حسین مروج/

پرستاری می‌تواند یکی از راه‌های نزدیکی به خداوند و دستیابی به کمال انسانی باشد. چنین نگرشی به شغل پرستاری، نشاط و علاقه ویژه‌ای در پرستاران ایجاد می‌کند. آنان به کار خود، به عنوان وظیفه‌ای الهی- انسانی می‌نگرند. در این میان پرستاری در بیمارستانی که متعلق به امام رئوف و سلطان دل‌ها، حضرت اباالحسن الرضا(ع) است لذت و معنای دیگری دارد.

آنچه در ادامه می‌خوانید واگویه‌های شماری از پرستاران بیمارستان رضوی و حس و حالشان در لباس سفید خدمت است. 

تکتم تورده/ 12 سال سابق خدمت: پرستاری را دوست دارم و خوشحالم که به نوعی خادم امام رضا(ع) هستم. دوست دارم امام هشتم(ع) این خدمت ناقابل را از ما قبول کنند. خود آقا ما را برای خدمت در بیمارستانشان دعوت کرده‌اند. از لطف حضرت، بی‌نهایت سپاسگزارم.

مژگان امینی/ 25 سال سابقه خدمت: از شغلم که بازنشسته شوم دلم می‌گیرد چون هم کارم را دوست دارم و هم علاقه خاصی به خدمت در دستگاه امام رضا(ع) دارم. امیدوارم از فرصت خدمت در این آستان ملکوتی بتوانم استفاده کنم.

ایراندخت دادخواه/ 18 سال سابقه خدمت: کار کردن در دستگاه حضرت رضا(ع) یک حس شیرین همراه با مسئولیتی بزرگ است که باید مراقب شئون این انتساب باشیم. پرستاری هم که نمونه بارزی برای واژه ایثار است؛ یک پرستار با افراد مختلف از عقاید و فرهنگ گوناگون سر و کار دارد و باید با عشق به همه آنان خدمت کند.

زهرا پاشائی/ 21 سال سابقه خدمت: به خاطر اینکه عاشق پرستاری بودم این شغل را انتخاب کردم؛ حالا هم خوشحالم در بیمارستانی که نام امام رضا(ع) را بر پیشانی دارد، کار می‌کنم. امیدوارم شرمنده حضرت رضا(ع) و الطافشان نشوم.

الهام بمانی/ 23 سال سابقه خدمت: توصیف پرستاری به گفتن و نوشتن ممکن نیست، باید پرستار باشی تا لذت و عشق خدمت به انسان‌ها را درک کنی.

عصمت رنجبر/24 سال سابقه خدمت: ابتدا علاقه‌ای به این رشته و کار نداشتم اما پس از چند سال عاشق پرستاری شدم. از اینکه پرستار بیمارستان رضوی هستم خوشحالم چون ما برای امام رضا(ع) خدمت می‌کنیم.

رقیه دلاور/ 14سال سابقه خدمت: گاهی در انجام وظایف و رسیدگی به بیماران برحسب وظایفی که داریم حتی خودمان را فراموش می‌کنیم، من دوست دارم افراد جامعه آن قدر سالم باشند که نیاز به پزشک و پرستار نداشته باشند اما حیف که پرستاران هیچ وقت بیکار نمی‌شوند.

فهیمه تهرانی‌زاده/ 14 سال سابقه خدمت: پرستاری با عشق، ایثار، دلسوزی، فداکاری، محبت بی‌منت و... عجین است. پرستاری را نمی‌شود تعریف کرد بلکه پرستاری را باید زندگی کرد. در همه کارها و به خصوص رشته پرستاری باید بهترین کار را از خود ارائه دهیم تا خداوند و امام رضا(ع) از ما راضی باشند.

میترا وزیری/ 22سال سابقه خدمت: پرستار کسی است که با بیماران زندگی می‌کند و وقتی بیماران حالشان خوب می‌شود او هم شاد و خندان است و وقتی بیماران رنج می‌کشند، پرستاران هم با آن‌ها رنج می‌کشند تا جایی که انگار بیمار و پرستار یک انسان واحد یا اصطلاحاً یک روح در دو بدن هستند.

اعظم خدادادی/ 14 سال سابقه خدمت: من بارها به این فکر کرده‌ام که مسئولیت ما در بیمارستانی که منسوب به امام هشتم(ع) است، چیست؟ حتماً مهربانی مضاعف با بیماران رنج‌ کشیده. امیدوارم که درست کار کرده باشیم. دوست دارم مشمول پرستاری امام رضا(ع) و حضرت زینب(س) قرار گیرم.

مهناز طالب‌الحق/ 25 سال سابقه خدمت: اگر برای امام رضا(ع) صادقانه کار کنیم خود ایشان کمکمان می‌کنند. به نظر من یک پرستار وقتی خودش را جای بیمار بگذارد بهتر می‌تواند خدمت کند. من پرستاری را یک نوع امانتداری می‌دانم. جان بیماران امانت است که ما باید مراقب سلامتی آنان باشیم.