یکم. سازمانِ تأمین اجتماعی خراسان رضوی در سیزدهم دی ماه امسال، میزبانِ نخستین جشنواره کشوری «خوشرویی» است. این خبر را خبرگزاری ایرنا به نقل از آقای دکتر حمید داستانی، مدیرِ درمانِ تأمینِ اجتماعیِ استان، همین دیروز منتشر کرده و من از وقتی آن را خوانده‌ام، در حالِ کج و کوله کردنِ چشم و ابرو و فک و لب و لوچه‌ام هستم، تا شاید لبخندی به وسعتِ بی انتها منعقد شود و خوشرویی‌ای را رقم بزند و دلی به دست آید و باقی ماجرا... چنان که افتد و دانی!
دوم. این طرح که نامش خیلی قشنگ است گویا پیشتر در چند استان دیگر هم برگزار شده. دستشان درد نکند. خودِ آقایان می‌گویند: «خوشرویی تأثیر درمان را چندین برابر می‌کند.»... بر منکرش لعنت!
سوم. مدیر درمان تأمین اجتماعی خراسان رضوی در سال ۹۶ نیز در مصاحبه‌ای گفته: «سه اصل خوشرویی، پاسخگویی و پاکدستی از رویکردهای مدیریت درمان در استان هستند و ما از ٤ سال پیش نسبت به فرهنگ سازی این ارزش‌ها فعالیت خودمان را شروع کرده‌ایم.» (تابناک خراسان رضوی).... دست مریزاد!
چهارم. فرزاد فیروزی، مدیر درمان تأمین اجتماعی خراسان جنوبی نیز در جایی می‌گوید: ارزش کارها گاه با یک برخورد نامطلوب از بین می‌رود و تباه می‌شود؛ بنابراین بیشترین منفعتِ خوشرویی و حُسن خلق برای خودِ انسان است. (تسنیم، آذر ۹۷).
پنجم. ساعت‌ها و ساعت‌ها می‌توان نشست و درباره دستاوردهای خوش و پیامدهای شیرینِ خوشرویی، حرف زد و حرف زد و جمله‌ها سرهم کرد و سخنرانی‌ها و همایش‌ها ترتیب داد و نامش را هم گذاشت: «فرهنگ سازی».... شما را نمی‌دانم، اما من هر وقت این واژه ارجمندِ فرهنگ سازی به گوشم می‌رسد، بدنم کهیر می‌زند!
ششم. روزگاری نه چندان دور، بوق و کرنای اجرای یک طرحِ پر سر و صدا در سازمان‌ها و اداره‌ها و نهادها به آسمان بلند شد که «تکریم ارباب رجوع» نامیده می‌شد. از آن طرح، در برخی سازمان‌ها هنوز سماورِ آب جوش و فلاسکِ چای و قوری و قندانش برجا مانده است و شاید لبخند ماسیده‌ای بر چهره برخی کارکنانِ دل و دماغ دار، آن هم در اولِ صبح... ح. نمی‌دانم آن طرح، این روزها چه حال و روزی دارد و پایش و پژوهشی درباره ضعف و قوت و درصدِ موفقیتش، آیا تاکنون انجام شده یا خیر؟
هفتم. بگذارید بیش از این موجبِ فرسایشِ قلمِ ناتوان نشوم و موضع خودم را روشن کنم و بی پرده بگویم: آقایان! خوبان! نازنینان! من سرِ سوزنی با برگزاری جشنواره کشوریِ «خوشرویی» مخالفت ندارم، اما همه سخن این است که «در عَمَل، چه می‌شود؟».... نیت و انگیزه همه شما -ان شاالله- خیر است، اما می‌توانید آیا تضمین بدهید که آخر و عاقبتِ این فرهنگ سازی نیز مانندِ همه آن فرهنگ سازی‌ها و همایش‌های دیگر نشود؟ ما مردمان اگر در اداره‌ها و سازمان‌های شما کارمان- با سرعت و به دور از تشویش و نگرانی و اضطراب- راه نیفتد، همکارانتان اگر هزار و یک لبخند به سوی من روانه کنند و سازمان شما اگر به لبخندستان هم تبدیل شود، چه گرهی از گره‌های منِ ارباب رجوع می‌گشاید؟
هفتم. سخن پایانی نیز این که «همه چیز آرومه / من چه قدر خوشبختم!»...
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما