به گزارش قدس آنلاین،  آنچه بیشتر از هر چیزی باعث پیشرفت و توسعه و در نتیجه، برداشتن قدم های روبه جلو یک استان می شود، مدیران کارآمد است، استان خوزستان به لحاظ جمعیت و وسعت با بحران های زیادی دست و پنجه نرم می کند که همین داشتن مدیران کاربلد و حتی سیاست مدار را الزام بیشتری می بخشد؛ اما متاسفانه در چند سال اخیر اکثر مدیران آن نه تنها باری از روی دوش خوزستانی برنداشته اند بلکه بسیاری از معضلاتی که دیگر به صورت روتین در زندگی جنوبیها جریان دارد نشان می دهد از پایین ترین تا بالاترین رده های مدیریتی استان دچار چالشهای فراوان است، صاحب منسبانی که همه جا هستند از مجلس تا کمیسیون های کشوری وراس کمیسیون انرژی، اما در عمل هیچ جا نسیتند! صندلی به دستانی که کار اصلی آنها اجرای قوانین، نظارت بر آن و بر همین اصل خدمت رسانی به قشری است که سرنوشت خود و استان شان را به آنها سپرده اند، اما از انجام وظیفه درست آنان خبری نیست، مدیرانی که روزگار خود را در مراکز استان می گذرانند و حقوق خود را از شهرستانهای کوچک می گیرند.

ناتوانی دولت در تحقق شعارهایش

واژه ی مدیران پروازی به کسانی اطلاق می شود که در یک شهر یا روستای کوچک مدیریتی را بر عهده دارند اما چون زندگی کردن در شهرهای بزرگ با ژن آنها سازگارتر است ساکن شهر محل مدیریت نمی شوند و به همین دلیل وسیله ایاب ذهاب آنها به جای خودرو یک هواپیماست.

چند وقتی است نمایندگان خوزستان برای مقابله با مدیران پروازی شمشیر را از رو بسته اند و در حالیکه نماینده مردم شادگان در مجلس شورای اسلامی، ناصری نژاد، وجود این مدیران را اهانت به خوزستان و نماینده دشت آزادگان، ساعدی، اینگونه انتصابات را نشان دهنده ناتوانی دولت در تحقق شعارهایش می داند هنوز در بر روی پاشنه پرواز مدیران می چرخد و به گوش می رسد علاوه بربعضی شهردارها و مدیران خیلی از نمایندگان ما نیز پروازی اند.

استاندار خوزستان نیز در چند ماه نخست انتصاب خود وعده داده بود تمام سعی و تلاشش بر این است که استان حتی یک مدیر پروازی نداشته باشد و مسئولیت‌ها به مدیران بومی سپرده شود، اما چیزی نگذشت که نه تنها ازاین لیست بلند بالا کم نشد بلکه روز به روز تعداد آنها افزایش یافت.

مشکل خوزستان، مدیران پروازی درون استانی است

در این رابطه علی دژمان یکی از فعالان سیاسی استان خوزستان؛ بحث مدیران پروازی از بیرون استان را، نسبت به گذشته کمتردانسته و عنوان می کند: این مسئله دیگر به شدت قبل رواج ندارد، البته افراد دو تابعیتی زیادی داریم که مدیران پروازی لقب می گیرند، نوع کار و مراوداتی که با کشورهای دیگر دارند باعث شده این دو شغلی، دو تابعیتی امکان پذیر شود، اگرچه در بعضی مشاغل مثل پتروشیمی و نفت هنوز مدیر پروازی و حتی کارمند پروازی داریم اما در بخش های اداری و مدیریت کشوری این میزان کاهش داشته، در استان پهناوری مثل خوزستان شهرهای زیادی وجود دارد و مشکل دیگری که برایش وجود دارد مدیران پروازی درون استانی است.

دژمان خیلی از مدیران شهرستان ها و فرمانداران را اغلب ساکن مراکز استان دانسته و بابیان این نکته که در قانون به خصوص قوانین شهرداریها؛ طبق ماده ۳ آیین نامه احراز شهر در توضیح شرایط شهردار گفته شده که هر شهردار از بدو خدمت تا پایان آن باید در محل خدمت خود سکونت داشته باشد؛ تاکید می کند: بنابراین اگر فرد در محل مورد نظر اسکان نداشته باشد شورای شهر می تواند دستور لغو حکم او را به مجلس بدهد، اما در خوزستان همچنان عده ای از شهرداران شهرستانها در اهواز سکونت دارند.

