به تازگی دیالوگی را از یک سریال شبکه نمایش خانگی شنیدم که به شدت باعث تاثر و تاسفم شد. در صحنه ای از یکی از این مجموعه های مثلا خانگی که اتفاقا اصلا نباید وارد خانه شوند، پسر جوانی به مادرش که با لباس ورزشی از بیرون وارد خانه می شود می گوید: چرا با این تیپ میری بیرون مادر؟ اینجوری منم بیرون ببینمت عصبانی(!) میشم {گویا اصل کلمه چیز دیگری بوده و دوباره با تیغ سانسور صداگذاری شده و به عصبانی تغییر یافته است} بعد از این جمله جوان، هردو (مادر و پسر) می خندند و مادر به پسر می گوید: بی حیا

نمی خواهم نام سریال را ذکر کنم اما چون ذکر نامش هم آزاردهنده است و اساسا اسم سریال هم ایجاد مشکل ذهنی می کند. این سریال هم در وی او دی ها به نمایش گذاشته می شود و بسیاری از نوجوانان این سرزمین مشغول دیدن آن هستند و پدرها و مادرها با خیال راحت که فرزندشان در مقابل محصولات تولیدی وزارت ارشاد جمهوری اسلامی ایران نشسته است احتمالا به آینده خوب فرزندشان فکر می کنند و خوشحالند که جگرگوشه‌اشان به ماهواره پناه نبرده است.

واقعا چه کسی مسئول این ولنگاری و ادبیات بی اخلاق در شبکه نمایش خانگی است. متاسفانه الان وضعیت این شبکه از سینما به مراتب بدتر است و رفتارها و جملاتی به نمایش گذاشته می شود که در سینما هرگز بیان نمی شود.

از همه بدتر آنکه این فیلم ها بعضا مورد ارزیابی و سانسور هم قرار می گیرند و بدبختانه باید بگویم آنچه در سوپرمارکت های کشورمان تحت عنوان شبکه نمایش خانگی به فروش می رسد یا بر روس سایتهای نمایش فیلم و سریال در اختیار مخاطب قرار می گیرد سانسور هم شده است و وای به حال وقتی که سریال ها به دست کارگردانان و نویسندگان آنها بیافتد و بخواهند خودشان چیزی تولید کنند. در واقع این که قرار است در خانه ما به نمایش گذاشته شود، سانسور شده است والا اوضاع خیلی بدتر از این بود

از همه بدتر این که کارگردانان مجموعه های نمایش خانگی بعضا طلبکار هم هستند که چرا دیالوگهایشان سانسور می شود

سوال این است که کسی قرار نیست به فکر این مصیبت در خانواده ها باشد؟

کسی نمی خواهد جلوی این بی بندوباریها را بگیرد؟

ماجرا باید آنقدر ادامه پیدا کند که فرزندانمان از دست بروند و گرفتار جنایت های جنسی و فروپاشی های خانوادگی شویم تا متوجه بلایی که بر سرمان رفته بشویم؟

چه کسی مسئول است؟