اول خرداد در روزشمار تقویم به عنوان روز «بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف» ثبت شده است. عنوانی که شاید معدودی از شهروندان به گوششان آشنا باشد و از آن باخبر باشند. به هر روی امروز روز بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف است. بهره‌وری در عمل بیشترین استفاده از کمترین امکانات و منابع در راه رسیدن به بهترین نتیجه است.
استفاده مؤثر و مطلوب از شرایط زمان، امکانات، سرمایه‌ها و فرصت‌هایی که گاهی دست می‌دهد همسو با بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف خواهد بود که در جوامع پیشرفته کنونی از مقوله‌های مرتبط به بهترین شکل ممکن استفاده و بهره می‌برند.
به واقع برای رسیدن به جایگاهی که از همه چیز و همه فرصت‌ها بهترین بهره‌وری را ببریم به اندازه سال‌ها فاصله داریم. برای شروع ناگزیر باید دست روی ساده‌ترین‌ها گذاشت. ساده‌ترین راه الزام خود است. هر کدام از ما باید از خودمان آغاز کنیم. به طور اخص اگر قرار باشد در موضوع آب که یکی از مهم‌ترین مقوله‌های حیات است بهره‌وری و مصرف بهینه در جامعه جریان پیدا کند، هیچ اقدامی تأثیرگذارتر از این نخواهد بود که ما حتی در اماکنی که خودمان به تنهایی حضور داریم دغدغه حفظ منابع آبی را داشته باشیم و قطره قطره آن را با وسواس مصرف نماییم تا ضمن اینکه خودمان از آب استفاده و بهره لازم را می‌بریم از این مایه حیات برای آیندگان نیز پاسبانی کنیم. بماند که مقدمه این موضوع احساس مسئولیتی است که مسئولان مرتبط با حوزه آب می‌توانند در کارشان داشته باشند و آبی را که از پس مدت‌ها چشم به آسمان بودن خداوند به ما هدیه نموده با بهترین اصول مدیریت و ذخیره‌سازی کنند و برای استفاده در اختیار مردم قرار دهند تا در مرحله بعد مردم با همان ترفندهای بهینه‌گرایانه درست مصرف نمایند و زمینمان هیچ وقت بی‌آب نماند.
مباحث سوخت، غذا و حتی هوایی که استشمام می‌کنیم نیاز به بهره‌وری و بهینه مصرف شدن دارند. اگر چه کشور ما در زمره کشورهای دارای ذخایر سوخت فسیلی برتر دنیاست اما این دلیلی برای ترویج فرهنگ مصرف‌گرایانه در این حوزه نیست. ذخایر سوخت هر چه باشد قابلیتی پایان‌پذیر است و چند سالی می‌تواند دوام بیاورد پس در این موضوع نیز حفظ موقعیت فعلی بهره‌وری و بهینه‌سازی مصرف سوخت را می‌طلبد.
بحث استفاده درست از منابع غذایی که با کمال تأسف باید گفت: یکی از مباحثی است که مردم ما در این مورد نمره مردودی گرفته‌اند نیز از همان دست مواردی است که بهینه‌سازی مصرف در امنیت غذایی نسل فعلی و نسل‌های آینده نقش بسزایی خواهد داشت. چه اسراف‌ها که روزانه در مصرف مواد غذایی نمی‌کنیم. می‌توان گفت مصرف بی‌رویه در استفاده از داروها زاییده همین فرهنگ است! آمارها آن چنان تأمل‌برانگیز است که گاهی فکر می‌کنیم جایی زندگی می‌کنیم که فرهنگ تنها یک واژه در لابه‌لای دایره لغات ماست!
مصرف نامتعارف حتی در هوا و اکسیژنی که مصرف می‌کنیم جریان دارد! آن قدر از همان سوخت‌های فسیلی بد و زیاد استفاده کردیم که بیشتر شهرهای کشور دچار تنگی نفس شده‌اند. تردد بی‌مورد و زیاد خودروهایی که آلاینده هوا و اکسیژن شهرهایمان شده‌اند، صنایعی که هوای تمیز شهرها را با همان نادیده گرفتن فرمول ساده بهره‌وری به انبوهی از دود و آلودگی تبدیل کرده‌اند و البته اهم نکته‌ها، ویران سازی‌هایی که در حوزه طبیعت و محیط زیست داشتیم و منتج از سوء‌مصرف در این قضیه است همگی هوای شهرهایمان را سنگین ساخته و نفس کشیدن را برای خودمان دشوار کرده است.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما