به گزارش قدس آنلاین، به تازگی شورای مرکزی کانون فیلمنامه‌نویسان سینمای ایران در راستای صیانت کاری و دفاع از حقوق صنفی فیلمنامه نویسان و پس از بحث و بررسی‌های کارشناسی به اتفاق آرا، نرخ پایه دستمزد قراردادهای نگارش فیلمنامه را در سال ۱۳۹۸ مصوب کرده است.

نرخ پایه‌ پیشنهادی کانون برای انواع نگارش فیلمنامه‌های داستانی به این شرح اعلام شده که براساس آن برای نگارش فیلمنامه‌ سینمایی مبلغ ۸۰ میلیون تومان به‌عنوان رقم پایه پیشنهاد شده است. این رقم به عنوان کف قرارداد مطرح شده و افزایش مبلغ قرارداد تا چند برابر این رقم نیز غیرمنطقی نیست. در این بند از تعیین دستمزدها ذکر شده که مناسبات و ملاحظه‌های حرفه‌ای مانند سابقه و تجربه فیلمنامه‌نویس، ژانر فیلمنامه، زمان موردنیاز برای تحقیق و پژوهش، حضور سفارش‌دهنده بین‌المللی و... می‌تواند در افزایش نرخ پایه موثر باشد.

همچنین برای نگارش فیلمنامه هر قسمت سریال‌های تلویزیونی مبلغ ۱۵ میلیون تومان به‌عنوان رقم پایه اعلام ‌شده است. مبلغ اعلام‌شده، حداقل دریافتی برای هر قسمت است و هزینه‌های پژوهش باید جداگانه پرداخت شود. علاوه بر این برای هر قسمت فیلمنامه‌ سریال‌های رسانه خانگی نیز مبلغ ۳۰ میلیون تومان به عنوان حداقل رقم پایه‌ قرارداد پیشنهاد ‌شده است.

در پایان این متن منتشره ذکر شده که این نرخ‌ها تا پایان سال ۱۳۹۸ اعتبار دارند و شورای مرکزی کانون فیلمنامه‌نویسان‌ از همه اعضای صنف خواسته تا در جهت حفظ حقوق خود و همکاران‌شان با رقمی کمتر از این ارقام، قرارداد نگارش فیلمنامه‌ای را امضاء نکنند.

به نظر می رسد تعیین میزان کف دستمزدها با باز نگاه داشتن شاهراه‌هایی در امکان افزایش دستمزد، نتیجه مبتنی بر قاعده و متفاوت از آنچه تاکنون وجود داشته ایجاد نکند و اگرچه باید از این به بعد دستمزدها طبق موارد مطرح شده پرداخت شوند اما با در نظر گرفتن امتیازاتی که در بالا هم ذکر شده به سادگی می‌توان دستمزد را به رقمی بسیار بالاتر از میزان حداقلی آن رساند. از سویی دیگر فیلمنامه هایی که اعتبارشان کمتر از 80، 30 و 15 میلیون تومان است نیز به طور خودکار کف دریافتی شان را از این مبالغ آغاز خواهند کرد. در نگاهی دیگر اما شاید یکی از نکات مثبت این طرح را بتوان ضابطه مندی در پرداخت حداقلی و شکل گیری رده بندی کیفی فیلمنامه ها و فیلمنامه نویسان عنوان کرد که در طولانی مدت می تواند سطح دستمزدها و نحوه پرداخت را قاعده مند کند.

در پرداخت دستمزدها با قاعده و ضابطه‌ای روبه‌رو نیستیم

رضا مقصودی فیلم‌نامه‌نویس باسابقه و کارگردان سینما درباره تأثیر این طرح در شکل گیری دستمزدهای عادلانه می‌گوید: در فضای شغلی ما و در حوزه فیلمنامه نویسی یک آشفتگی در میزان دستمزدها و مبالغ پرداختی وجود دارد و متأسفانه در این میان با هیچ ضابطه و قاعده‌ای روبه‌رو نیستیم. بسیاری اوقات فیلمنامه نویسانی هستند که با من یا با دیگر دوستان تماس می‌گیرند و درباره میزان دستمزدشان در ازای نگارش فیلمنامه‌های سینمایی می‌پرسند و به دلیل اینکه چیزی از میزان دستمزدها نمی‌دانند به مشکل برمی‌خورند و شاید مورد بی انصافی هم واقع شوند. از طرفی هم خیلی‌ها به دلیل اینکه تازه وارد این عرصه شدند و اولین باری است که فیلمنامه نوشته اند، نمی‌دانند در مقابل دریافت چه مبلغی باید فیلمنامه خود را واگذار و بابتش چه میزان دستمزدی دریافت کنند و چون در این فضاها و مناسبات کاری وجود ندارد دچار ابهام می‌شوند.

فیلمنامه نویس و کارگردان «خجالت بکش» ادامه داد: طبیعتاً این اتفاق باید یک زمانی رخ بدهد و کسی باشد که آنها را راهنمایی کند. این در واقع یک راهنمایی عمومی برای کلیه کسانی است که در این عرصه فعالیت می‌کنند و یکسان شدن تصمیمات مالی در این زمینه و به بیانی دیگر ساماندهی دستمزدها امر معقولی است که اگر اتفاق بیفتد خیلی خوب است. بهرحال در دنیا رتبه بندی های مالی امر معمولی است و جریان دارد و براساس گرید و درجه بندی افراد، دستمزدها مشخص می‌شود. به نظرم قاعده مند شدن دستمزدها در همه عرصه های تولید سینمایی باید اتفاق بیفتد و خوشبختانه کانون فیلمنامه‌نویسان سینمای ایران نیز نخستین گام را برداشته است. گرچه ممکن است خطاها و بی‌دقت‌هایی در همین ابتدای راه وجود داشته باشد اما همین گام اول بسیار مهم است و باید برداشته می شد که آن را مثبت ارزیابی می‌کنم. حال ممکن است در این روند بحث‌هایی هم پیش بیاید که می‌توان راجع به آن بحث و گفت‌وگو کرد و ضعف ها را تقلیل داد.

