عصر دوشنبه، پس از پنج روز از بیمارستان مرخص شد و در حالی که خبرنگاران و طرفدارانش انتظار داشتند «کاسیاس» از احتمال بازنشستگی‌اش بگوید، شنیدند که: «باید از همه آن‌هایی که در این مدت به من محبت داشتند، تشکر کنم... چند هفته یا چند ماهی منتظر بمانیم و ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد... نمی‌دانم در آینده چه خواهد شد... مهم این است که حالا اینجا هستم و توانستم کمی با شما صحبت کنم. متشکرم که منتظرم ماندید و بزودی شما را می‌بینم...»! این صحبت‌ها نشان می‌دهد برای عقاب اسپانیایی خیلی دشوار است که پیش از ۴۰ سالگی فقط به خاطر یک سکته خفیف قلبی، عشق و علاقه قلبی‌اش را کنار بگذارد و دستکش‌هایش را بیاویزد! بخصوص اینکه هم‌تیمی‌هایش در «پورتو» در آخرین بازی با بنری که روی آن نوشته بودند: «زنده باد ایکر» وارد زمین شدند و در «سانتیاگوبرنابئو» هم بازیکنان رئال پیراهن‌هایی را به تن کردند که روی آن نوشته شده بود «همه ما کنار تو هستیم، ایکر».
فاکتور قد
«ایکرکاسیاس فرناندز» ۲۰ ماه می سال ۱۹۸۱ در منطقه پرجمعیت و شلوغ «موستولس» شهر مادرید به دنیا آمد. لابد اشکالی ندارد که مثل همه زندگینامه‌ها بنویسیم: «رؤیای کودک مادریدی این بود که به یک فوتبالیست حرفه‌ای تبدیل شود و سر از باشگاه رئال‌مادرید دربیاورد». کودک اسپانیایی اگرچه مثل پدر، عشقِ فوتبال و رئال بود، اما اصلاً به دروازه‌بانی علاقه‌ای نداشت! ضمن اینکه به قول ورزشی‌ها، استایل و فیزیک بدنی‌اش بیشتر از اینکه به دروازه‌بان‌ها بخورد، به بازیکنان خط میانی و هافبک‌های قلدر و دونده می‌خورد. مهم‌تر اینکه در مقایسه با سایر علاقه‌مندان به دروازه‌بانی، قد چندان بلندی نداشت. حتی همین حالا با یک متر و ۸۵ سانتیمتر قد، از افرادی چون «بوفونِ» یک متر و ۹۱ سانتی و «پترچکِ» یک متر و ۹۶ سانتی، خیلی کوتاه‌تر است.
به خاطر پدر
پدرش «خوزه لوئیس کاسیاس» اما اعتقادی چندانی به قد و قامت نداشت. علاقه خودش به دروازه‌بانی، قدرت استعدادیابی، شَمّ مربیگری و... هرچه که بود، پدر را واداشت تا دوپایش را در یک کفش بکند و از پسرش بخواهد فقط به دروازه‌بانی فکر کند. «ایکر» البته از ویژگی‌های دروازه‌بانی، فاکتور قد را کم داشت و کمبود آن را هم با شجاعت مثال زدنی، شیرجه‌های عالی و تیزهوشی‌اش جبران می‌کرد. به قول یکی از کارشناسان فوتبالی اسپانیا: «نوجوانی که آن اوایل فکر می‌کردید به خاطر اخراج دروازه‌بان، از خط میانی به عقب آمده، دستکش دستش کرده و توی دروازه ایستاده است، خیلی زود توانست استعدادهای خود را نشان دهد و در رقابت‌های زیر ۱۶ سال اروپا در سال ۱۹۹۷ همراه با تیم ملی اسپانیا قهرمان شود... دو سال بعد هم در جام جهانی جوانان زیر ۲۰ سال با تیم ملی اسپانیا روی سکوی اول بایستد تا در ۱۸ سالگی دو عنوان قهرمانی بزرگ را به دست آورده باشد».
جشن تولد ۱۹ سالگی
ورود به دنیا حرفه‌ای‌تر و پیوستن به کهکشانی‌ها برمی‌گردد به ۱۷ سالگی‌اش که «جان توشاک» مربی سابق رئال‌مادرید او را از تیم دوم به ترکیب اصلی باشگاه فرا خواند. کمی بعد در حالی که هنوز دانش‌آموز هنرستان بود نخستین بازی رسمی‌اش را برای رئال و در مقابل اتلتیکو بیلبائو انجام داد.
