به گزارش قدس آنلاین به نقل از روابط عمومی محیط زیست گیلان ، قربانعلی محمدپور با بیان اینکه با تأیید کارشناسان IUCN در چهل و سومین اجلاس یونسکو، جنگل‌ های هیرکانی به عنوان دومین میراث طبیعی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید،گفت: جنگل های هیرکانی نوار سبزی به طول ۸۵۰ کیلومتر و مساحت یک میلیون و هشتصدو پنجاه هزار هکتار هستند که سواحل جنوبی دریای خزر را پوشانده اند. نام این جنگل ها از نام قدیم گرگان که در گذشته هیرکان خوانده می شد و به معنی سرزمین گرگهاست، گرفته شده است.

وی افزود: منطقه ای جنگلی در کرانه جنوبی دریای خزر و شمال رشته کوههای البرز که غنا و تنوع زیستی، گونه های بومی، نادر و منحصر به فرد گیاهی و جانوری و زیبایی حیرت انگیز طبیعی اش چشم هر بیننده ای را به خود خیره می کند. این جنگلها باقی مانده جنگلهای پهن برگ خزان کننده از ۲۵ تا ۵۰ میلیون سال پیش هستند و مرز درختی درآنها از ۲۸- متر تا ۲۵۰۰ الی ۲۸۰۰ متر از سطح دریا امتداد دارد.

محمدپور با بیان اینکه بسیاری از گونه های گیاهی موجود در این جنگلها امروزه به صورت فسیل در اروپا یافت می شوند ، ادامه داد:به همین دلیل از این جنگلها به عنوان فسیل زنده یاموزه طبیعییاد می شود.

مدیرکل حفاظت محیط زیست گیلان تصریح کرد:عصر یخبندان و از بین رفتن جنگلهای اروپا و آمریکا به دلیل سرمای بسیار زیاد، این جنگلها به دلیل وجود اقلیم معتدل ناشی از وجود دریای خزر و رشته کوههای البرز به حیات خود ادامه داده و پس ازاتمام دوره یخبندان گونه های گیاهی از این جنگلها به اروپا و شمال آمریکا گسترش یافت؛ به همین دلیل از این جنگلها به عنوان مادر جنگلهای جوان اروپا و شمال آمریکا یاد می شود.

وی خاطرنشان کرد: از گونه های درختی منحصر بفرد هیرکانی می توان به گونه انجیلی اشاره کرد که با رنگ های منحصر بفرد طبیعی خود در پاییز جلوه ای خاص به این جنگلهای بی نظیر می بخشد که تنها منطقه پراکنش طبیعی آن سواحل جنوبی دریای خزر است.

محمدپور تصریح کرد: این جنگلها در گذشته ای نه چندان دور قلمرو پستانداران بزرگی چون ببر مازندران بوده است که به دلیل شکار بیشاز حد و از بین رفتن زیستگاه منقرض شد.

وی با بیان اینکه امروزه پستانداران مهمی جنگلهای هیرکانی را پناهگاه خود قرار داده اند که از آن جمله می توان به پلنگ، کل و بز، و گربه وحشی اشاره کرد که از جمله پستانداران در معرض خطر لیست IUCN هستند، گفت: گونه پلنگ موجود در جنگلهای هیرکانی بزرگترین زیرگونه از این جنس بوده و ایران بزرگترین جمعیت این گونه در جهان را دارا است و پارک جنگلی گلستان و منطقه البرز مرکزی یکی از بهترین زیستگاههای این گونه محسوب می شود.