در شرایطی که فیلم‌های تجاری و کمدی، سرگروهی سینماها را از آن خود می‌کنند، آیا این سیستم برای اکران عادلانه فیلم‌ها جواب می‌دهد و آیا سرگروهی سینماها به یک رانت برای یکسری سینماداران خاص تبدیل نشده است؟ علی لدنی، تهیه‌کننده فیلم «برف روی شیروانی داغ» در این باره به خبرنگار ما می‌گوید: نظام سرگروهی سینماها برای اکران، سیستمی‌ جاافتاده است و اگر بنا باشد اجرا نشود، چه نظام جایگزینی برای آن وجود دارد، آیا وزارت ارشاد برای این موضوع تدبیری کرده است؟

او با تأکید بر اینکه سازمان سینمایی وزارت ارشاد باید برای عدالت اکران، فکری بکند تا هم فیلم‌های تجاری و هم فیلم‌های فرهنگی نمایش داده شوند، خاطرنشان می‌کند: باید فضای جدیدی برای اکران طراحی شود تا این فیلم‌ها در شرایط عادلانه اکران قرار بگیرند. فیلم‌های فرهنگی معمولاً تماشاگر کمتری دارد و بیشتر مردم طرفدار فیلم‌های تجاری ژانر کمدی هستند که جنبه سرگرمی ‌دارد، سرمایهگذاری روی این فیلم‌ها هم بیشتر است چون اطمینان بیشتری در بازگشت سرمایه وجود دارد.

* وزارت ارشاد بر اکران‌ها مدیریت کند

به گفته این تهیه‌کننده، وزارت ارشاد و گروه‌های سینمایی از سینمادار گرفته تا پخش‌کننده باید دور هم جمع شوند و فکری برای اکران عادلانه فیلم‌ها بکنند، چون بخش زیادی از فیلم‌های تولیدی به اکران سالانه نمی‌رسند و از میان فیلم‌هایی هم که فرصت اکران پیدا می‌کنند، تعداد انگشت‌شماری فروش قابل قبول دارند.

به باور وی، معادله صنعت سینما را تماشاگر مشخص می‌کند. اکنون مردم متقاضی دیدن فیلم‌های تجاری و کمدی هستند تا سرگرم شوند؛ مردم سینما را به چشم تفریح و سرگرمی ‌نگاه می‌کنند تا به شوخی‌های آبکی هم بخندند و کمتر کسی سراغ تماشای فیلم‌های جدی و دغدغه‌مند می‌رود.

او با اشاره به خلأ نظارتی ارشاد بر نظام اکران فیلم‌ها، یادآور می‌شود: ارشاد باید برای اکران فیلم‌های فرهنگی و اجتماعی خوب، شرایط حمایتی قائل شود. در حال حاضر تماشاگر، تکلیف فروش فیلم‌ها را روشن می‌کند؛ فیلم‌های تجاری و کمدی، بیشترین مشتری را دارند و سینمادارها هم تمایل بیشتری به نمایش این فیلم‌ها دارند، چون سود می‌برند؛ در این میان فیلم‌های اثرگذار و فرهنگی، کم می‌فروشند و این موجب دلسردی تهیه‌کننده و کارگردان آن می‌شود.

لدنی تأکید می‌کند: وزارت ارشاد باید متولی مدیریت اکران فیلم‌ها باشد و نظامی‌ را طراحی کند که فیلم‌های تجاری و فرهنگی، هر دو در اکران برنده باشند؛ در واقع یک بازی برد-برد برای فیلم‌های تجاری و فرهنگی در تعامل با گروه‌های سینمایی شکل بگیرد و این دو بخش به یک نقطه تفاهم و اشتراک برسند تا صنعت سینما رونق بیشتری بگیرد و این رونق به نفع فیلم‌های فرهنگی هم باشد.

* راه حل، افزایش تعداد سرگروه‌هاست

محسن علی اکبری، تهیه‌کننده سینما در این باره معتقد است که باید به تعداد سرگروه‌ها اضافه شود تا از رانت خارج شود. او به خبرنگار ما می‌گوید: هر گروهی به سرگروه نیاز دارد. اگر تعداد سرگروه‌ها افزایش یابد، مشکل رانت از بین می‌برد، مثلاً اگر 10 سرگروه داشته باشیم، طبیعتاً همه فیلم‌ها می‌توانند اکران بگیرند؛ وقتی تعداد سرگروه‌ها کم است، تعداد اکران‌ها کم می‌شود و پایان هر سال، حدود 30 تا 40 فیلم باقی می‌مانند که اکرانی به آن‌ها تعلق نگرفته است، چون تعداد سرگروه‌ها کم است.

