*بازی با ازبکستان را چگونه دیدید؟
در تورنمنت هایی به این شکل همیشه بازی اول مهم ترین بازی است. بازی اول را که نبازی برای بازی های بعدی با تمام فکر و توان بازی می کنی. بنظرم اگرچه می توانستیم ازبکستان را شکست دهیم اما تساوی هم نتیجه خیلی خوب بود که همه را امیدوار کرد.
*به نظر می رسید ازبکستان قوی تر از این حرف ها باشد . نظر شما چیست؟
آنها تیم خیلی خوبی دارند که مربی بزرگی هدایت آن را بر عهده دارد. در بازی های دوستانه هم ما را شکست داده بودند اما بچه ها مقابل ازبکستان دونده ظاهر شدند و اگر دقت بیشتری داشتند این تیم را شکست می دادند. من فکر می کنم ازبک ها با همان ذهنیت بازهای دوستانه مقابل ما بازی کردند و کمی غافلگیر شدند.
*تیم ملی امید را از نظر تاکتیکی چگونه ارزیابی کردید؟
واقعیت این است که تیم های ایرانی هنوز به مانند سی سال قبل بر اساس توانایی های فنی بازیکنان است که جلو می روند و تاکتیک خاصی ندارند. در بازی با ازبکستان صیادمنش توپ را برمی داشت و به قلب دفاع می زد و  هنوز امید اول ما حرکات انفجاری قاعدی است. در لیگ برتر ما هنوز اوت دستی کارگشا ترین تاکینیک تیم های ایرانی است . تیم ملی امید هم از این قاعده مستثنی نیست. به هر حال این تیم برآمده از لیگی است که مربیان ایرانی در آن بیشترین نقش را دارند. 
*بنظر می رسد برای تیم ملی امید سرمربی خارجی را ترجیح می‌دادید. درست است؟
ببینید فوتبال در آسیا در رده های پایه خیلی پیچیده و سخت است. در واقع آسیایی ها سال هاست که بهترین مربیان خارجی دنیا را در رده های جوانان و امید به کار گرفته اند تا بازیکنان را تاکیتیک پذیر و آشنا با فوتبال مدرن دنیا بار بیاورند. همین تیم ازبکستان مربی اش بازیکن سرشناس پرتغال بوده است. شرقی های آسیا هم مدتهاست تیم های امیدشان دست مربیان خارجی بزرگ دنیاست.اما در ایران فعلا نمی توانیم سرمربی بزرگ خارجی بیاوریم و بعید هم هست بعد بتوانیم بازیکنان را در چنین شرایطی خیلی هم تاکتیک پذیر بار بیاوریم.ما هنوز فوتبال را به همان روش سی سال قبل انجام می دهیم و در این بین گاهی جرقه هایی تاکتیکی هم زده می شود.
*وسط صحبت های تان از فوتبال در سی سال قبل گفتید یعنی روزهایی که در تیم ملی امید حضور داشتید. آن تیم بهتر بود یا این تیم؟ 
تیم فوتبال امید ایران در راه المپیک ۱۹۹۲ بارسلون یکی از بهترین‌های تیم‌های المپیک ایران بود که در اوایل دهه ۷۰ تشکیل شد و به راحتی می‌توانست به المپیک صعود کند، اما چند اشتباه و اندکی بدشانسی این نسل طلایی را از المپیکی شدن بازداشت.بازیکنان ان تیم را ببینید. جواد منافی، داداش زاده، دلیخون و...بنظرم اگر قرار بود تیمی به المپیک برود آن تیم شایسته ترین تیم بود. یادم هست در دور اول بازی‌های گروهی با تیم‌های امارات و قطر همگروه بودیم و در روز آخر در حالی که با قطر هم امتیاز می‌شدیم، قطری‌ها به لطف برد ۵ بر صفر برابر امارات که مشکوک به نظر می‌رسید تفاضل گل شان را بهتر از ما کردند تا حذف شویم. البته تیم های امید ایران همیشه پر ستاره بوده اند. در همین تیم استیلی بازیکنانی مثا صیادمنش ، قاعدی ، شکاری بازیکنانی هستند که خیلی راحت می توانند بازی را برای هر سرمربی دربیاورند
*فکر می کنید تیم امسال بتواند بالاخره این تسلم را بشکند؟
خیلی سخت است. ما در سخت ترین گروه قرار داریم و ای کاش بازی بعدی ما با چین بود که تیم ساده تری است. الان هم  اگر بتوانیم از کره جنوبی یک تساوی بگیریم شانس صعود به دور بعد را داریم.
*شما به جای استیلی بودید با این بازیکنان که اکثرا تهاجمی هستند مقابل کره جنوبی حمله می کردید یا دفاع؟
من حتما سعی می کردم مقابل کره شکست نخورم و یک امتیاز بگیرم تا با دو امتیاز به دیدار چینی برویم  که اگر مقابل ازبک در بازی دوم شکست بخورد در بازی با ما حرفی برای گفتن ندارد. از آن طرف بازی ازبک و کره در بازی دوم می تواند این شانس را به ما بدهد که احتمالا یکی از دو تیم از گردونه خارج شود.