قدس آنلاین: در بخش سخن سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای «رای الیوم» آمده است: کسی که درباره بندهای مندرج در بیانیه پایانی، که در پایان چهاردمین نشست کشورهای تضمین‌کننده عملیات آستانه (یعنی روسیه، ترکیه و ایران) در روز چهارشنبه در شهر «نور سلطان» صادر شد، تامل کند، تصور می‌کند که بیشتر (بندهای) بیانیه، نه تمامی‌شان، مطالبات دولت سوریه را برآورده می‌کند، گویا که هیئت رسمی سوریه، که در کنار هیئتی از معارضان مسلح در آن مشارکت داشته، این بیانیه را تنظیم و تدوین کرده است.
برای این‌که در کلیات غرق نشویم، می‌خواهیم درباره نقاط محوری، که در بیانیه آمده است تامل کنیم تا نتیجه‌گیری ذکر شده خود را مورد تایید قرار دهیم:
نخست: سه کشور تضمین‌کننده، یعنی روسیه، ترکیه و ایران، نگرانی‌شان را از حضور گروه‌های تروریستی در ادلب ابراز کرده و بر هماهنگی فیما بین برای نابود کردن آنها متعهد شده‌اند.
دوم: سه کشور تضمین‌کننده با تحمیل حقایق جدید میدانی به بهانه مبارزه با تروریسم، از جمله «دولت‌های خودمختار غیرقانونی» مخالفت کرده‌اند؛ که اشاره مستقیم آنها به گروه‌های مسلح کُردی و به‌ویژه «نیروهای دموکراتیک سوریه» و «نیروهای مدافع کُرد» هستند.
سوم: مخالفت با اقدامات جدایی‌طلبانه‌ای، که اتحاد سیاسی در سوریه و تمامیت ارضی آن را هدف قرار می‌دهد و امنیت ملی کشورهای همسایه را تهدید می‌کند.
چهارم: مخالفت با سیطره بر منابع نفت و گاز سوریه، یعنی هر گونه نقل و انتقال آن به صورت غیرقانونی.
پنجم: محکوم کردن حملات اسرائیل به اراضی سوریه.
ششم: امنیت و ثبات طولانی‌مدت در شمال سوریه تنها از طریق حفظ حاکمیت این کشور و تمامیت ارضی آن ایجاد می‌شود.
این بیانیه مشترک، که یکی از قوی‌ترین بیانیه‌های صادر شده در جریان عملیات آستانه محسوب می‌شود، در وهله نخست یعنی این‌که توافقی بین کشورهای تضمین‌کننده درخصوص یک‌سره کردن نبرد در ادلب و سرکوب کردن گروه‌های تندرو در این استان است همچنان‌که به این معن است که ترکیه به نیروهای روسیه و سوریه برای انجام چنین ماموریتی چراغ سبز نشان داده است.
ولی (بندی)، که بر مخالفت با «سیطره» بر منابع نفت سوریه و انتقال غیرقانونی آن تأکید شده است، بدین معنی است که سه کشور تضمین‌کننده با حضور اشغالگرانه آمریکا در شرق فرات مخالف هستند، درست همانطور که با بهره‌برداری از چاه‌های نفت و گاز جهت تامین مالی گروه‌های کُرد مسلح مخالف هستند و بر بازگشت تمامی درآمدها به دولت سوریه تأکید دارند.
این توافق بین سه کشور (روسیه، ایران و ترکیه) ممکن است عنوانی برای استراتژی عملیاتی، در دو بخش سیاسی و نظامی آن، در ارتباط با بحران سوریه در سال جدید میلادی باشد و راه را برای آغاز دو عملیات، نخست بازسازی و دوم، سیاسی و تدوین قانون اساسی در مرحله بعدی هموار کند.
مقابله هواپیماهای «سوخوی» روسیه از نوع پیشرفته «۳۵» با جنگنده‌های اسرائیلی، که در صدد انجام حملاتی علیه اهداف سوریه در پایگاه نظامی «تیفور» بودند که مانع از موشک‌پرانی آنها شدند، شاید اجرای دقیق بندی است که حملات اسرائیل به اراضی سوریه را محکوم می‌کند.
آیا بحران سوریه به نقطه پایانی خود نزدیک می‌شود، به گونه‌ای که سال ۲۰۲۱ آغاز انتقال سیاسی، آشتی فراگیر، تکمیل آزادسازی و بازپس‌گیری تمامی مناطق سوریه و استرداد آنها به حاکمیت دولت باشد؟ ما این احتمال را با نگاهی به روند جدید عملیات آستانه، بعید نمی‌دانیم. پوتین به خوبی می‌داند.
انتهای پیام/
نظر شما