هشت ماه بعد که رئال با شکست سه بر صفر «والنسیا» قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد؛ «ایکر» که فقط چهار روز از جشن تولد ۱۹ سالگی‌اش می‌گذشت، جوان‌ترین دروازه‌بان تاریخ لیگ قهرمانان لقب گرفت.
یک ماه بعد هم با حضور در دیدار دوستانه اسپانیا - سوئد برای نخستین بار بازی در تیم ملی اسپانیا را هم تجربه کرد. این بازی البته با نتیجه یک بر یک پایان یافت، اما عملکرد فوق‌العاده «ایکر» درون دروازه موجب شد که اسپانیایی‌ها برای رقابت‌های یورو ۲۰۰۰ نام او را به عنوان یکی از دروازه‌بان‌های تیم ملی در فهرستشان بنویسند.
تولد ستاره
تا اینجای کار «ایکر» دروازه‌بان جوان، معروف و جسوری بود اما هنوز کسی نمی‌توانست ادعا کند که می‌شود نام او را بالای جدول گُلرهای بزرگ در ردیف افرادی چون «پیتر اشمایکل، اولیور کان و...» نوشت. جام جهانی ۲۰۰۲ اما فرصت و میدانی بود که «ایکر» هم خودش را برساند آن بالا بالاها. فقط ماجرای گرفتن سه پنالتی در دیدار با ایرلند نبود، دروازه‌بان ۲۱ ساله اسپانیا آن قدر خوب در این جام درخشید که کارشناسان و رسانه خبر از تولد ستاره‌ای بزرگ درون دروازه اسپانیا دادند. درخششی که تا ۱۲ سال بعد، یعنی زمانی که «ایکر» جام قهرمانی باشگاه‌های جهان را در سال ۲۰۱۴ روی سر برد، ادامه یافت. پنج بار قهرمانی در لالیگا، دو بار قهرمانی در جام حذفی، چهار بار قهرمانی در سوپرکاپ اسپانیا، سه بار قهرمانی در لیگ قهرمانان، دو سوپرکاپ اروپا، یک قهرمانی در باشگاه‌های جهان، پنج قهرمانی ملی در رده مختلف سنی اروپا و یک قهرمانی در جام جهانی نشان می‌دهد، افتخاری در فوتبال نیست که «کاسیاس» به آن دست نیافته باشد.
بالاتر از شهرت
البته شهرت، اعتبار و محبوبیت در حد و اندازه‌ایی که «کاسیاس» از آن برخوردار است فقط با ویترین افتخارات پر و پیمان به دست نمی‌آید. «کاسیاس» محبوبیت و اعتبارش بیشتر از این ویترین و بالاتر از جسارتی که توی دروازه از خود نشان می‌دهد، مدیون اخلاق و رفتار انسانی‌اش است. شهرت، با همه غروری که ممکن است همراه خود بیاورد تا امروز «ایکر» را تسلیم خود نکرده است. بنابراین برخلاف بسیاری از ستاره‌های فوتبالی جهان نه تنها نشانی از مشکلات اخلاقی و فساد مالی در زندگی او نمی‌بینید، بلکه برعکس در ویترین افتخارات انسانی و اخلاقی‌اش نشانه‌های دوست داشتنی و قابل تمجید زیادی را پیدا می‌کنید. «ایکر» در این همه سال شهرت و اعتبار و حساسیت‌های فوتبالی، حتی داغِ یک جنجال و حاشیه‌سازی را به دل خبرنگاران و عکاسان ورزشی گذاشته است. هرگز برای رقیبانش کُری نخوانده و برعکس همیشه از آن‌ها تعریف و تمجید کرده است. «ایکر» حتی زمانی که در یک برنامه تلویزیونی از او درباره ۱۰ دروازه‌بان برتر جهان پرسیدند حاضر نشد نام خودش را در فهرست پیشنهادی‌اش بگذارد! مردمداری‌اش وِرد زبان طرفداران است... در هر فصل، دست‌کم ۱۰درصد قراردادش را برای امور خیریه کنار می‌گذارد، مؤسس چند بنیاد مردمی و خیریه است، در همدردی با مردم غزه و محکومیت اسرائیل پیشقدم شده و اعلامیه می‌دهد... نامش در فهرست افراد حاضر در کاروان «آزادی ۲» برای شکستن محاصره غزه نیز دیده می‌شود و... و.
انتهای پیام/
نظر شما