قدس آنلاین: شهره سلطانی بازیگر فیلم سینمایی «نجیبه» به کارگردانی مصطفی گندمکار که قرار است در گروه سینمایی «هنر و تجربه» نمایش داده شود، درباره همکاری خود در این فیلم سینمایی گفت: زمانی که پیشنهاد بازی در این کار به من شد، با توجه به اینکه پیش از این گفته بودند فیلم برای «هنر و تجربه» است و این فیلم‌ها معمولاً با بودجه اندکی ساخته می‌شود، گفتم که دستمزد برای این فیلم برای من اهمیتی ندارد و اگر از فیلمنامه خوشم بیاید و نقش را دوست داشته باشم در آن بازی می‌کنم.

وی بیان کرد: فیلمنامه این فیلم برای من ارسال شد و بعد از مطالعه فیلمنامه از کاراکتری که قرار بود بازی کنم خوشم آمد و بازی در این فیلم را قبول کردم. خوشبختانه گروه فیلمسازی تمام تلاش خود را می‌کردند که یک فیلم خوب و آبرومند بسازند. به خصوص خود آقای گندمکار کارگردان این فیلم که یک هنرمند فهیم، با شعور و به نظر من کاربلد بود که از وی خیلی چیزها را یاد گرفتم.

این هنرمند تئاتر و سینما توضیح داد: امیدوارم این فیلم به آنچه که لیاقت دارد برسد، البته این فیلم برای حضور در جشنواره فیلم شانگهای انتخاب شد که خوشبختانه به‌عنوان معتبرترین جشنواره آسیایی سکو و شروع خوبی برای حضورهای بین‌المللی فیلم خواهد بود؛ البته به شرط مهار کرونا.

وی تاکید کرد: نقشی که در این فیلم به من پیشنهاد شد، نقش زنی مستقل و خود ساخته در ایران است که تلاش می‌کند از پس مشکلات خود برآید و دوش به دوش مردان کار کند و جور بچه‌ها و زندگی‌اش را بکشد؛ ایفای این نقش برای من یک چالش جالب بود.

سلطانی گفت: البته در گذشته نقش‌های این چنین بازی کرده بودم اما این نقش در نوع خودش متفاوت بود، شخصیتی که ناخواسته وارد جریانی شده و با قهرمان قصه همراه می‌شود.

وی ادامه داد: ۳ سال پیش نیز تجربه همکاری در یک پروژه «هنر و تجربه» داشتم با نام «سایه‌های رعنا» که در آن فیلم نیز در نقش زنی بازی کردم که در کوره‌پس‌خانه کار می‌کرد، این را هم باید بگویم که من در آن فیلم دچار سانحه شده و آسیب شدیدی دیدم.

این هنرمند توضیح داد: پیش از این نیز خودم برای سینمای «هنر و تجربه» فیلمی ساخته بودم با نام «کوتاه مثل زندگی» که بنا به دلایلی متأسفانه نوبت اکران آن بسیار طول کشید و در نهایت سرمایه‌گذار فیلم این اثر را به شبکه نمایش خانگی ارائه شد.

این هنرمند تاکید کرد: ایده آل من این بود که این تفکیک سینمایی بین آثار تولید شده وجود نداشته باشد، دوست داشتم شرایط برای همه فیلم‌ها چه به لحاظ بودجه و چه به لحاظ اکران یکسان می‌بود، اما زمانی که این تفکیک‌ها وجود دارد و کسی مانند مصطفی گندمکار به عنوان یک فیلمساز مستقل یک اثر این چنین می‌سازد، باید مورد توجه و حمایت قرار گیرد و امکانات مناسبی را برای این فیلم‌ها در نظر گرفته می‌شد.

سلطانی در پایان گفت: وظیفه من به عنوان یک هنرمند این است که از چنین آدم و سینمای مستقلی حمایت کنم، اما دیگران نیز مانند من احساس مسئولیت می‌کنند؟