به گزارش قدس آنلاین، حسین انصاری  در نشست خبری مدیران دانشگاه فردوسی و کمیسیون شهرسازی شورای شهر مشهد با موضوع طرح پیشنهاد حذف حصارهای فیزیکی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: دانشگاه سعی کرده است بر اساس راهبردهای وزارت علوم در حوزه‌های اجرایی مربوط به دانشگاه و بر اساس راهبرد مشخصی در سند راهبردی خود حرکت کند اما با توجه به این که اجرای طرح تفصیلی شهر مشهد مربوط به آینده است و سند چشم انداز ۱۴۰۰ تا ۱۴۱۰ دانشگاه در حال تدوین است تصمیم گیری برای حذف دیوارها در زمان خودش مورد برسی قرار می‌گیرد ولی در حال حاضر دانشگاه هیچ برنامه کوتاه مدت برای حذف حصارهای دانشگاه ندارد.
وی ادامه داد: بسیاری از اطلاعات منتشر شده در فضای مجازی در مورد حذف دیوارهای دانشگاه از اطلاعات ناقص شکل گرفته است زیرا در تفاهم‌نامه‌ای که دانشگاه فردوسی مشهد با شهرداری این شهر منعقد کرده است استفاده از توان شهرداری برای ارائه دستاوردهای دانشگاه به جامعه است و بر همین اساس مطالعاتی برای ایجاد گذر دانشگاه  مطرح شده است تا شهروندان در جریان این دستاوردها قرار گیرند.
معاون اداری و مالی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: در این طرح هم دیواری حذف نخواهد شد و مشاور بر اساس سیاست‌های دانشگاه مطالعات خود را آغاز کرده است تا  این گذر در دو حصار مشخص قرار گیرد و بعد شهرداری مشهد آن اراضی را طبق تفاهم نامه در اختیار خود دانشگاه قرار دهد.
انصاری افزود: دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان یک دانشگاه نسل چهارم و بر اساس اسناد بالادستی با نگاه به جامعه وظیفه دارد تا نسبت به کار آفرینی و حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان و مراکز رشد اقدام کند.
وی ادامه داد: دانشگاه فردوسی مشهد بالاترین امتیاز کشوری را در اجرای طرح دانشگاه سبز دارد و در این راستا یکی از برنامه‌ها کاهش رفت‌ و آمد و ترددهاست که نیاز به تغییراتی در مسیرهای دانشگاه خواهد داشت تا افزایش تردد در داخل دانشگاه شکل نگیرد.  

 سرمایه دانشگاه فردوسی مشهد دو برابر شده است
معاون اداری و مالی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: طی دو سال گذشته سرمایه دانشگاه فردوسی مشهد دو برابر شده است که معادل بودجه ۲۰ سال این دانشگاه است و نتایج آن در طول سند دوم دانشگاه و در طرح تفصیلی شهر با هم گره خواهند خورد تا آینده روشن و درخشانی را برای این دانشگاه مشاهده کنیم.
انصاری افزود: دولت برای دانشگاه فردوسی بیش از ۲۰ هزار میلیارد ریال اوراق تسویه پرداخت کرد و به همین دلیل امروز دانشگاه فردوسی مشهد با استقلال هر تصمیمی که بخواهد می‌گیرد و بر همین اساس این دانشگاه توانست هزینه ۱۱۰ هکتار از اراضی مشترک خود با آستان قدس رضوی را بپردازد که رقمی افزون بر ۱۱ هزار میلیارد ریال در بودجه دولتی برای آن در نظر گرفته شد.  
وی ادامه داد: در رابطه با شهرداری مشهد نیز بر اساس تفاهم‌نامه بین دانشگاه و شهرداری و در دو سند بیش از ۱۰۶ هزار میلیارد ریال بابت عوارض و پروانه‌های مربوط به دانشگاه پرداخت شد.  

قوانین شهرسازی بعد از انقلاب کمترین تغییر را داشته است 
رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی شهر مشهد نیز در این نشست گفت: متاسفانه ساختار شکل‌گیری طرح‌های تفصیلی در کشور ما ساختاری قدیمی است و از قبل انقلاب تا کنون کمتر مورد بازنگری قرار گرفته است و بر همین اساس در فرایند شکل‌گیری طرح  تفصیلی سراغ ذی‌نفعان نمی‌رود تا با آنها وارد مذاکره ‌شود.
محمدهادی مهدی‌نیا افزود: امیدوارم در مجلس آینده قوانین به شکلی تغییر یابد تا در فرایند طرح‌ها، نظرات بخش‌های تاثیرگذار نیز در نظر گرفته شود.
وی با اشاره به ساختار شهرسازی در گذشته ادامه داد: در گذشته، شهرها به شکل نواحی مجزا از هم شکل می‌گرفت زیرا، معتقد بودند باید کاربری‌های مختلف شهر مانند حوزه سکونت، فعالیت اقتصادی و مکان گردشگری و استراحت از یکدیگر جدا باشند و حوزه حمل‌ونقل ارتباط دهنده این نواحی با هم باشد.
عضو شورای شهر مشهد گفت: این رویکرد در دهه ۷۰ مورد نقد شهرسازان و معماران قرار گرفت تا حداقل هم‌پیوندی بین بخش‌های مختلف شهر برای ارتباط ارگانیک وجود داشته باشد.
مهدی نیا افزود: دانشگاه‌های بزرگ دنیا هم با این نوع نگاه شروع به حذف دیوارهای خود کردند و با استفاده از طراحی‌های خاص به معنابخشی و هویت‌بخشی آن پرداختند.

وی ادامه داد: با برداشته شدن دیوارهای دانشگاه و استفاده از زمین‌های بایر آن امکان افزایش فضاهای سبز برای شهر وجود دارد.
عضو شورای شهر مشهد گفت: کارکرد فضای سبز به صورت اکولوژیک و برای کاهش آلودگی هوا و تولید اکسیژن و همچنین مکانی برای کارکرد اجتماعی است و در شهر مشهد به دلیل این که باغ‌های خصوصی در اختیار اوقاف و آستان قدس رضوی قرار دارد فضاهای سبز فقط کارکرد اکولوژیک دارند.
مهدی نیا افزود: با این حال می‌دانیم که طرح‌ تفصیلی یک طرح‌ بلندمدت و دارای افق ۱۰ ساله است و به عنوان چشم‌اندازسازی برای آینده در نظر گرفته می‌شود و باید الزامات آن در نظر گرفته شود و ممکن است قابلیت اجرای طرح وجود نداشته باشد.