آیا در شهری که فرزندان برومند آن در خارج از حوزه شهرستان مدیرانی توانمند و جسوری هستند که آوازه آن‌ها در سطح استانی وملی است، کسی پیدا نمی‌شود که به عنوان مدیر یا رئیس یک اداره انتخاب شود؟ آیا در این شهر قحط الرجال است که فرد غیربومی تنها به سفارش نماینده مجلس به یک‌باره در یک مدیریت کلیدی شهر قرار بگیرد؟ آیا در این شهر کسی نیست که به عنوان مسئول در اداره‌ای که فعالیتش خدمات رساندن به شهروندان است، خدمت کند؟

 مدیران غیربومی آسیب‌های فرهنگی اجتماعی منطقه را نمی‌شناسند و بنابراین برای رفع آن‌ها نمی‌توانند تلاش کنند و وقتی شناخت نباشد برنامه‌ای برای پیشگیری هم وجود ندارد و در مدت زمان کوتاهی متوجه می‌شویم که آسیب‌ها به تهدید تبدیل شده‌اند.

قصد ندارم عملکرد تک‌تک این مدیران را بررسی و ارزیابی کنم، اما می‌خواهم توجه عموم را به این قضیه جلب کنم که تمایل انتصاب مدیران یک شهرستان از شهرهای دیگر و یا مدیران ضعیف، روشی علمی و منطقی نیست و مطمئناً مسائل سیاسی در این امر دخالت دارد.

یکی از آسیب‌های مدیریت غیربومی، بی‌اعتمادی و شناخت نداشتن از سرمایه‌های بومی است که سبب می‌شود برخی از این مدیران، غیربومی سرمایه‌ها و منابع انسانی فرهیخته را مزاحم، رقیب و جانشین خود بپندارند و اقدام به حذف شخصیت‌های بومی می‌کنند. اما این مدیران بومی هستند که آغوش خود را برای تربیت فرزندان بومی می‌گشایند و در پشتیبانی از آن‌ها از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.

یکی از مؤلفه‌های کلیدی موفقیت در مدیریت، قدرت خطرپذیری است. مدیر غیربومی به دلیل زود گذر بودن دوره مأموریت خود، اهل آزمون و خطا نیست و خود را اسیر تحول یا اصلاح غیر لازم امور نمی‌کند.

یکی از مشکل‌های مدیریت غیربومی بحث اسکان موقت این افراد در جغتای است. مدیر غیربومی به طور معمول، مقیم شهرستان نیست و گاه به دور از خانواده، درگیر دغدغه و تشویش‌های روحی و روانی است که این امر موجب می‌شود که در برخی از موارد، وی حضور مستمر، ثبات رأی و نظارت پیوسته در محل کار نداشته باشد.

 همچنین به لحاظ بعد فاصله از فرهنگ، آداب و رسوم و زبان محل مأموریت قادر به شناخت نیازها یا حداقل اولویت‌های حیاتی و غیرحیاتی منطقه مأموریتی نیست و برای همین گرفتار هزینه‌های زائد جهت جبران آن کاستی‌هاست. مدیر غیربومی به دلیل زودگذر بودن دوران مدیریت و تداوم روند موجود اهل آزمون و خطا نیست و خویشتن را اسیر تحول یا اصلاح امور نمی‌کند زیرا او معتقد است که وضعیت حاضر بهترین وضع ممکن و مطلوب است برای همین مماشات، سازش با وضع موجود برای بقا و استمرار مدیریت از اهداف مهم او به حساب می‌ آید. تفاوت مهم مدیر انتصابی و انتخابی نیز شاید همین نکته باشد.

مردم جغتای از مسئولان استانی و بخصوص استاندار خراسان رضوی انتظاردارند با انتخاب فرماندار و مدیران بومی به حرکت و پیشبرد شهرستان شتاب داده و جغتای به جایگاه واقعی خودش برسد.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/