند سالی است که به کار نمایشنامه نویسی و کارگردانی تئاتر مشغول است. انگیزه گفت‌وگوی ما با وی اجرای تئاتر «قدمگاه» است که مهدی سیم ریز به عنوان نویسندگی و کارگردانی آن را بر عهده دارد. تئاتر قدمگاه یکی از ۱۱ تئاتر منتخب جشنواره ملی تئاتر کودک و نوجوان است که همزمان با دهه پایانی صفر در محل مجتمع فرهنگی هنری امام خمینی(ره) در مشهد به روی صحنه رفته است. 

قدس آنلاین: اندکی از پیشینه نوشتن متن قدمگاه و ساخت و اجرای این تئاتر بگویید. چه شد که برای چندمین بار به سراغ یک چنین موضوعی آنهم در قالب تئاتر کودک رفتید؟

سیم ریز:یکی از دغدغه‌های بزرگ و همیشگی من زندگی امام رضا (ع) است و به جهت شغلم که خدمت گزاری فرهنگی در آستان مقدس امام رضا (ع) است همیشه با این محتوا عجین بوده‌ام.

زندگی حضرت رضا (ع) فرازهای بسیار عجیب و دراماتیکی دارد که به اعتقاد من هر چه بیشتر به آن پرداخته شود باز هم جای کار در شکل‌های مختلف و برای رده‌های سنی مختلفی را دارد.

یکی از زیباترین داستان هایی که در سیره امام رضا (ع) خوانده بودم که در کتاب عیون الاخبار الرضای مرحوم شیخ صدوق هم آمده و جزو داستان‌های مستند زندگی آن حضرت است داستان عبور حضرت از ده سرخ است که ایشان  در نزدیکی دارالخلافه یا محل اقامت مامون عباسی زمانی که برای نماز ظهر به این وادی می‌رسند و برای وضو آب طلب می‌کنند همراهان و سپاهیان می گویند که آب نیست و اینجاست که حضرت خودشان زانو زده و خاک را کنار می‌زنند و به برکت دستان مبارک امام رضا(ع) است که چشمه‌ای می‌جوشد و الان هم بعد از ۱۲۰۰ و اندی سال هنوز در منطقه ده سرخ خراسان جوشان است و زائران زیادی دارد.

قدس آنلاین: ولی شما قدمگاه را در شکل و قالبی امروزی به نمایش در آورده اید.

سیم ریز:بله. این داستان قدیمی مبنا و اولیه ایده من برای نوشتن نمایشنامه قدمگاه بود. قدمگاه با محوریت همین مکان که قدمگاه امام رضا (ع) است و آن چشمه و مصلای حضرت رضا (ع) که هنوز هم در این محل پا برجاست به یک داستان امروزی می‌پردازد که ریشه در جریان جنگ و دفاع مقدس دارد و اتفاقاتی که برای یک مادر چشم انتظار فرزند نوجوان به جنگ رفته مفقود الاثرش می‌افتد. همین قضیه بهانه اصلی من برای نگارش این نمایشنامه بود.

قدس آنلاین: از چه زبان و فاکتوری برای اجرای این نمایشنامه برای نوجوانان امروزی استفاده کرده اید؟

سیم ریز:بله همانطور که خودتان هم گفتید این کار برای گروه سنی نوجوان که از قضا گروه سنی خاصی هم هست و متاسفانه تا کنون آثار خیلی کمی هم برایش ساخته شده است نوشته و اجرا شده است. و اگر به خاطر داشته باشید اتفاقا چند سال گذشته هم مقام معظم رهبری این تذکر را هم دادند که ما برای نوجوان در عرصه رسانه و هنری کار خاصی انجام نداده‌ایم. که بعد از آن بود که شبکه امید راه اندازی شد.

و دقیقا به همین علیت است که ما در این کار از شخصیت صالح که شخصیت اصلی نمایش هم هست استفاده کرده ایم نوجوانی که سی سال است که به جنگ رفته و هنوز هم خبری از او نیست.

قدس آنلاین: چرا از کاراکتر عروسکی در این کار استفاده کرده اید؟

سیم ریز:برای اینکه فضا فضای قابل دریافت تری برای مخاطب نوجوان باشد کاراکتر غیر انسانی به عنوان تنومند را هم در کنار کاراکتر های انسانی طراحی کردم. تنومند که برای مخاطب کمی غیر معمولی است عروسک بزرگی است یک شخصیت گاو که اتفاقا هم در حد و اندازه یک گاو واقعی ساخته شده است و  توسط دو عروسک گردان نمایش داده می‌شود که در بدو امر بیشترین جاذبه را برای مخاطب دارد.

تلاش کرده‌ام که هم در محتوا یعنی قرار دادن یک کاراکتر نوجوان به عنوان محور قصه یعنی صالح و هم در ایجاد فضای بصری و اجرایی که ساخت دکور و عروسک است جذاب لازم را برای نوجوان داشته باشد و این متناسب سازی را برای او ایجاد کند.

قدس آنلاین:چرا از قالب امروزی استفاده کردید؟ تعریف یک داستان تاریخی قدیمی در بطن یک داستان امروزی.

سیم ریز:در پرداختن به داستان‌های مذهبی همانطور که شما هم حتما می‌دانید یکی از بهترین و تاثیر گذارترین نمونه های موفق فیلم روز واقعه است و البته سریال امام علی(ع) است که هیچ وقت مستقیم به شخصیت حضرت نپرداخته است و ما در واقع همیشه حضرت را در آیینه اصحاب ایشان مثل مالک، عمار و ...می‌بینیم. به همین دلیل هم همه تلاشم من این بوده که در پرداختن به موضوعات مذهبی از واسطه هایی استفاده بکنم که دستم را برای پرداختن به شخصیت معصوم بازتر بگذارد و بتوانم ارائه دقیق تری از وجود معصومین در آن‌ها داشته باشم.

در این تئاتر هم مثل خیلی از کارهای دیگر که برای اهل بیت (ع) بویژه امام رضا (ع) انجام داده‌ام سعی کرده‌ام یک داستان واسطه‌ای باشد و برای مخاطب قابل لمس‌تر. در واقع در این اثر هم خود موقعیت جغرافیایی به عنوان بزرگترین خط اتصال این و زمان و موقعیت است. چون الان روستای ده سرخ یک مکان گردشی، زیارتی تفریحی است که در فحوا و بطن خودش یک روایت تاریخی مذهبی را دارد. دقیقا همین الگو را من در نمایشم از آن استفاده کرده ام.

قدس آنلاین: این کار تا چه زمان به روی صحنه خواهد بود؟

سیم ریز: این تئاتر در همین هفته و فقط به مناسبت دهه اخر صفر اجرا شد که امروز عصر اخرین اجرا آن به روی صحنه خواهد رفت و خدا را شاکرم که از این کار به خوبی توسط دانش آموزان و مدارس استقبال شد

انتهای خبر/