قدس آنلاین: نهمین روز از ماه ذی‌الحجه، روز عرفه نامیده می‌شود که نزد مسلمانان از پرفضیلت‌ترین روزهای سال محسوب می‌شود و همان گونه که شب قدر در میان شب‌های سال از اهمیت والایی برخوردار است، عصر روز عرفه نیز دارای ویژگی خاصی است.
عرفه از ماده «ع ر ف» به معنای فهم و شناخت چیزی همراه با تفکر است و این واژه اشاره به سرزمین عرفات در شهر مکه دارد.
همچنین این روز مصادف است با روز شهادت حضرت مسلم بن عقیل؛ نماینده و فرستاده امام حسین(ع) در شهر کوفه و انشای دعای عرفه توسط سیدالشهدا(ع) در جبل‌الرحمه.
عرفه روزی است که پروردگار متعال، تمام بندگانش را به عبادت و تضرع در این روز فراخوانده و درهای رحمت الهی و خوان جود و کرم خویش را برای همه گسترانیده است. برای این روز اعمال زیادی در منابع اسلامی ذکر شده است که برخی از آن‌ها عبارت است از: درخواست و مسئلت از خداوند، خواندن دعای عرفه امام حسین(ع) و امام سجاد(ع)، غسل، نماز مخصوص، استغفار، صدقه، روزه، زیارت سیدالشهدا(ع) و ...
معصومین(ع) احترام ویژه‌ای برای روز عرفه قائل بودند و همه مردم را به تکریم و بزرگداشت این روز فرا می‌خواندند. در سیره عالم آل محمد(ع) نیز توجه و اهتمام به روز عرفه به خوبی مشهود است چنان که سلیمان جعفری نقل می‌کند که امام رضا(ع) فرمود: پدرم امام کاظم(ع) همواره در روز عرفه با وجود گرمای شدید روزه می‌گرفت (شیخ طوسی، تهذیب الاحکام).
همچنین علی بن اسباط نقل می‌کند در روز عرفه خدمت امام رضا(ع) رسیدم. ایشان به من فرمودند که مرکبشان را آماده کنم و این کار را کردم. سپس امام رضا(ع) به سوی بقیع حرکت کردند و مادرشان حضرت فاطمه(س) را زیارت کردند (بحرانی، سیدهاشم).
و در حدیثی دیگر آمده است که امام رئوف(ع) تمام اموالشان را در روز عرفه بین نیازمندان تقسیم کردند (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل).
نظر شما