به گزارش قدس آنلاین، سابقه تئاتر در ایران به دوران باستان تا حدود هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی گردد. آغاز نخستین اجرای تئاتر و پدیده‌ های بازیگری مردم ایران زمین را می‌ توان در مراسم و تشریفاتی جستجو کرد که در قالب آنها قهرمانان افسانه ‌ای و ملی ستایش و دشمنان ایران تحقیر می شدند.

شاید ایران در عرصه هنرهای نمایشی در دنیا به دلیل تمدن چندین هزار ساله اش پیشگام بوده اما امروز هنرهای نمایشی در کشورمان همسو با پیشرفت آن در کشورهای دیگر گام نزده و عقب ماندگیهای زیادی در این حوزه مشاهده می شود.

مشهد که سرزمین امام هشتم(ع) و نیز خطه توس زادگاه فردوسی و داستانهای حماسی شاهنامه قاعدتا باید به لحاظ برخورداری از داستانهای پهلوانی و مذهبی مبتنی بر ذائقه ایرانیان در عرصه هنرهای نمایشی پیشرو باشد. اما دیار فردوسی نامدار در تئاتر هنوز راه زیادی برای رسیدن مطلوب دارد لذا باید جویای علل این عقب ماندگی و راهکارهایی برای پیشرفت آن شد.

شاید تئاتر مشهد در کل کشور بعد از تهران جایگاه ممتازی داشته باشد اما از دیدگاه دست اندرکاران این حوزه، تئاتر یا هنرهای نمایشی خراسان و مشهد از کمبودهای زیادی رنج می برد که اقتصاد و کیفیت کار را تحت شعاع قرار داده است.

* اقتصاد تئاتر

رئیس انجمن هنرهای نمایشی خراسان رضوی گفت: اشکالات هنرهای نمایشی و عقب ماندگیهای این حوزه را می توان در دو محور 'اقتصاد و کیفیت کار' جستجو و ارزیابی کرد.

آرش خیرآبادی افزود: بخشی از اقتصاد تئاتر مربوط به درآمدزایی، بخش دیگر آن مربوط به هزینه کردن و بخش نهایی آن مربوط به سوددهی است. با اینکه تئاتر به درآمدزایی رسیده اما سودده نیست، به این معنا که گردش مالی در تئاتر خوب اما سوددهی آن ضعیف است لذا سرمایه گذاری در این حوزه بازده مناسبی ندارد.

وی ادامه داد: ضعف سوددهی کار تئاتر به کمبود سخت افزارهای این حوزه بازمی گردد زیرا تعداد سالن، شمارصندلیها و نیز روزهای اجرای کار تئاتر در شهری مانند مشهد در مقابل حجم بالای کاری که گروههای نمایشی انجام می دهند محدود است.

رئیس انجمن هنرهای نمایشی خراسان رضوی گفت: حداکثر سالنهای تحت اختیار گروههای نمایشی برای اجرای تئاتر در مشهد شش بای است، بزرگترین سالن تئاتر در این شهر ۳۲۳ صندلی و کوچکترین آن ۴۵ صندلی دارند.

وی افزود: حداکثر تعداد روزهایی که تئاتر در سالنهای مشهد حق اجرا دارد ۳۰ روز است و بهای بلیت برای تماشای تئاتر نیز سقف معینی دارد.

خیرآبادی تعداد گروههای نمایشی ثبت شده در خراسان رضوی را نیز ۴۳ گروه ذکر و بیان کرد: این گروهها از نظر کیفیت کاری به سه رده تقسیم می شوند که با فرض ۲۰ نفر برای هر گروه مجموع فعالان هنرهای نمایشی در استان به ۸۶۰ نفر می رسد.

وی ادامه داد: اگر هر گروه نمایشی در خراسان رضوی فقط یک کار در طول سال و ۳۰ روز در یک سالن اجرا داشته باشد، زمان و سالن کافی برای اجرای کار آنها وجود ندارد.

رئیس انجمن هنرهای نمایشی خراسان رضوی گفت: این استان ۲۹ شهرستان دارد که همه آنها دارای انجمن هنرهای نمایشی و گروههای فعال نمایشی هستند اما فقط در ۷۲ درصد این شهرستانها سالن تئاتر وجود دارد.

