قدس آنلاین: جمهوری اسلامی دولت تمدنی است، زیرا با کنش‌هایی که در سطح بین‌الملل صورت می‌دهد، تلاش می‌کند به نیازهای تمدنی پاسخ دهد. انقلاب اسلامی که به پیروزی رسید، توانست حکومت و دولت اسلامی تشکیل دهد و در حال پی‌ریزی جامعه و اعتلای تمدن اسلامی است.

توفیق در امر پی‌ریزی جامعه و تمدن اسلامی در برقراری نسبت مطلوب تمدن با پایداری جامعه در افق بلندمدت است، زیرا تمدن امری بلندمدت است. تاب آورسازی، رویکردی انضمامی با توجه به واقعیت شرایط جامعه ایرانی، برای ریل‌گذاری جامعه اسلامی ایرانی به سوی ایجاد جامعه پایدار است و تاب‌آوری، واسطه‌ای برای گذار به جامعه پایدار و جامعه پایدار، زمینه‌ساز آینده تمدنی است. خط مشی‌های تاب‌آورسازی جامعه ایرانی اسلامی را به سمت مراقبت از قابلیت‌های راهبردی در مواجهه با عدم قطعیت‌های آینده و بازیابی سریع پس از تأثیرگذاری شوک‌ها و مخاطرات راهبردی سوق می‌دهد. حفظ قابلیت‌های راهبردی در فراز و فرود عدم قطعیت‌ها، زمینه را برای پایداری و ظهور تمدن نوین آماده می‌سازد، از این رو لوازم تمدنی امری ضروری و حیاتی است، چرا که هیچ تمدنی از هیچ آغاز نمی‌شود، بلکه تمدن‌ها به قابلیت‌های انباشته شده و تاریخی خود متکی هستند.

با افزایش تاب‌آوری جامعه ایرانی و غلبه بر عدم قطعیت‌های آینده، از طریق واکنش و بازیابی مناسب، قابلیت‌هایی را برای پایداری بلندمدت و سپس ظهور تمدن نوین یا اعتلای آن مهیا می‌سازد. جمهوری اسلامی در شکست داعش و بحث اربعین حسینی که یک کنش فرهنگی تمدنی به شمار می‌رود، تمدن اسلامی را بروز داده است. در سیستم‌های انسانی اجتماعی، تاب‌آوری امکان رفت و برگشت بین حالت‌های مختلف است که نیازمند ظرفیت‌ها و خط مشی‌های انطباقی است. این ظرفیت‌ها در صورت سیاست‌گذاری‌های بلندمدت حاصل می‌شود. تاب‌آوری موجب ثبات و پایداری جامعه می‌شود و تمدن وقتی ظهور می‌کند که جامعه تاب‌آوری داشته باشد. ریل سیاست‌گذاری ما در حال حاضر ریل کوتاه‌مدت است و ما نیازمند تحول سیاست‌گذاری کوتاه‌مدت به بلندمدت هستیم.