سال تحصیلی جدید را به جرات می توان عجیب ترین سال تحصیلی در دوران معاصر دانست. در حالیکه هرساله آغاز سال تحصیلی چیزی شبیه جشن بود و دانش آموزان و کادر آموزشی مدارس با چهره ای خندان جامه رزم پوشیده و راهی سنگرهای علم و تربیت می شدند، اما وضعیت امسال با حمله یک قاتل ذره بینی، چرخشی ۱۸۰ درجه ای پیدا کرده و حالتی شبیه بهت و دلواپسی بوجود آورده است. اکنون به سلامت برگشتن فرزندان از سنگر علم و تربیت با تردید همراه است.
از مدتها آغاز سال تحصیلی جدید، ۱۵ شهریور تعیین شده بود. گفته می شد که از نیمه آخرین ماه تابستان، کلاس های درس در مناطقی که از نظر ابتلا به کرونا دارای وضعیت سفید هستند، به صورت معمول دایر خواهند بود، در مناطق زرد دانش آموزان با تمهیداتی خاصی و برنامه ای متفاوت به مدرسه می روند اما در مناطق قرمز آموزش محصلان به صورت مجازی خواهد بود. ذکر این نکته هم لازم است که هیچ صحبتی از برنامه ریزی آموزشی برای مناطقی که وضعیت نارنجی داشته باشند، نشده بود.
درست چند روز مانده به تاریخ بازگشایی مدارس، تمام این برنامه ریزی ها با یک تصمیم خلق الساعه دولت مبنی بر بازگشایی مدارس به صورت حضوری البته با تاکید بر انجام تمهیدات خاص و رعایت پروتکل های بهداشتی به هم ریخت. اقدام دولت این سوال را بی پاسخ گذاشت که اگر بر این باورید که حضور دانش آموزان در کلاس های درس مشکل کرونایی بوجود نمی آورد، چرا از هفته های قبل آن را اعلام نکردید تا بهتر بتوان شرایط را مدیریت کرد؟
همچنین دراتفاقی نادر مسئولان استانی، وضعیت کرونایی مشهد را نارنجی اعلام کردند. اینکه چطور وضعیت مشهد به یکباره تغییر رنگ داده است را شاید بتوان اینگونه تصور کرد که ویروس کرونا تمایل نداشته هفته ها قبل دست از لجاجت بردارد و کمی با مشهدی ها مدارا کند، اما درست در شروع سال تحصیلی به یکباره دلش برای دانش آموزان و خانواده آنها و کادر آموزشی سوخته و دست از اضافه کاری کشیده است.
برخی مدیران بر این باورند و اعلام کرده اند، بدلیل اینکه مشهد یک کلان شهر است پس تابعی از اتفاقات کلان کشوری است و هر اتفاق عمده ای که در سطح کشور رخ دهد به همان نسبت در مشهد اتفاق خواهد افتاد. حال چطور ممکن است زمانیکه فوت شده ها بر اثر کرونا در کشور ۱۰۶ نفر بود وضعیت مشهد به رنگ قرمز بود اما اکنون که کشته های کرونا به ۱۱۰ نفر رسیده است وضعیت شهر بهتر شده و به رنگ نارنجی درآمده است! آیا منطقی است؟
به هر حال تغییر رنگ قرمز کمی اذهان را برای برپایی کلاس های درس آرام تر و آماده تر می کند و حضور فیزیکی دانش آموزان در مدارس را بیشتر توجیه می کند. هرچند باید گفت که مدیران استانی در مناطقی که وضعیت قرمز دارند، قلبا تمایلی به حضور دانش آموزان در سر کلاس ها ندارند و اگر به اختیار آنها بود هیچگاه مجوز برپایی کلاس های حضوری را صادر نمی کردند. اما مامورند و معذور و نمی شود چندان به آنها خرده ای گرفت! پس نمی توان جلوی برپایی مدارس را گرفت.
با حضور دانش آموزان سرکلاس های درس احتمال افزایش ابتلا به کرونا دور از ذهن نیست. براساس دانسته های علمی و پزشکی اگر خدای نکرده یک دانش آموز به این ویروس قاتل، مبتلا باشد در یک بازه دو هفته ای یعنی در اوایل مهرماه شاهد بی مهری کرونا در استان خواهیم بود. با آلوده بودن یک دانش آموز به ویروس کووید ۱۹، بیشتر کلاس و مدرسه و به همان سرعت خانواده دانش آموزان و آرام آرام بیشتر ساکنین شهر مبتلا یا در خطر ابتلا قرار خواهند گرفت.
باتوجه به اینکه هنوز برای کرونا درمان خاصی یافت نشده است و براساس گفته پزشکان بهترین مقابله با کرونا رعایت نکات بهداشتی و فاصله گذاری های اجتماعی است، دوراز ذهن نیست که زنجیره مراقبت های عمومی در استان با تمامی سختی ها و مرارت هایی که داشته است به زودی پاره خواهد شد. برخی از دانش آموزان پس از دبستان راهی بیمارستان خواهند شد و به جای خوابیدن در منزل، دراز کشیدن روی تخت های بیمارستانی را تجربه خواهند کرد.
خدا به داد دل پزشکان و پرستاران و کادر درمانی برسد. اکنون که پس از ماه ها آمار مبتلایان به کرونا کاهش یافته و روندی نزولی در پیش گرفته است، اندکی فرصت نفس کشیدن یافته بودند. اما با برگزاری کلاس های درس به صورت حضوری و فرضیه ای که کرونا در شش ماهه دوم سال فعال تراز قبل خواهد بود، ازهم اکنون در حال تماشای وضعیت اسفناک بیمارستان ها و افزایش شیفت های کاری هستند. آیا بیمارستان های مشهد آمادگی لازم را دارند و تخت خالی به اندازه کافی در بیمارستان ها موجود است؟
امیدواریم که دیگر کلماتی مانند افزایش مبتلایان یا پیک کرونا و... و. گوش هایمان را نخراشد. نفس کشیدن فرزندان و عزیزانمان به سختی دچار نشود و شاهد برگزاری مراسم ختم به شیوه مجازی نباشیم. اما اگر برگزاری کلاس ها به صورت حضوری، وضعیت آموزشی و اجتماعی مان را به سرفه انداخته و مختل کند چه کسی پاسخگو خواهد بود؟
انتهای پیام/
نظر شما