به گزارش خبرنگار اجتماعی قدس آنلاین، اگر یک بیماری، حمله تروریستی، تسلیحات خارق‌العاده یا هر مورد دیگری باعث جان باختن شهروندان یک کشور می‌شد بدون شک و بدون کوچکترین تأملی مقامات کشوری وضیت فوق العاده اعلام می‌کردند و تمام امکانات کشوری برای مقابله با این معضل بسیج می‌شدند اما سوال اینجاست که چرا این میزان افزایش کشته شدگان جاده‌ای هیچ نهادی را به واکنش وانمی‌دارد و هیچ کس خم به ابرو نمی‌آورد.

طبق جدیدترین آمارها میزان مرگ و میر عابرین پیاده در ایالات متحده بیش از ۵۰ درصد افزایش یافته است اما تصورش را بکنید حتی اگر میزان مرگ و میر موش‌ها در یک کشور تا به این حد افزایش پیدا می‌کرد، آیا وضعیت فوق‌العاده ملی اعلام نمی‌شد؟

طی یک دهه گذشته شهروندان آمریکایی در خیابان‌ها و جاده‌های این کشور توسط خودروها قتل عام شده‌اند و این میزان امروز به بیش از ۵۰ درصد نسبت به ۱۰ ساله گذشته رسیده است.

داده‌های جدید انجمن ایمنی بزرگراه‌های ایالتی آمریکا که از طریق  وی سایت streetsblog ارائه شده است، نشان می‌دهد، این فاجعه دقیقاً همان چیزی است که به تلفات عابران پیاده در ایالات متحده منجر شده است.

در ۹ ساله بین سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۸، میزان مرگ و میر عابرین پیاده از۴ هزار و ۱۰۹ نفر به ۶ هزار و ۲۲۷ تن رسیده است و این یعنی ۵۱ درصد افزایش.

چرا میزان تلفات عابران پیاده افزایش یافت؟

دلایل متعددی برای این میزان افزایش مرگ و میر وجود دارد

- انحراف از مسیر اصلی به دلیل استفاده از تلفن همراه

- کاهش قیمت سوخت که موجب استفاده بیشتر از خودروهای شخصی و استفاده کمتر از وسایل نقلیه عمومی می‌شود.

- طراحی ضعیف جاده یعنی همان اشکال در زیرساخت‌ها

- فرهنگی که سفر با خودروی شخصی را در برابر پیاده روی ترویج می‌کند و

در نهایت

-شیوع ابزارهای کشنده ورزشی خیابانی (مانند اسکیت بردها)

بدون تردید، تمام این عوامل در رخ دادن این فاجعه انسانی دخیل هستند.

سرانه تلفات کمتر اروپا نسبت به ایالات متحده

در حالی که برخی ممکن است شمار تلفات عابرین پیاده را به نحوی غیرقابل اجتناب عنوان کنند اما تجربه اخیر کشورهای اروپایی نشان می‌دهد که هیچ یک از اِلِمان‌های زندگی مدرن امروزی –اروپایی ها دارای بالاترین میزان مالکیت خودروی شخصی و استفاده از تلفن‌های همراه هوشمند هستند- نتوانسته در اهتمام آنها برای کاستن از میزان تلفات عابران پیاده در این کشورها تاثیر بگذارد.

در واقع، درست زمانی که آمار مرگ و میرعابران پیاده در ایالات متحده افزایش می‌یافت، این آمار در اروپا کاهش پیدا می‌کرد.

در آخرین دوره ۹ ساله که از داده‌های اروپایی در دسترس است، مرگ و میر عابرین پیاده از  ۸ هزار و ۳۴۲ نفر به ۵ هزار و ۳۲۰ تن کاهش یافته است و این یعنی ۳۶ درصد کاهش در میزان مرگ و میر.

در واقع این داده‌ها نشان می‌دهد که طی دهه گذشته، اروپا و ایالات متحده موقعیت خود را در نرخ مرگ و میر عابران پیاده با هم عوض کرده اند.

در دهه گذشته تعداد مرگ و میر عابران پیاده در هر یک میلیون نفر در اروپا بالاتر از نرخ آن در آمریکا بود اما در حال حاضر نرخ مرگ و میر عابران پیاده در ایالات متحده در هر یک میلیون نفر ۷۵ درصد بالاتر از اروپا است.

