مهدی فضائلی/

 درباره اربعین زیاد گفته شده و شنیده ایم، اما هم تکرارش لازم است و هم ناگفته‌ها و ناشنیده‌هایش همچنان بی‌شمار.  بسیار دیده و شنیده‌ایم که در این بزرگترین اجتماع بشری تاریخ، سن موضوعیتی ندارد و از اطفال چند روزه تا پیرمردها و پیرزن‌های نود ساله حضور دارند. جنسیت هم موضوعیتی ندارد و چه بسیار بانوانی که جلوتر از مردان حرکت می‌کنند و حتی مشوق مردانشان هستند.

 سالامت جسمی نیز اینجا رخت می‌بندد و کم نیستند معلولان و بیمارانی که با وجود بیماری ها و معلولیت‌های شدید این راه را طی می کنند.

 ملیت و قومیت و نژاد و مذهب نیز در مراسم باشکوه اربعین موضوعیتی ندارد، هر چند غلبه با شیعیان اســت و مردم با کرامت عراق سواد و طبقه اجتماعی و امثال این ویژگی ها که قبل و بعد از اربعین تعیین کننده هســتند، در این اجتماع رنگ می بازد و مثلاً تاجر یا استاد دانشگاهی یا مهندس راه و ساختمان هایی را می‌بینی که به کارهایی ظاهراً پست از قبیل تمیز کردن کفش زائران، شستن سرویس های بهداشتی و روغن مالیدن به پای زائران مشغولند و آن را افتخار و توفیقی برای خود می دانند و به آن مباهات می‌کنند!

 از همه این اتفاقات و صدها برابرش که مجربین این راه ســراغ دارند، می خواهم دو نکته را استفاده کنم. نخست اینکه در این اجتماع بی‌مانند همه قیدها و هویت‌ها در یک نقطه ذوب می شوند و آن «حسین» است.

 اینجا فقط یک هویت برجســته و هویداســت و آن هویت «حسینی» بودن است.

 #الحسین-یجمعنا یعنی همه این واقعیت ها. شاید یکی از نقطه اتصالات اربعین با تمدن نوین اســلامی نیز همین به حاشیه رفتن هویت ها در برابر عظمت و شکوه هویتی بزرگتر باشد! نکته دوم هم به پایان رسیدن تمام بهانه هاست!

 اربعین جایی برای هیچ بهانه ای باقی نمی‌گذارد. فقیر یا غنی، سالم یا بیمار و معلول، زن یا مرد، پیر یا جوان، شهری یا روستایی، مسلمان یا غیر مسلمان یا هر چیز دیگری اینجا معنی و مفهوم ندارد و این از ویژگی‌های خود عاشورا و نهضت حسین بن علی (ع) ریشه گرفته است.

 در ادامه نهضتی که رهبر و مقتدایش طفل ۶ ماهه تا پیرمردهایی چون حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه را قربانی کرده است و اصحابش از غلا م سیاه به ظاهر بد بو تا جوان مسیحی خوش آب و رنگتازه مسلمان شده خود را فدا کرده‌اند و برادر و فرزند را تقدیم کرده و سرانجام هم خواهری به عظمت زینب (س) و دیگر زنان و کودکان و فرزندانش را به اسارت برده‌اند، کدام بهانه می‌تواند عرض اندام کند؟ آری اینجا یعنی اربعین، تمام بهانه‌ها به اتمام می رسد.