ضرب و شتم کارکنان اورژانس نصرآباد تربت‌جام و آسیب رساندن به خودرو اورژانس ۱۱۵ توسط همراهان بیمار در مرداد ماه گذشته و همچنین کتک خوردن تکنسین‌های اورژانس مشهد تا حد آسیب‌رسانی مغزی به یکی از کارکنان و بستری شدن وی در بیمارستان در کنار تخریب و ایجاد خسارت ۷۰ میلیونی به خودرو اورژانس در تربت حیدریه که همگی به فاصله کمی از هم روی داد همه و همه نشان از رشد بی‌رویه پدیده‌ای مذموم در جامعه دارد که بر فشارهای شغلی کارکنان اورژانس در خراسان رضوی افزوده است.

بنابر آخرین آمار ارائه شده، تعداد کارکنان اورژانس ۱۱۵ در مناطق زیرپوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ۸۵۰ نفر است که ۵۰۰ نفر از این تعداد در مشهد انجام وظیفه می‌کنند. همچنین سالانه ۳۲۰ هزار مأموریت در مناطق زیرپوشش دانشگاه یاد شده، انجام می‌شود که ۲۵۰ هزار مورد آن مربوط به شهر مشهد است. حال آنکه دانشگاه یادشده موظف به خدمت‌رسانی به بیش از ۵ میلیون نفر از ساکنان خراسان رضوی و جمعیت کثیری از زائران و مسافران است.

  تأثیر نبود امنیت شغلی بر سلامت جامعه

از این رو مأموران فوریت‌های پزشکی به دلیل تنوع خدمات و فشارهای حرفه‌ای با چالش‌های متعددی مواجه هستند که از این موارد می‌توان به رفتارهای پرخاشگرانه و حتی خشونت‌بار همراهان بیمار اشاره کرد.

 محمد علیشاهی، مسئول روابط عمومی فوریت‌های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در این باره می‌گوید: در حال حاضر آماری از خشونت علیه کارکنان فوریت‌های پزشکی وجود ندارد، چراکه به خصوص در زمینه خشونت کلامی کارکنان این حوزه با نجابت و صبوری چشمپوشی کرده و گزارشی مطرح نمی‌شود. البته بنابر شواهد این قضیه در ماه‌های اخیر رشد قابل تأملی داشته است.

وی همچنین می‌افزاید: رشد این رویه مذموم در کشور و خراسان رضوی به دلایل مختلفی اتفاق افتاده، از جمله ضعف سواد حقوقی شهروندان به دلیل ناآگاهی از قوانین و ضوابط برخورد با نیروهای دولتی است. این امر نیز می‌تواند به دلیل کاستی‌هایی باشد که در زمینه آموزش و فرهنگ‌سازی مشهود است. از همین رو در زمینه رویارویی هموطنان با شرایط بیماری نزدیکان نیز آموزشی وجود ندارد.

علیشاهی با تأیید وجود ضعف‌هایی در زمینه تجهیزات و امکانات فوریت‌های پزشکی، خاطرنشان می‌کند: چنانچه به هنگام وقوع حوادث، شهروندان در تماس با مراکز فوریت پزشکی، اطلاعات کافی ارائه کرده و با نیروهای فعال در این عرصه همکاری داشته باشند، بی‌شک روند امدادرسانی هدفمند و با سهولت انجام می‌گیرد. حال آنکه در عمل چنین رویه‌ای را شاهد نیستیم.

وی تأکید می‌کند: امنیت شغلی از نکات جدی برای فعالیت کارکنان در جهت ارائه خدمت است. این در حالی است که فعالان حوزه فوریت‌های پزشکی به دلیل ذات حرفه‌ای خویش ناگزیرند در فضاهای ناایمن حاضر شوند. بنابراین چنانچه این فضای ناامن بنابر دلایلی همانند رفتارهای پرخاشگرانه همراهان مصدوم؛ تشدید شود، عملکرد مأموران فوریت‌های پزشکی تحت تأثیر قرار می‌گیرد که پیامدهای آن می‌تواند در نحوه خدمت‌رسانی به مصدومان اثرگذار باشد.

  علل بروز رفتارهای خشونت بار

دکتر سیدمهدی شریفی، دبیر انجمن علمی طب اورژانس، شاخه خراسان رضوی درباره علل بروز رفتارهای خشونت‌بار همراهان بیمار با مأموران فوریت‌های پزشکی، می‌گوید: به دلایل مختلفی شاهد کاهش آستانه تحمل مردم در جامعه هستیم. وقتی فردی از خانواده‌ای دچار حادثه و مصدومیت می‌شود، همین قضیه منجر به بروز استرس مضاعفی شده و ظرفیت تحمل افراد را کاهش می‌دهد؛ به این ترتیب شاهد افزایش رفتارهای پرخاشگرانه و خصمانه همراهان بیمار هستیم. این وضعیت نیز تنها به فعالیت‌های پیش بیمارستانی خلاصه نشده و حتی در بخش‌های اورژانس بیمارستان‌ها مکرر شاهد خشونت اطرافیان بیمار با کادر درمانی هستیم.

وی تأکید می‌کند: بنا بر تجربه بارها شاهد خشونت علیه کارکنان فوریت‌های پزشکی هستیم درحالی که حتی یک بار نشنیدیم این افراد از خود دفاع کرده باشند. همچنین این رفتار پرخاشگرانه تأثیری بر نحوه خدمت‌رسانی آن‌ها نداشته است. به هر روی کارکنان فوریت‌های پزشکی در بخش پیش‌بیمارستانی و بیمارستانی جزو مظلوم‌ترین و زحمتکش‌ترین قشر جامعه پزشکی و درمانی محسوب می‌شوند.

  چالش‌های سلسله‌وار

یکی از فعالان حوزه سلامت که تحقیقاتی در این زمینه انجام داده هم می‌گوید: بنا بریافته‌های موجود در بسیاری از موارد حجم فشارهایی که نیروهای فوریت‌های پزشکی متحمل می‌شوند حتی بیش از فشارهای کارکنان دیگر نهادهای امدادی است. از علل این امر نیز می‌توان به بی‌توجهی نسبت به حقوق حرفه‌ای آن‌ها اشاره کرد. به طوری که با وجود تعداد افراد فعال، حجم مأموریت‌ها بالا بوده و در فضای کاری نیز امکانات رفاهی چندان مهیا نیست. حال آنکه فعالان این حوزه، در مأموریت‌های خود ناگزیرند پاسخگوی انتظارات بحق یا ناحق مصدومان و همراهان آن‌ها نیز باشند. نکته دیگر اینکه سرصحنه همه مأموران فوریت‌های پزشکی را می‌بینند درحالی که در فرایند امدادرسانی به مصدومان، تنها این گروه نقش‌آفرین نیستند و دیگر زیرساخت‌های جامعه همانند فرهنگ ترافیکی، امکانات درمانی و نحوه سیاست‌گذاری‌های کلان نیز اثرگذار است.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/