نمودار زیر، تغییر در میزان مرگ و میر عابران پیاده را در ۹ سال گذشته و براساس اطلاعاتی که از اروپا و آمریکا در دسترس است، مقایسه می‌کند.

شایان ذکر است که با اینکه پیاده روی در اروپا امری بسیار رایج است و خیابان‌ها بطور کلی باریک‌تر از خیابان‌های آمریکا هستند به طوری که در شهرهای بزرگ، حتی چیزی به عنوان پیاده رو وجود خارجی ندارد و عابران پیاده راهشان را با اتومبیل ها به اشتراک می‌گذارند، با این وجود این، در حال حاضر اروپا سرانه تلفات عابران پیاده کمتری نسبت به ایالات متحده دارد.

آمریکایی ها کمتر پیاده روی می‌کنند اما بیشتر می‌میرند

داده های این گزارش مطمئنا برای طرفداران برنامه کاهش تلفات حمل و نقل «ویژن زرو» (Vision Zero ) دلسردکننده و یأس‌آور خواهد بود چرا که از طرفی طرفدارن این برنامه مدعی هستند که با یک برنامه اقتصاد کاملا مدرن و با به کار گیری تکنولوژی تعداد زیاد خودرو نمی‌تواند عاملی برای افزایش تلفات عابرین پیاده باشد اما از طرف دیگر آمارها نشان می‌دهند که ایالات متحده در این رابطه در مسیری پراشتباه قدم گذاشته است.

آخرین آمار در دسترس در این رابطه به سال ۲۰۱۶ برمی‌گردد یعنی جایی که ۵ هزار و ۹۸۷ عابر پیاده در سوانح ترافیکی در ایالات متحده جان باخته اند و این یعنی در هر یک و نیم ساعت،  یک عابر پیاده در آمریکا جان خود را از دست می‌دهد.

علاوه بر این، در سال ۲۰۱۵، تقریبا ۱۲۹ هزارعابر پیاده برای درمان آسیب‌های ناشی از برخورد با وسایل نقلیه در بخش اورژانسی آمریکا تحت درمان قرار گرفتند.

به این آمار باید این نکته را هم اضافه کنیم که عابران پیاده ۱.۵ برابر بیشتر از مسافران حاضردر کابین اتومبیل کشته می‌شوند.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر قرار دارند؟

بزرگسالان سالمند / در سال ۲۰۱۶، عابرین پیاده ۶۵ سال و بالاتر ۲۰ درصد بیشتر از سایر شهروندان در معرض کشته شدن از طریق سوانح ترافیکی قرار داشتند.

این در حالی است که این گروه سنی حدود ۱۵درصد از آمار کلی مصدومان و مجروحان عابر پیاده در سال ۲۰۱۵ را نیز تشکیل می‌دهند.

کودکان/ در سال ۲۰۱۶، از هر ۵ کودک زیر ۱۵ سال یک نفر که در سوانح ترافیکی کشته شده، عابر پیاده بوده است.

رانندگان و عابران پیاده که الکل مصرف کردند/ تقریباً نیمی (۴۸ درصد) از تصادفاتی که منجر به مرگ و میر عابران پیاده شده، مربوط به رانندگان یا عابران پیاده تحت تأثیر مصرف الکل بوده است.

در این رابطه باید این نکته را هم اضافه کنیم که یک نفر از سه نفر(۳۳ درصد) از تصادفات منجر به مرگ و میر یک عابر پیاده با غلظت حداقل ۰.۰۸ گرم الکل در خون در هر دسی لیتر و ۱۳درصد شامل یک راننده با حداقل ۰.۰۸ گرم دردسی لیتر بوده است.

عوامل خطر دیگر

طبق این آمار علاوه براین، سرعت بالای خودروها «احتمال برخورد یک عابر پیاده با خودرو» و به طور همزمان «شدت آسیب» را افزایش می ‌هد.

بیشترین مرگ و میر عابرین پیاده در آمریکا در مناطق شهری، مکان‌های غیرتقاطع و به هنگام شب رخ می‌دهند.

انتهای پیام/