میراحمد رضا مشرف/
در شرایطی که بر اساس برنامهریزی کمیسیون انتخابات افغانستان امروز باید نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری در این کشور اعلام میشد، شواهد و قرائن نشان میدهد که این اعلام نتایج یک بار دیگر(۲۷ مهرماه نخستین تاریخ تعیین شده بدین منظور بود) به تعویق خواهد افتاد.
گویا این بار جنجالی بزرگ بر سر بازشماری آرا پیش آمده که علاوه بر رقبای انتخاباتی، اعضای کمیسیون انتخابات را نیز رو در روی یکدیگر قرار داده است. بر همین اساس کمیسیون انتخابات تصمیم گرفته تا از مجموع ۲۶ هزار حوزه رأی گیری، آرای بیش از ۸ هزار مرکز را مورد باز شماری قرار دهد.
در حالی که کمیسیون دقیقاً مشخص نکرده که این باز شماری به چه دلیل و یا به درخواست چه کسانی انجام میگیرد، تمامی نامزدهای انتخاباتی به جز تیم انتخاباتی رئیس جمهور اشرف غنی، این باز شماری را نپذیرفته و در برخی حوزه ها نیز مانع انجام آن شدهاند. با توجه به پافشاری شدید نامزدهای انتخاباتی و در رأس آنها عبدالله عبدالله بر مواضع خود چشمانداز روشنی برای خروج از این بن بست وجود ندارد.
در عین حال تنشها و اختلاف نظرهای به وجود آمده بر سر این مسئله در کمیسیون انتخابات نیز دشواری کار را دو چندان میکند. در چنین فضای ملتهبی، کشورها و سازمانهای بینالمللی که بخشی از حمایت مالی از این انتخابات را بر عهده داشتهاند به مدعیان پشت پرده این انتخابات تبدیل شدهاند.
بدین ترتیب با در نظر گرفتن رخدادهای انتخاباتی اخیر و در کنار آن ارائه بحثهایی همچون میزان مشارکت بسیار پایین مردم و جدالهای گذشته بر سر اولویت برگزاری انتخابات و یا پیگیری فرایند صلح، نباید انتظار داشت که آینده سیاسی افغانستان از دل چنین انتخاباتی بیرون بیاید. اطلاعیهای که به تازگی شورای نامزدهای ریاست جمهوری منتشر کرد، کاملاً گویای همین مسئله است.
آنها در حالی که خود نامزدهای همین انتخابات بودهاند، مشروعیت آن را اینچنین به چالش میکشند: «شورای نامزدان بر این باورند که سراسری و عادلانه بودن انتخاباتی که از میان ۱۵ میلیون نفر دارای شرایط تنها ۵/۱ میلیون نفر رأی دهنده داشته باشد و در آن تقلب گسترده و سیستماتیک صورت گرفته باشد، زیر سؤال است».
اما در سوی دیگر اقدامات و تصمیمات اخیر اشرف غنی هم شائبههایی را بهوجود آورده است. در شرایطی که وی پیش از این اولویت اصلی خود را انتخابات ریاست جمهوری قرار داده بود، اکنون و در شرایطی که هنوز نتایج انتخابات معلوم نشده، خود را به شدت پیگیر فرایند صلح نشان میدهد و در این راستا هیئتی را پنهانی برای مذاکره با طالبان به قطر میفرستد و یا دستور آزادی رؤسای شبکه حقانی را از زندان صادر میکند. اقداماتی که احتمالاً در راستای رضایت و خشنودی آمریکاییها انجام میشود. البته انفجار روز گذشته در کابل اگر با مسئولیت طالبان انجام شده باشد، میتواند به نوعی دست رد طالبان به پیشنهاد صلح اشرف غنی تلقی شود.
در نهایت باید گفت که شرایط کنونی افغانستان متأسفانه ما را به سوی این نتیجهگیری نا امید کننده سوق میدهد که نقش انتخابات در آینده این کشور روز به روز کمرنگتر میشود و تصاحب قدرت بازهم از چارچوبها و مجاری قانونی دور شده و به روال آشفته گذشته، یعنی زد و بند ها و توافقات سیاسی پشت پرده نزدیک شده است. تردیدی نیست که این شرایط بیش از همه برای طالبان رضایتبخش است؛ چرا که مواضع آنها را در مورد نظام سیاسی کنونی افغانستان و مشروعیت فرایند انتخابات تقویت میکند. دور از ذهن نخواهد بود اگر مذاکرات آینده آنها برای صلح در شرایط خلأ حضور یک دولت منسجم در کابل انجام شود.
نظر شما