* لزوم حمایت بخشی خصوصی

خیرآبادی ادامه داد: وقتی همه مولفه ها برای اجرای کار تئاتر در مشهد محدودیت دارد سرمایه گذاری نیز محدود می شود و سرمایه گذاری بیشتری در این حوزه نه تنها سوددهی ندارد بلکه فقط ضرر است. برای توسعه اقتصاد هنرهای نمایشی باید تعداد سالنهای استاندارد افزایش یابند و مدت زمان اجرای نمایشها مورد بازنگری قرار گیرد.

وی گفت: اقتصاد تئاتر سقفی دارد که با گسترده شدن امکانات می توان به آن حد رسید. با فرض تامین امکانات اگر اقتصاد کشور ضعیف و معیشت مردم در تنگنا قرار داشته باشد باز هم تئاتر نمی تواند به سوددهی برسد.

رئیس انجمن هنرهای نمایشی خراسان رضوی افزود: با شرایط جاری اقتصادی در پایان سال جاری حتی با حداکثر فروش بلیت و زمان اجرا، تئاتر خراسان رضوی به ضرردهی می رسد.

وی ادامه داد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به تبع آن اداره کل ارشاد در خراسان رضوی در حد محدودی می توانند یاریگر هنرهای نمایشی باشند لذا لازم است سرمایه داران بخش خصوصی در عرصه سالن سازی و حمایت از گروههای تئاتری وارد عرصه شوند.

* کیفیت کار تئاتر

رئیس انجمن هنرهای نمایشی خراسان رضوی به موضوع کیفیت تئاتر نیز اشاره و بیان کرد: در حوزه بازیگری، کارگردانی و نمایشنامه نویسی دچار کمبودهای زیادی هستیم و اساسی ترین و مهمترین مشکل در این حوزه فقدان آموزش است. در دانشگاههای خراسان رشته ای مرتبط با هنرهای نمایشی وجود ندارد. فقط در دانشگاه تربت جام رشته ادبیات نمایشی تدریس می شود که بسیار لاغر بوده و متقاضیان تحصیل در آن نیز بسیار اندک هستند.

وی افزود: همچنین فقط هفت آموزشگاه مرتبط با هنرهای نمایشی در خراسان رضوی وجود دارند. از این تعداد هم پنج آموزشگاه فعالند که آنها نیز حداکثر با سه مربی خدمات آموزشی ارائه می دهند. این در حالی است که شمار متقاضیان علاقه مند به تئاتر در استان سالانه سه هزار تا پنج هزار نفر است اما تعداد کسانی که آموزش لازم را فرامی گیرند در مقابل حجم بالای متقاضیان و علاقه مندان بسیار ناچیز است.

خیرآبادی ادامه داد: نبود آموزش در حوزه تئاتر اعم از آموزشهای آکادمیک یا آموزشگاهی باعث شده طیف علاقه مندان به این حوزه به صورت تجربی و خام اقدام به فعالیت در گروههای نمایشی کنند. برون داد فعالیت چنین گروههایی که بازیگری، نمایشنامه نویسی و کارگردانی آنها تجربی می باشد در واقع کار تخصصی نیست اما همین افراد با حداقل دانسته های خود نسبت به آموزش دیگر علاقه مندان اقدام می کنند. نتیجه این نوع آموزش و تداوم فعالیتهای تجربی گروههای تئاتر انتقال بیسوادی در حوزه تئاتر به نسل بعدی است و در نهایت سطح کیفی و کمی تئاتر در آینده کاهش خواهد یافت.

وی گفت: هرچند خراسان رضوی با تولید ۲۲۰ تا ۳۰۰ اثر نمایشی در سال قطب دوم تئاتر کشور است اما سطح کیفی کارها در حد بالا نیست، شاید طی این سالها تنها دو کار نمایشی 'نه نه دلاور' و 'کلاس اول' مشهد در قالب کار کارگاهی و آکادمیک آثار کیفی بالایی به شمار رفته اند.