قیمت گذاری باعث می شود فیلمنامه نویس بداند کجا ایستاده است 

مقصودی با بیان اینکه این قیمت گذاری در واقع برای ما یک مبنای متوسط است و فیلمنامه نویس خودش را با این معیار و مبنای متوسط محک می‌زند، ادامه می‌دهد: این قیمت گذاری‌ها باعث می‌شود فیلمنامه نویس بداند کجا قرار می‌گیرد و براساس آن می‌تواند خودش را بسنجد. این که یک فیلمنامه متوسط در چه جایگاهی قرار می‌گیرد، نشئت گرفته از همین شفافیت در مبناگذاری است. حال اگر سطح فیلمنامه نویس از حد متوسط هم بالاتر رفت قیمت براساس آن بالاتر می‌رود و اگر پایین‌تر بود طبعاً قیمت هم براساس آن کاهش پیدا می‌کند. این قاعده‌مند شدن اتفاق خوبی است و باید بپذیریم پرداخت دستمزدها باید براساس قواعد و ضوابطی باشد تا از این بی نظمی خارج شود. چرا که در بی قاعدگی هرکس هرچه می‌خواهد می‌گوید و قیمت بدهد، چه گران و چه ارزان.

فیلمنامه نویس «من سالوادور نیستم» تأکید می‌کند: این اتفاق نه در فیلمنامه نویسی بلکه در بخش بازیگری هم باید رخ بدهد و ضابطه مند شود. اینکه چطور می توان این بخش را کنترل کرد دقیقاً به سازماندهی صنوف سینمایی برمی گردد. ما هنوز به طور دقیق نتوانسته ایم این سازماندهی را انجام دهیم. همین گریدبندی که در فیلمنامه نویسی مطرح کردم، در میان بازیگران و حتی خود فیلمنامه نویسان هم باید رخ دهد. در حال حاضر ما فیلمنامه نویس درجه یک، دو و سه نداریم و سطوح بازیگران یا فیلمنامه نویسان مشخص نشده است. به طور مثال الان نمی‌توانیم به یک فیلمنامه نویس بگوییم تو درجه دو هستی! اصلاً هیچ کس از درجه یک پایین تر نیست. اما وقتی این درجه بندی براساس قیمت دستمزدها که نشئت گرفته از میزان کیفیت است، ایجاد شود سره از ناسره معلوم شده و می‌توانیم بر مبنای آن سطح یک فیلمنامه نویس را هم مشخص کنیم. اما در حال حاضر این گونه نیست و هرکس هر قیمتی بخواهد می‌دهد و شرایط ضابطه مند نیست.

اقتصاد واقعی در شبکه نمایش خانگی فعال است

مقصودی به فیلمنامه نویسی در سریال های تلویزیونی اشاره می کند و می گوید: این را باید در نظر داشته باشیم که در فیلمنامه سریال‌های تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی دو قیمت مجزا عنوان شده است که به نظرم باید شبکه نمایش خانگی را معیار قرار داد، زیرا اقتصاد واقعی آنجا فعال است و به سادگی می توان فهمید این سریال ها چقدر گردش مالی دارند. اما تلویزیون به دلیل این که زورش زیاد است قیمت‌هایش را پایین می‌آورد. در حالی که اگر تلویزیون هم دنبال کیفیت بهتری است باید بتواند این قیمت ها را در شرایط بهتری مصوب کند.

فیلمنامه نویس « لیلی با من است» با بیان اینکه این قیمت گذاری به عنوان یک مبنا بسیار قابل قبول است، عنوان می‌کند: الان کم نیستند کسانی که به دلیل ناآگاهی از قیمت‌ها فیلمنامه‌های خود را به مبلغ پایین می‌فروشند و تهیه کنندگان هم برای پرداخت دستمزد کمتر ارزش های فیلمنامه را نادیده می گیرند. علاوه بر این که فرد مشکل مالی هم دارد و می‌خواهد یک پولی بگیرد و برود. در حالی که این روند به فیلمنامه نویسان دیگر هم آسیب می‌رساند.

مقصودی درباره میانگین مبالغ دریافتی از سوی فیلمنامه نویسان و سنخیت ارقام ذکر شده توسط کانون فیلمنامه نویسان با دستمزدهای فعلی می‌گوید: به نظرم همین حدود است و البته دیده شده که مبالغی چه بسا بیشتر از این میزان و حتی کمتر هم به فیلمنامه نویسان داده شده، اما متوسط همین میزان است و بایستی همین را معیار قرار داد و چیزی که مطرح شده غیرمنطقی نیست. البته فراموش نکنیم که رتبه بندی و قیمت گذاری مسئله‌ای است که دیر یا زود باید اتفاق بیفتد و زمینه‌های دیگری هم وجود دارد که باید فراهم شود تا این اتفاق بهتر رخ دهد.

انتهای پیام/