قدس آنلاین-گروه استان ها: گفتنی است که بیش از ۶۰ درصد کفش ایران در تبریز تولید می‌شود، همچنین بیش از ۹۰ درصد کفش چرمی دست‌دوز حاصل هنرنمایی مردمان این استان است.
تبریز به‌عنوان پایتخت چرم و کفش کشور، قطب تولید این کالا در سطح کشور است و اولین کارخانه مدرن چرم‌سازی در این شهر در سال ۱۳۱۰ تأسیس و در سال ۱۳۱۱ به بهره‌برداری کامل رسید.
بیش از ۴۰ هزار نفر هم در کار تولید کفش تبریز فعالیت دارند و بیش از ۴ هزار تولیدی بزرگ و کوچک در تبریز در حال تولید انواع کفش برای مردم ایران و سایر کشورها هستند.
در دهه‌های اخیر صنعت کفش در تبریز همگام با تحولات در جوامع صنعتی و سوق دادن به‌سوی ماشینی شدن و استفاده از مواد مصنوعی به‌عنوان یک ضرورت وارد میدان استفاده از فناوری جدید برای تولید کفش شده است متأسفانه طی دو سال اخیر بین ۲۰ تا ۳۰ درصد واحدهای تولیدی از زنجیره تولید حذف‌شده‌اند و مجموعه‌های باقی‌مانده هم با ۴۰ الی ۵۰ درصد ظرفیت خودکار می‌کنند این در حالی است که با افزایش قیمت ارز و سایر نوسان‌های قیمتی، صنف کفش با چالش‌های جدی‌تری روبرو شده است.
کهنه و فرسوده بودن ماشین‌آلات و تجهیزات، به‌روز نشدن مهارت مدیران و کارگران و نیز تبعات تحریم‌های اقتصادی از دیگر مشکلات این صنعت هستند.
واردات انواع کفش و قاچاق آن به کشور هم مانع بزرگی بر سر راه تولیدکنندگان است زمانی واردات بی‌رویه کفش‌های بی‌کیفیت چینی کمر تولید ایران را خم کرد ولی در سال‌های اخیر با عدم رغبت مردم به کفش‌های چینی، بازار کفش‌های چینی کمرنگ شد ولی متأسفانه واردات و قاچاق همچنان به نحو مختلف ادامه دارد و دولت باید مانع این کار شود.
کفش ترکیه از دیگر تهدیدهای صنعت کفش تبریز است، زیرا آن‌ها بر روی بازار ایران تمرکز کرده و ۹۰ درصد قاچاق کفش به کشور را کفش‌های ترکیه به خود اختصاص داده است و متأسفانه مردم به کفش‌های ترک روی آورده‌اند و این امر در درازمدت به ضرر تولیدکنندگان است.
اما مشکل دیگری که این روزها کاروبار کفشدوزان تبریزی را دستخوش خود قرار داده است کمبود مواد اولیه و چرم برای ادامه کار و بقا در بازار است.
کفش تبریز در مسیر جهانی
رئیس اتحادیه کفاشان تبریز در خصوص اصالت و بازارپسندی و مرغوبیت کفش تبریز می‌گوید: الحمدالله کفش دست‌دوز چرم تبریز در سال گذشته ثبت ملی شده که تلاش داریم تا امسال یا حداکثر سال آینده آن را ثبت جهانی کنیم که در این رابطه نیازمند حمایت مسئولان ملی و محلی هستیم.
علیرضا جباریان فام اظهار می‌کند: این موضوع خود گواه اصالت و معروفیت این صنعت و ضرورتی برای حمایت از تولیدکنندگان است.
وی با اشاره به این موضوع که ۹۵ درصد کفش‌های تمام چرم کشور در تبریز تولید می‌شود بیان می‌کند: در سال‌های گذشته حدود ۶۰۰ نفر در تبریز در تولید کفش دست‌دوز فعالیت داشتند که اکنون این تعداد به کمتر از ۵۰ نفر رسیده و اگر نتوانیم این صنعت را به نسل آینده انتقال دهیم فقط خاطره‌ای از آن باقی خواهد ماند.
رئیس اتحادیه کفاشان تبریز بابیان اینکه ۴۰ هزار نفر در تبریز به‌صورت مستقیم در صنعت کفش فعالیت می‌کنند و بیش از ۱۱۰ هزار نفر نیز در این شهر از این صنعت ارتزاق می‌کنند، تصریح می‌کند: زنده نگاه‌داشتن این صنعت حمایت بیشتر مسئولان کشوری و استانی را می‌طلبد.
کمبود پوست
رئیس انجمن چرم آذربایجان بابیان اینکه مشکلات ریزودرشتی سد راه تولید در این صنعت شده است ابراز می‌کند: از وقتی‌که کشتار در ایران کاهش یافت واحدهای چرم‌سازی با کمبود پوست خام گاوی و مواد اولیه این صنعت مواجه شدند بنابراین این واحدها برای تأمین مواد اولیه خود به واردات پوست خام روی آوردند.
مهدی امینی اظهار می‌کند: این در حالی است که بر اساس آئین‌نامه سازمان دامپزشکی کشور اجازه واردات پوست خام گاوی و مواد اولیه به تولیدکنندگان حقیقی صنعت چرم داده نمی‌شود لذا فعالان این حوزه با مشکل تأمین مواد اولیه مواجه هستند.
وی با اشاره به این که همین موضوع واحدهای چرم‌سازی حقیقی استان را به علت نداشتن اجازه واردات پوست خام گاوی در آستانه تعطیلی قرار داده است ابراز می‌کند: اگر اجازه ورود مواد اولیه به واحدهای حقیقی داده نشود این واحدها تعطیل خواهند شد.
رئیس انجمن چرم آذربایجان بابیان اینکه هم‌اکنون در استان ۳۶۰ واحد صنعتی چرم‌سازی وجود دارد می‌افزاید: ۹۵ درصد این واحدها حقیقی و ۵ درصد بقیه حقوقی هستند و طبق قانون تنها شرکت‌های حقوقی قادر به واردات هستند که قادر به تأمین نیاز این صنعت نیستند.
وی عنوان می‌کند: پیش‌ازاین افراد حقیقی به‌راحتی می‌توانستند مواد اولیه صنعت چرم را وارد کنند اما در حال حاضر این امکان وجود نداشته و این صنعت را با کمبود مواد اولیه روبرو کرده است.
نظر شما