در واقع امروزه هیچ موفقیت و شادکامی را نمیتوان موضوعی فردی دانست، چراکه این امر نتیجه تلاش جمعی خانوادهها و ساختارهای اجتماعی وسیاستگذاریهای کلان محسوب میشود. به هر روی در روزهای گذشته مطلع شدیم که «ماهان متقی راد» دانشآموز مجتمع آموزشی علامه مشهد، توانسته مدال برنز رشته فیزیک کنفرانس دانشمندان جوان ۲۰۱۹ ICYS در مالزی را از آن خود کند؛ بنابراین به مدرسه ماهان رفته وپای صحبت این دانش آموز نخبه و مدیر این مدرسه نشستیم که ازنظرتان میگذرد:
بیتوجهی به خلاقیت
ماهان متقیراد، دانشآموز پایه یازدهم درباره موفقیت خود درکنفرانس مالزی میگوید: در سالهای اخیر به طورجدی به حضور در رقابتهای تخصصی علاقهمند شدم. چنانکه پیش از این در چندین مسابقه کشوری شرکت کردم تا اینکه در یکی از همین مسابقات از سوی برگزارکنندگان این برنامه برای شرکت در کارگاههای تخصصی و سرانجام حضور در بیست و ششمین دوره کنفرانس و تورنمنت بینالمللی دانشمندان جوان در مالزی انتخاب شدم. در این رقابت که با حضور ٢٩ کشور جهان برگزار شد، تیمی ۱۱ نفره از دانشآموزان ایرانی در گرایشهای متعدد همانند مهندسی وفیزیک حضورداشتند که من موفق به کسب مدال برنز فیزیک شدم.
وی میافزاید: حضور دانشآموزان دررقابتهای بینالمللی ضمن اینکه میتواند تجربیات ارزشمندی به لحاظ علمی و اجتماعی برای شرکتکنندگان داشته باشد، با معرفی دانشآموزان به جوامع علمی میتواند زمینهساز فرصتهای طلایی برای آینده آنها محسوب شود.
این دانشآموز مشهدی با اشاره به نقش حمایتی خانواده اضافه میکند: اصولاً والدینم و بخصوص پدرم؛ چندان اصراری به کسب نمرههای بالا در دروس مدرسه ندارند، اما در زمینه شرکت در رقابتهای علمی و تجربه چنین فضاهایی بسیار حمایت کننده هستند. خودم هم در تحصیل فیزیک بیشتر علاقهمند به انجام پژوهشهای تخصصی هستم و این حوزه جذابیت بیشتری دارد.
متقیراد تأکید میکند: برای شرکت در کنفرانس دانشمندان جوان از طریق یک شرکت خصوصی و با هزینه شخصی شرکت کردم و برای ثبتنام در این زمینه ۱۷ میلیون تومان خانوادهام هزینه کردند. همچنین کسب این موفقیت در روند پذیرش دانشگاههای داخلی چندان تأثیری ندارد، اما بنابر سیاستهای مراکز علمی؛ در برخی از دانشگاههای جهان بخصوص با رویکردهای تحقیقاتی چنین موفقیتهایی در پذیرش و حتی بورسیه دانشجویان، شاخصهای قابل توجه محسوب میشود.
وی به عنوان دانشآموزی امروزی در نقد نظام آموزشی خاطرنشان میکند: نظام آموزشی فعلی نقش اثرگذاری بر رشد علمی دانشآموزان نخواهد داشت چراکه توجهی به خلاقیت نداشته و اهمیتی به بلند پروازیهای علمی نمیدهد. در واقع در مجموعه یادشده، گروهی از مسئولان به کار مشغولند که تنها دانشآموزان را بنابر سیاستهای خود به سوی کنکور و ورود به دانشگاه هدایت میکنند.
ضرورت تفکر کاربردی سازی علوم
سید حمید قاسمی، مدیر مجتمع علامه درباره ضرورت سیاستهای کاربردی سازی آموختهها در نظام آموزشی میگوید: همزمان با تغییر نظام آموزشی و ابلاغ سند چشمانداز آموزش وپرورش و همچنین مطابق با اسناد بالادستی مقرر شد آموزش از حالت تئوری به سوی عملی و کاربردی تغییر مسیردهد. از این رو برای رسیدن به این هدف نیز دانشآموزان باید از نگرش «تئوری محور» پیشین که سالها بر نظام آموزشی ما سایه افکنده بود به این نگرش میرسیدند که برای تحقق نظام کاربردی باید بر علوم پایه همانند فیزیک و شیمی در قالب دستاوردهای عملی و پژوهشهای آزمایشگاهی اهتمام و توجه جدی داشته باشند. در واقع با وجود کاستیها و محدودیتهایی که در مدارس وجود دارد باید بسترهایی برای شکوفایی استعدادهای دانشآموزان و انجام برنامههای کاربردی و آزمایشگاهی فراهم شود.
سواد مجموعهای از محفوظات نیست
این فعال آموزشی در ادامه تأکید میکند: بیتردید اعزام دانشآموزان به رقابتهای بینالمللی برای همه خانوادهها مقدور نیست، چراکه اغلب حمایتی از سوی متولیان آموزش صورت نمیگیرد و بسیاری از والدین نیز بضاعت انجام این مقوله را ندارند. این در حالیاست که دانشآموزان ما از قابلیتهای ارزشمند و چشمگیری برخوردار هستند.
ایجاد مدارس علوم وفنون
این معلم پیشکسوت با اشاره به آفتهای آموزش و پرورش در جامعه امروزی میگوید: اعتیاد دانشآموزان به فضاهای مجازی و وابستگی آنها به ابزارها و فناوریهای نوین در حوزه سرگرمی و رسانه مقولهای است که باید مورد بررسی و اصلاحات فرهنگی قرار بگیرد. چنان که هدایت دانشآموزان به سمت انجام پروژههای تحقیقاتی، کاربردی و ابزارسازی ضمن رشد دانش و تولید علم در جامعه، میتواند عاملی بازدارنده در برابر آفتهای آموزش و تربیت محسوب شود.
قاسمی که سالها معلم نمونه فیزیک بوده، همچنین اظهار میکند: گرچه نمیتوان محدودیتهای نظام آموزشی کشور را به لحاظ تأمین اعتبارات و بودجه نادیده گرفت، اما با سیاستگذاریهای هوشمندانه میتوان ظرفیت را برای جذب نخبگان اقتصادی که دغدغه رشد علمی جامعه را نیز دارند؛ فراهم کرد. به این ترتیب به همت گروههای یاد شده مراکز آموزشی به عنوان «مدارس علوم و فنون» تأسیس شود که متولی آموزش دانشآموزان برتر در حوزه علوم کاربردی باشند، به نحوی که ۵۰ درصد آموختههای این مدارس شامل فنون عملی و تحقیقاتی بوده و۵۰ درصد دیگر صرف آموزش مفاهیم تئوری شود. البته شاید عدهای مطرح کنند که در حال حاضر ما مراکز فنی و حرفهای را داریم که به نظرم با وجود آثار قابل تأمل این مراکز در تربیت محصلان؛ معتقدم مراکز یاد شده قادر به اجرای رویکردهای مورد نظر درتولید علم و کاربردیسازی علوم نیستند.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما