آنچه می کند هم از سر کین است و هم از این روست که اقتضای طبیعتش این است پس باید هوشیاری افزون کرد در برابر هر دوگانه ملعونی که با خود دارد. بزک های گاه به گاه، مثل لاک زدن پنجه گرگ است و تلاش برای زیبا نمایی اش مثل مسواک کشیدن به دندان گرگ. در واقع اما نه بهداشتی می شود و نه زیبا! فقط کافی است از جا برخیزد گرگ تا باز دندان و پنجه در جانِ دیگری زند و تلاش مسواک کشان و لاک زنان را یک جا به باد دهد.

نمونه دم دستی و تازه شده آن همین "کمبود انسولین" است. داروی حیاتی برای بیماران خاص که خصومت آمریکایی با تحریم جلوی ورود آن را گرفته است. می گویند دارو را تحریم نکرده ایم اما نمی گویند وقتی سیستم بانکی تحریم، پول های ما بلوکه شده و حتی امکان ثبت سفارش نیست و راهِ داد و ستد را سد کرده اند و پولی نمی توانیم جا به جا کنیم چطور می توان دارو خرید؟ چطور می توان آورد؟ و خیلی چطور های دیگر که پرداختن به هر کدام فرصتی دیگر می طلبد.

مهم نیست که در سیاهه تحریم ها اسم دارو را تصریح کرده باشند یا نه اما همین که راه ها را بسته اند عملا جز تحریم دارو، معنایی ندارد. نتیجه هم روشن است و صدایش از کلماتی شنیدنی است که از حقیقت مظلومیت و غربت یک ملت در فضای مجازی بلند شده است چنان که پایگاه خبری انتخاب هم در این باره نوشته است؛ شمار زیادی از کاربران توئیتر چند روزی است با هشتگ #انسولین_نیست در حال بیان مشکلات بیماران دیابتی هستند؛ بیمارانی که مدتی است دسترسی آنها به انسولین بسیار دشوار شده. آن هم انسولینی که برای آنها حکم اکسیژن برای نفس کشیدن را دارد.

«انسولین نیست» یک واقعیت است که طعم تلخ و دردناک آنها را این دسته از بیماران حس می کنند. اگر هم در گوشه و کنار بازار، از راه های رسمی و غیررسمی، انسولینی پیدا شود، آن قدر گران است که بیشتر بیماران قدرت خریدش را ندارند. " و این قبل از هرچیز نتیجه تحریم هایی است که نه علیه یک دولت که برای زمین زدن یک ملت طراحی شده است. ملتی که هیچ گناهی ندارد و برخی از بیماران، حتی نمی دانند سیاست را با سین می نویسند یا صاد اما دارند قربانی "جنایتِ عریانِ آمریکا" می شوند. یعنی آن چدن پنهان باز عریان می شود، طعم مرگ می گیرد و زشتی آنان را آشکار می کند. اما چدن، تحمل فولاد را ندارد، شکستنی است و قطعا خواهد شکست این پنجه شوم که شیشه زندگی خیلی ها را شکسته است. خواهد شکست آنکه معاهدات انسان دوستانه و بین المللی را به هیچ گرفته است. خواهد شکست دستی که گرمای عهد و پیمان ندارد و دور نیست آن روز که صدای شکستن این دست چدنی، دنیا را خوشحال کند.

انتهای پیام/