تفسیر از سکونت

او با اشاره به اینکه، مشکل در تفسیر از سکونت است، ادامه می دهد: وزارت کشور و شوراها این سکونت را تفسیر می کنند و می گویند منظور بودن شخص شهردار است نه خانواده او،   شهردار می تواند در مهمانسرای سازمان مربوطه بماند، درحالیکه منظور قانونگذار زندگی کردن شهردار با خانواده در شهر محل خدمت است، یک شهردار از بدو تولد مردم تا خاکسپاری با آنها درارتباط است و حتی بستگان یک میت باید مجوز خود را از شهرداری بگیرند، پس منظور سکونت دائمی است اما متاسفانه در استان ما رعایت نمی‌شود.

دژمان اضافه می کند: چون مسئولان شهری حضور شبانه‌روزی در منطقه ندارند در نوع خدمات ارائه شده به مردم نیز مشکل دارند به طور مثال یک شهردار برای رسیدن به محل خدمت دو ساعت در راه است و همین باعث ایجاد هزینه و استهلاک شده از طرفی ایاب و ذهاب سخت می کند،  غیبت او در منطقه باعث می شود مردم شهر آسیب ببینند و با اینکه شبانه روز نیاز به خدمات مدیران دارند از حضور تمام وقت آنها محرومند.

کاهش بهره وری سازمان ها

علی گلمرادی نماینده مردم ماهشهر در مجلس شورای اسلامی نیز خاطر نشان می کند: ساکن شدن مدیران در شهری به غیر از محل خدمت باعث می شود زمان زیادی در  محل کار غایب باشند، میزان ساعات مفید کاری آنها کم بوده و فرصتی برای انجام مسئولیت ها ندارند، همین است که بهره وری سازمان ها کاهش می یابند و معضلات استان روز به روز بیشتر می شود.

گلمرادی یادآور می شود: سرانجام این روند نارضایتی سازمانی است، چراکه به جای هر کدام از این مدیران می توان نیروی لایقی را بکار گرفت که انگیزه بالایی دارد و سختی های شغل را نیز به جان می خرد.

مشکلات عدیده تفویض اختیارات

یکی از مدیران سازمان آب و برق خوزستان که تمایلی ندارد از او نام برده شود، اظهار می کند: در بسیاری از سازمانهای خوزستان با این معضل روبرو هستیم، چنین مدیرانی به دلیل حاضر نبودن در محل کار اختیارات غیر قانونی به زیر دستان خود می دهند تا در صورت نبود آنها مشکلی پیش نیاید غافل از اینکه همین تفویض اختیارات مشکلات عدیده تری به بار می آورد که قابل جبران نیست.

او سردرگمی و بلاتکلیفی مراجعینی که به حضور فیزیکی این مدیران نیاز دارند را دیگر اثر سو آن دانسته، تصریح می کند: حتی با وجود رسیدن مدیر به محل خدمت این آمد و رفت روند کیفی را پایین می آورد و از طرفی خطرات مالی و جانی را نمی توان نادیده گرفت، این موارد به جز خسارت از هزینه برای ماموریت ها و خودروهای دولتی و... است که به دوش سازمان مربوطه می افتد.

خروج سرمایه از شهرهای کوچک

باید دید در این آشفته بازاری که با اعتراض نمایندگان و دیگر سران استانی در رابطه به مدیران پروازی رخ داده آیا بالاخره قدرتی می تواند بال پروازشان را برای فرود همیشگی در شهر محل خدمت آنها، چیده یا برای همیشه از استان پروازشان دهد.

یک بررسی در یکی از مراکز کاریابی خصوصی نشان داده مدیران ارشد غیر بومی در استان های نفت خیز بیشترین درآمد را در میان شاغلان دارند و این موضوع نشان می دهد اگر فکری به حال مدیران پروازی نکنیم باید با خروج سرمایه های هنگفت نیز کنار آییم.

انتهای پیام/