سفر دو روزه ترامپ به هند سرانجام در میان جنجال‌ها، هیجان‌ها و اعتراضات بسیار زیاد به پایان رسید. نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند مراسم استقبال باشکوه و بی‌نظیری برای رئیس جمهور آمریکا مهیا کرده بود. سخنرانی در گردهمایی 110 هزار نفری و استقبال چند میلیون نفری همان چیزهایی بودند که ترامپ را به‌شدت به هیجان آورده و در واقع حس خودشیفتگی او را کاملاً ارضا می‌کردند. اما اکنون با پایان سفر و فروکش کردن هیجانات، بحث‌های جدی‌تر و دقیق‌تری در مورد پیامدها و دستاوردهای این رویداد برای دو طرف مطرح می‌شود. بر همین اساس و آن‌گونه که بسیاری از تحلیلگران سیاسی اذعان داشته‌اند، جنبه‌های داخلی و تبلیغاتی این سفر یکی از مهم‌ترین اهداف و انگیزه‌های هر دو طرف را شکل داده است. ترامپ پس از جان به در بردن از فرایند استیضاح، به چنین سفر و استقبالی برای تقویت اعتبارش در داخل و به‌خصوص در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو نیاز داشت. نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند هم هر چند پیروز انتخابات پارلمانی اخیر به شمار می‌آمد، اما چنین رخدادی را برای سرپوش گذاشتن بر ناآرامی‌ها و اعتراض‌های داخلی و همچنین نشان دادن تداوم حمایت همگانی از دولتش ضروری می‌دید. نگاه به نتایج و توافق‌های انجام شده در این سفر روشن می‌کند که ترامپ به بسیاری از خواسته‌هایش از انجام این سفر دست یافته است. یک استقبال پر زرق و برق و با شکوه، امضای قرارداد تسلیحاتی 3میلیارد دلاری در راستای تقویت کسب و کار و مشاغل در آمریکا، زیر بار نرفتن نسبت به هیچ تعهدی در قبال رقابت و جنگ تجاری میان دو کشور و سرانجام نمایش اتحاد راهبردی دهلی و واشنگتن به‌ویژه در برابر پکن، مهم‌ترین دستاوردهای این سفر برای ترامپ محسوب می‌شود.

اما در سوی دیگر، به نظر می‌رسد مودی نخست‌وزیر هند در دستیابی به بسیاری از اهدافش ناکام بوده است. هزینه‌های سرسام‌آور خوشامدگویی به ترامپ و از آن مهم‌تر موضوع دیوارکشی در اطراف مناطق محروم، با انتقادهای زیادی روبه‌رو شد. برگزاری تظاهرات بسیار خونین و بالاترین رقم تلفات و خشونت‌ها آن هم در دو روز اقامت ترامپ در هندوستان، توجهات بیشتری را به سوی مشکلات و چالش‌های داخلی دولت مودی معطوف کرد، به‌طوری‌که قدردانی ترامپ از مودی و سکوت او در برابر پرسش‌های متعدد خبرنگاران در این زمینه نیز نتوانست کمک چندانی برای نخست‌وزیر هند باشد. در کنار این‌ها اظهارات تعجب برانگیز و به تعبیر برخی گاف ترامپ در تعریف و تمجید از پاکستان و همکاری‌های نزدیک میان واشنگتن و اسلام‌آباد، خشم و واکنش بسیاری از هندی‌ها را برانگیخت. روزنامه‌های هند با رویکردی انتقادی به این موضوع پرداختند و مقام‌های اسلام‌آباد آن را نوعی شکست دیپلماتیک برای دهلی تعبیر کردند. در چنین شرایطی پیشنهاد دوباره ترامپ برای میانجیگری بین هند و پاکستان، ضربه دیگری به دولت دهلی محسوب می‌شد، چرا که هند این موضوع را خارج از چارچوب اقدامات میانجیگرانه و مسئله‌ای صرفاً مرتبط با این کشور می‌دانست. در نهایت سفر ترامپ به حل مهم‌ترین معضل سیاسی و اقتصادی دو کشور یعنی جنگ تجاری و اعمال تعرفه آمریکا بر کالاهای هندی، هیچ کمکی نکرد و اساساً چشم‌انداز روشنی هم در این زمینه ترسیم نشد، چرا که ترامپ حتی از دادن هر گونه وعده‌ای در این مورد خودداری کرد. با در نظر گرفتن تمامی این موارد تردیدی وجود ندارد که برخلاف ترامپ، نتایج این سفر چندان برای مودی خوشایند نبوده و او بازنده اصلی این رخداد پرهزینه برای کشورش بوده است.