* راه چاره برای تولید آثار کیفی

رئیس انجمن هنرهای نمایشی خراسان رضوی در ادامه اظهار داشت: در نخستین گام برای ارتقای سطح کیفی تئاتر باید همگرایی کامل بین انجمن هنرهای نمایشی و وزارتخانه های فرهنگ و ارشاد اسلامی و علوم برای راه اندازی رشته هنرهای نمایشی در دانشگاهها بوجود آید تا تئاتر وارد چرخه آکادمیک شود.

وی افزود: برای ارتقای کیفی سطح تئاتر ۲۶ اسفند گذشته اجرای طرحی تحت عنوان 'طرح جامع آموزش تئاتر استانی' به همت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، انجمن هنرهای نمایشی خراسان رضوی و آموزشگاههای مجوز دار در استان آغاز شد. این طرح برای نخستین بار در تاریخ آموزش تئاتر استان شامل کتاب، ساعت آموزش و زمان مشخص برای اجرای کار کارگاهی است.

وی ادامه داد: در قالب اجرای این طرح در سه رشته بازیگری، کارگردانی و نمایشنامه نویسی هنرجو پذیرفته می شود. بعد از گذشت یک سال از اجرا، پذیرش هنرجو در بخشهای دیگر مرتبط با تئاتر شامل گریم، لباس، نور، دکور و موسیقی آغاز می شود.

خیرآبادی گفت: در صورت اجرای موفق 'طرح جامع آموزش تئاتر استانی' دگرگونی را در سطح کیفی تئاتر مشهد در درازمدت به مدت ۱۰ سال و در کوتاه مدت به مدت دو سال شاهد خواهیم بود.

* قابلیتهای تئاتر مشهد

رئیس اداره هنرهای نمایشی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی نیز گفت: پیشینه تئاتر در مشهد به بیش از یک قرن می رسد و امروز این شهر به لحاظ تعداد هنرمندان و آثار تولیدی از شهرهای تاثیرگذار کشور در این عرصه بعد از تهران است.

محمدرضا باباخانی افزود: هنر نمایشی در بین مردم مشهد و خراسان رضوی محبوب و تاثیرگذار بوده و جایگاه خود را یافته است. مشهد بعد از تهران تنها شهری در کشور است که در طول سال اجرای عمومی تئاتر در سالنهای دولتی و بخش خصوصی دارد.

وی به وجود شش سالن نمایش در مشهد اشاره و بیان کرد: ۶۷ گروه نمایشی در خراسان رضوی فعالیت دارند که از این تعداد ۴۳ گروه به ثبت رسیده اند. بهترین آثار کیفی تئاتر در استان به ترتیب مربوط به شهرهای مشهد، سبزوار، نیشابور و کاشمر است.

رئیس اداره هنرهای نمایشی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی ادامه داد: تاکنون ۲۷ دوره جشنواره تئاتر استانی در مشهد برگزار شده و در صورت تامین امکانات لازم در شهرستانها تمایل به برگزاری این جشنواره در نقاط دیگر استان نیز وجود دارد.

وی گفت: هر سال تئاتر مشهد در جشنواره بین المللی تئاتر فجر صاحب مقام بوده و کیفیت آثار تولیدی این خطه در حد مطلوبی بوده است.

باباخانی افزود: همچنین چند سالی است که تئاتر مشهد به درآمدزایی رسیده اما برای تداوم نیاز به حمایت بخش خصوصی در سالن سازی و در حوزه نرم افزاری وجود دارد.

وی ادامه داد: تاکنون بخش خصوصی برای سالن سازی در مشهد همکاری کرده اما در دیگر شهرهای خراسان رضوی این مهم محقق نشده لذا کمبود سالن تئاتر در این نقاط به شدت احساس می شود.

رئیس اداره هنرهای نمایشی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی گفت: هر چه از تئاتر بیشتر حمایت شود در رشد فرهنگ جامعه تاثیر مضاعف خواهد داشت، بسیاری از مسائل اجتماعی از طریق تئاتر قابل حل است و باید در این زمینه حمایت بیشتری صورت گیرد.

وی افزود: رونق تئاتر نیاز به آموزش و حمایت مالی دارد. در بودجه سالانه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی ردیفی برای اختصاص اعتبار به تئاتر وجود ندارد لذا در صورتی که سرمایه داران وارد این عرصه شود در قوانین تسهیلاتی از جمله معافیتهای مالیاتی برای آنان در نظر گرفته شده است.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/