به گزارش قدس آنلاین، سید هاشم نقیبی افزود: اغلب مدرسین این کلاسها دارای تحصیلات آکادمیک کشاورزی و به خصوص دارای تجربیات در تحقیقات کاربردی منطبق با اصول علمی و فنی این گیاه نیستند.

وی ادامه داد: در این مورد مجموعه همکاران فنی و تحقیقاتی سازمان جهاد کشاورزی خراسان رضوی که مسئول تشخیص صلاحیت مجریان این کلاسها و به خصوص تشخیص صلاحیت سیستم های تولید زعفران می باشند، در سال های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۱ برای اولین بار حتی قبل از ورود کشور چین به این مقوله تحقیقات گسترده ای در زمینه مسائل فنی و توجیه اقتصادی این روش ها انجام داده اند که نتیجه تحقیقات بعمل آمده و منتشر شده توسط محققان استان و همچنین پایان نامه های اجرا شده توسط دانشجویان دوره دکتری موید عدم توجیه اقتصادی روشهای فوق و عدم برگشت سرمایه می باشد.

وی  گفت: تهیه پیازهای گل آور مورد لزوم درکشت هیدروپونیک یا آیروپونیک  باید حداقل وزن ۱۰ گرم  را دارا باشند که تهیه آن با توجه به پیاز های موجود در بازار حداقل ۴ برابر قیمت فعلی پیاز تمام می شود. به طوری که ارزش میزان زعفرانی که از آن حاصل می شود کمتر از بهاء خرید پیازها است. لذا چنانچه سایر هزینه های کشت مجدد و کندن پیاز از مزرعه - سورت – قفسه چینی – ساختمان انبار – تامین دما و رطوبت مورد لزوم را که در جریان گل آوری مصروف می شود به آن بیافزاییم این روش دارای صرفه اقتصادی نیست و اعداد و ارقامی که برای سود آوری این روش درکلاسها عنوان می شود منطبق با نتایج واقعی و تحقیقات انجام شده،   نیست.

مدیر باغبانی سازمان جهاد کشاورزی خراسان رضوی اضافه نمود:  اصولاً گیاهی که در فضای باز روستا و با استفاده از انرژی طبیعی و رایگان خورشیدی و به آسانی در دهها هزار هکتار اراضی سردسیری و گرمسیری منطقه و با استفاده از بارندگیهای زمستانه به عمل می آید و رفتار فیزولوژیک خود را طی می نماید چه دلیلی دارد که با هزینه های سنگین و بصورت غیرطبیعی  در گلخانه کشت شود.

این مقام مسئول  خاطر نشان کرد: روش های فوق به دلیل نداشتن توجیه اقتصادی، پایدار نیست و طی چند سال گذشته، مجریان این روش به واسطه" تهیه پیاز مناسب و درشت که جوانه گل آن در مزرعه سال قبل تشکیل شده" فقط توانسته اند در یک سال زعفران تولید  نمایند.

منبع: روابط عمومی جهاد کشاورزی

انتهای پیام/