او یکی از راهکارها برای کم کردن رانت اکران را افزایش سرگروه‌ها می‌داند و اضافه می‌کند: این افزایش سرگروه‌ها می‌تواند به 12 تا برسد. کاری که باید انجام شود این است که به نسبت تعداد تولید سالیانه که میانگین 100 فیلم است، باید تعداد سرگروه‌ها طوری محاسبه شود که اگر سرگروهی بنا باشد به طور متوسط چهار هفته اکران داشته باشد، بتوانیم در پایان سال، 100 فیلم را اکران کرده باشیم.

این تهیه‌کننده درباره حذف نظام سرگروهی سینماها برای از بین بردن رانت اکران فیلم‌ها معتقد است، اگر این اتفاق بیفتد، نتیجه معکوس می‌گیریم و رانت اکران بیشتر می‌شود. سینمادارها در طول جشنواره فیلم فجر، فیلم‌ها را می‌بینند و از ساخت برخی فیلم‌ها هم مطلع‌اند؛ اگر نظام سرگروهی سینماها حذف شود، سینمادارها اجازه اکران فیلمی‌ خارج از این دایره را به فیلم دیگری نمی‌دهند و تعداد فیلم‌های باقی مانده که به اکران نرسیده‌اند، در پایان سال افزایش می‌یابد.

* می‌توان رانت در اکران را از بین برد

علی اکبری درباره اینکه وزارت ارشاد می‌تواند وضعیت رانت در اکران را کمتر کند، می‌گوید: ارشاد می‌تواند با وضع یکسری آیین‌نامه‌های درست و منطقی و برخورد قاطع و جدی با متخلفان، نظمی ‌به سینما بدهد و تا حدودی این مافیا را کمرنگ کند، ولی شکل این مافیا آن‌قدر جدی شده است که وزارت ارشاد از مواجهه با آن وحشت دارد.

او اضافه می‌کند: به نظر می‌رسد که برای برخورد با رانت و مافیا در سینما به قاطعیت بیشتری از سوی وزارت ارشاد نیاز است، ضمن اینکه امکان کم کردن این رانت وجود دارد اما یکشبه اتفاق نمی‌افتد و زمان می‌برد.

به باور وی، شکل‌گیری این رانت، زمان برده است و سینما 10 سال است که در دست این رانت است و تبدیل به غولی شده که وزارت ارشاد هم از مواجهه با آن وحشت دارد ولی با برنامه یک تا پنج ساله می‌توان این مافیا را از بین برد.

یدالله شهیدی، تهیه‌کننده فیلم «شام آخر» هم درباره رانت‌های به وجود آمده در نظام سرگروهی سینماها برای اکران فیلم‌ها به خبرنگار ما می‌گوید: نظام سرگروهی سینماها برای اکران خوب است، اما به این شرط که این سرگروهی عادلانه باشد، اگرچه حرف زدن در این باره نتیجه‌ای ندارد چون رانت و پولشویی در سینما کار خودش را می‌کند.

به گفته او، بحث درباره اکران عادلانه فیلم‌ها نتیجه‌ای ندارد، چون سال‌هاست در این‌باره حرف زده شده و همه می‌دانند چه خبر است اما ترتیب اثری داده نمی‌شود. وی عنوان می‌کند: کسی که 40 سینما در غرب تهران می‌سازد، می‌تواند هر کاری بکند؛ چه کسی می‌تواند جلویش را بگیرد؟ من 50 سال است که تهیه‌کننده هستم و سال‌هاست که این حرف‌ها زده شده اما اتفاقی نیفتاده است. تهیه‌کنندگان با رقم‌های میلیاردی فیلم می‌سازند و تمام امیدشان به اکران است که اگر شرایط اکران فیلم‌ها عادلانه نباشد، در گیشه شکست می‌خورند و دیگر دل و دماغی برای ساخت فیلم بعدی ندارند.

انتهای پیام/