قدس آنلاین: چهرزاد بهار، دختر ملک‌الشعرای بهار در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران‌(ایبنا)، با ابراز تاسف از وضعیت فعلی خانه پدری‌اش، بیان کرد: هرچند سال‌هاست این خانه و باغ دیگر جزو اموال ما نیست و مادرم سال‌ها پیش آن‌ را فروخته، اما اگر صاحبان این ملک، به پدرم و فرهنگ ایران علاقه داشته باشند، باید آن را تعمیر و به موزه تبدیل ‌کنند. اگر توان مالی‌ من اجازه می‌داد حتما برای بازپس‌گیری و خریداری این ملک اقدام می‌کردم.
 
وی توضیح داد: البته این خانه‌ را مادر من (همسر ملک‌الشعرا) در زمان ابتلای بهار به بیماری سل، به‌دلیل مشکلات مالی در بخشی از باغ بزرگی که به ایشان تعلق داشت، ساخت و اجاره داد. بعدتر هم این ملک و باغ، به‌طور کلی فروخته شد. این ساختمان که البته به‌لحاظ معماری حائز توجه است، به‌عنوان یادگاری از ملک‌الشعرای بهار، به نام او به‌ثبت رسید؛‌ ساختمانی که البته بهار هرگز در آن زندگی نکرد.

با اشاره به موزه بهار در باغ نگارستان، افزود: همه یادگاری‌های پدرم که در اختیارم بود در موزه بهار و در اتاق محل تدریس پدرم در باغ نگارستان در معرض دید مردم قرار دارد. علاوه‌براین سال‌ها قبل، همه آثار پدر را در اختیار سازمان اسناد ملی ایران گذاشتم؛ بنابراین وسیله‌ای از ایشان در دست من باقی نمانده‌است؛ هرآنچه بود را به ملت ایران داده‌ام.
 
بهار، درباره شنیده‌هایی مبنی بر تصمیم مالک برای تخریب این خانه و ساخت‌وساز جدید، گفت: تخریب و ساخت خانه‌های جدید کاری است که امروزه خیلی‌ها انجام می‌دهند اما با توجه به اینکه این خانه ثبت سازمان میراث فرهنگی است، به‌نظر می‌رسد این نهاد متولی، می‌تواند اقدام پیش‌گیرانه لازم را انجام دهد. البته اگر به این شخصیت اهمیت می‌دهند! 

او توجه به خانه و آثار مفاخر را نشانه میزان علاقه به فرهنگ و تاریخ جوامع و ملت‌ها می‌داند و معتقد است این ملک باید به‌عنوان یادگاری ارزشمند، از سوی مسئولان حفظ شود.
 
دختر ملک‌الشعرای بهار با اشاره به تلاش خانواده بهار برای حفظ خانه پدری پیش از انقلاب، ادامه داد: قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، بسیار تلاش کردیم تا حکومت، این منزل را برای ساخت یک موزه خریداری کند. اعلام کردیم؛ آمادگی داریم همه وسایل حتی کتاب‌های بهار را هم در اختیار آن‌ها بگذاریم اما متاسفانه پهلوی‌ از ما خوشش نمی‌آمد.

وی ادامه داد: بعد از انقلاب، با توجه به اینکه منزل بهار، تنها یک ساختمان کوچک نبود؛ بلکه باغ کوچک و اندرونی و بیرونی داشت، توان نگهداری آن از عهده مادرم خارج بود؛ بنابراین این خانه و باغ فروخته شد و به خانه دیگری نقل مکان کردیم.
 

منزل ملک الشعرای بهار در خیابان طالقانی، خیابان ملک الشعرای بهار، کوچه گوهر، پلاک ۹ واقع شده‌است. این خانه بهمن‌ماه سال ۱۳۸۲ با شماره ۱۰۸۶۹ به ثبت سازمان میراث فرهنگی درآمد. نوع مالکیت این خانه خصوصی است. تا اواسط دهه ۸۰ سه‌چهارم خانه در اختیار سازمان اسناد و کتابخانه ملی قرار داشت و به‌عنوان انبار لوازم قدیمی استفاده می‌شد. سال ۱۳۸۵ تاریخ مستاجری سازمان در این خانه تاریخی به پایان رسیده‌است اما همچنان خطر تخریب این خانه تاریخی وجود دارد.
 

هرچند ساکنان قبلی این خانه تلاش کردند با هزینه‌های شخصی این منزل را حفظ کنند اما به‌نظر می‌رسد خطر تخریب به دلیل بی‌توجهی شدیدتر شده‌است.  

شیوه نگهداری این خانه قدیمی در تهران که ظرفیت قابل‌توجهی برای تبدیل به یک خانه موزه را دارد سوژه رسانه‌ها بوده‌است.

خانه بهار از چند منظر قابل اهمیت است، نخست اینکه منزل به یکی از شخصیت‌های مهم تاریخ ادبی و سیاسی معاصر ایران ارتباط دارد و از سوی دیگر بخشی از تاریخ معماری نوین تهران در اواخر پهلوی اول و اوایل پهلوی دوم به حساب می‌آید.
 

محمدتقی بهار شاعر، متولد سال ۱۲۶۵ شهر مشهد است. بهار را به‌عنوان محقق، روزنامه‌نگار، سیاستمدار و استاد دانشگاه می‌شناسند. بهار بعد از پیوستن به جریان مشروطه به تهران عزیمت کرد و در این شهر ساکن شد.